27/01/2014 14:22
Այգեպարում վիրավորված աղջիկ. Չգիտեմ՝ առանց գյուղի կարո՞ղ եմ (Audio)
Ամեն բան արագ կատարվեց, չհասկացա, թե ինչ եղավ: Կրակոցը լսեցի, բայց չզգացի, որ ոտքերիս ա կպել: Պատմում է 16-ամյա այգեպարցի Լիաննա Անիկյանը ու հիշում, որ արյունը տեսնելուց հետո միայն մի բան էր կրկնում՝ ես քայլելու եմ, ես քայլելու եմ...
Լիաննան վիրավորվել է օրեր առաջ թշնամու գնդակից, հենց իր գյուղում, իր տանը նստած: Հիշում է, որ կրակոցների պահին գրականության դասագիրքն էր կարդում, քանի որ հաջորդ օրը դպրոցում ստուգողական աշխատանք էր լինելու:
Լիաննան հրամանատարի, ազատամարտիկի աղջիկ է ու ինքն էլ՝ 16-ամյա զինվոր:
«Չգիտեմ, ես կռվի տարիներից զինվորական եմ ու կյանքում շատ բան եմ տեսել՝ զոհեր, վիրավորներ, բարդ իրավիճակներ: Բայց այդ պահին ես էլ ինձ կորցրի: Բոլորիս դուխ տվեց Լիաննան: Ինքը վիրավոր՝ բոլորիս ասում էր՝ լավ կլինի ամեն բան»,- հիշում է աղջկա հայրը՝ Այգեպարի գումարտակի հրամանատար Դավիթ Անիկյանը:
«Դեպքի օրը տանն եմ եղել, ծառայությունից էի եկել, ընկերոջս հետ նստած էինք: Երեխան իր սենյակում դաս էր անում ու հենց առաջին կրակոցը պատուհանից մտավ տուն ու կպավ իրան...Ասեցի՝ լույսերն անջատեք ու երեխու ոտքը բատարեյի լույսի տակ ենք նայել, էդ լույսով ենք մեքենայի մեջ տարել»,- ասում է հրամանատարը, կախում գլուխը ու ավելացնում.
«Ես էսքան տարի զինվորական եմ, սահմանին եմ ու մի բան պիտի ասեմ. նրանք շակալներ են: Պատկերացրեք՝ երեխուն տնից հանեցինք, որ նստացնենք մեքենան հասցնենք հիվանդանոց, նրանք սկսեցին մեքենայի վրա կրակել: Նրանք շակալներ են, որովհետև գիտեն, որ մեքենայում վիրավոր երեխա կա, ում օգնել է պետք ու կրակում են անգամ էդ ժամանակ: Կրակոցների տակով ենք անցել, որ դուրս գանք գյուղից: Հետո հիշում եմ միայն, որ սիրտս տեղն ընկավ, երբ Լիաննային վիրահատարանից հանեցին, պատգարակի վրա պառկած ժպտում էր ու բոլորիս ձեռքով անում: Իմ աղջիկը սաղիս դուխ տվեց: Ես էի կանգնած, հրամանատարս, գյուղի կեսը, բայց աղջիկս էդ պահին իրա ժպիտով սաղիս հետ բերեց կյանքի»,- հիշում է Լիաննայի հայրը:
Հրամանատարի խոսքով՝ լարվածությունը սահմանի այդ հատվածում վերջին օրերին համեմատաբար պակասել է.
«Հիմնականում գիշերն են կրակում՝ մինչև լուսաբաց: Տարբեր տրամկաչափի զենքերից»,- ասում է նա ու ընդգծում.
«Այս դեպքից հետո շատ ուժեղ պատասխան է տրվել հակառակորդին, շատ ուժեղ…Դա եղել է իմ հրամանատարի հրամանը՝ տալ պատասխան ոնց որ պետք ա: Իսկ ընդհանրապես, պիտի ասեմ, որ մենք առաջինն իրենց քաղաքացիական բնակավայրերի վրա չենք կրակում, որովհետև մենք հարձակման միտք չունենք, միայն պատասխանում ենք: Մենք հաղթանակած երկիր ենք ու էս պատերազմը մեզ պետք չի: Ամեն անգամ, երբ սկսում են կրակել, մենք սպասում ենք, համբերում ենք: Երբ անկանոն կրակում են դիրքերի վրա, հաճախ չենք էլ պատասխանում: Բայց որ սկսում են գյուղերի վրա կրակել, մարդկանց, երեխաների, մանկապարտեզի վրա, դպրոցի վրա՝ պատասխանը տեղում տալիս ենք: Միակ ճիշտն էդ ա: Իրանք ուրիշ լեզու չեն հասկանում»,- ասում է Դավիթ Անիկյանն ու ավելացնում, որ լայնամասշտաբ ռազմական գործողությունների վերսկսումն այս պահին գրեթե բացառվում է.
«Էլի եմ ասում՝ սա իրանց կողմից ուղղակի շակալություն ա: Զինվորը, կապ չունի ինչ համազգեստով՝ ո՞նց կարա երեխեքի վրա կրակի: Ի՞նչ կապ ունի թշնամու երեխա է, ես ո՞նց կարամ երեխու վրա կրակեմ...
Ու ես իրանց Կառավարության վրա եմ զարմանում: Գիտեն` գյուղի վրա կրակեն՝ կստանան տասնապատիկ ուժեղ պատասխան, ինչի՞ են ուզում կրակեն, իրենց բնակչության մասին չե՞ն մտածում: Կրակում են՝ պատասխան են ստանում, կրակում են՝ պատասխան ստանում, է հետո՞»,- ասում է հրամանատարն ու գնում Լիաննայի տեսակցության եկած նոր հյուրերին դիմավորելու: Հետո հետ է պտտվում ու ասում.
«Այ տեսեք այգեպարցիք են: Էդ որ գրում էին, թե գյուղը տարհանվում է, մարդիկ գնում են էս կրակոցների պատճառով: Գիտե՞ք մարդիկ, երբ են դուրս եկել գյուղից, երբ որ եկել են Բերդ` Լիաննային տեսակցելու ու մեզ աջակցելու»,- ասում է հրամանատարն ու շարունակում.
«Բոլորս էլ շատ ջղայնացած ենք դրա համար: Ոչ մեկն իրավունք չունի մեր տեղը խոսա, իսկ ով տենց բաներ է գրում, չգիտի էլ, թե Այգեպարում ինչ է կատարվում: Թող գան, տեսնեն, մանկապարտեզը տեսնեն, դպրոցը, որ հիմա էլ գործում ա ու գործելու ա: Կռվի ժամանակ, որ էս մարդիկ դուրս չեն եկել՝ հիմա ի՞նչ… Իմ երկու երեխաները կռիվների ժամանակ էլ գյուղում են եղել: Զինվորը, որ թիկունքին մարդ չունենա՝ ո՞ւմ համար պիտի կռիվ տա: Մենք արդեն մի պատերազմ անցել ենք, տեսել ենք դա ու եթե այն ժամանակ գյուղը չենք հանձնել, հիմա ի՞նչ ա որ՝ փամփուշտ ա՝ կրակում են…»:
Լիաննան էլ մի խնդրանք ունի բոլորին.
«Խնդրում եմ, սուտ-սուտ բաներ մի գրեք մեր գյուղի մասին: Ոչ մեկը չի տարհանվել ու չի էլ տարհանվելու է, չկա տենց բան»:
Երբ հարցնում ենք, իր դուրս գրվելու, գյուղ վերադառնալու մասին՝ ժպտում է.
«Չգիտեմ՝ ինչ-որ տեղ կա վախ, երևի բնական է: Այս օրերին մտածում եմ՝ կարո՞ղ եմ էլի մի քանի օրից հետ գնալ մեր տուն, նույն տեղում նստել, որտեղ եղավ դեպքը... բայց մյուս կողմից էլ մտածում եմ՝ իսկ առանց գյուղի կարո՞ղ եմ…»
«Շուտ ապաքինվիր, մեր սահմանապահ ընկեր»
ՀԳ. Նշենք, որ Լիաննային այցելել էինք մի խումբ երիտասարդների նախաձեռնությամբ, ովքեր սահմանապահ աղջկան նվերներ էին փոխանցել: Դեպքի մասին իմանալով «Մյուզիքլենդ» խանութն իր կողմից Լիաննային փոխանցել էր կիթառ (պարզվեց՝ սա աղջկա երազանքն էր) և միկրոֆոն, քանի որ նա սիրում է երգել: «Լյուսինկա» դիզայն կենտրոնը աղջկան էր տրամադրել սերտիֆիկատ, որով նա կարող է անվճար մասնակցել կենտրոնի որևէ դասընթացի: Լիաննային նվերներ են փոխանցել նաև Շուշան Պետրոսյանը, Սոֆի Մխեյանն ու բազմաթիվ այլ քաղաքացիներ:
Նախորդող հրապարակումներ՝ Այգեպարում հակառակորդի կրակոցներից 16-ամյա աղջիկ է վիրավորվել
Այգեպարում վիրավորված աղջիկը լավ է. «Տրամադրությունն էլ տեղն է»
