27/04/2009 12:15
Լևոն Արոնյանը և երեխաները
Ինչպես արդեն տեղեկացրել ենք, Նալչիկում ընթացող ՖԻԴԵ-ի «Գրան Պրի» մրցաշարի 9-րդ տուրում առաջինը խաղատախտակի առջևից հեռացան Բորիս Գելֆանդն ու Լևոն Արոնյանը: Մրցակիցները ճիշտ գնահատեցին իրավիճակը և խելամտորեն խուսափեցին այն ամենից, ինչ կարող էր տեղի ունենալ: Հուրախություն այս երկու շախմատիստների` ժամանակի առումով պարտիան երկար չտևեց: Այդ հանգամանքը շատերին ուրախացրեց: Հատկապես` Նալչիկի թիվ 30 դպրոցի տնօրեն Լարիսա Իսմայիլովնա Թեմիրովային, ով մի քանի պատանիների հետ միասին ներկա էր պարտիային` նրանց հնարավորություն տալով հանդիպել իրենց կուռքի` Լևոն Արոնյանի հետ, ինչպես նաև հանրահայտ շախմատային մեկնաբան Յուրի Վասիլևին, քանի որ վերջինս շատ է սիրում Արոնյանի հետ խոսել տարբեր թեմաների մասին` դրանից, իր իսկ խոստովանությամբ, ստանալով հսկայական հաճույք:
Լարիսա Իսմայիլովնա Թեմիրովա.- Սրանք իմ աշակերտներն են: Քանի որ ես շախմատ շատ եմ սիրում, նաև նպաստում եմ, որպեսզի ավելի մեծ թվով երեխաներ զբաղվեն այդ մարզաձևով: Մեր դպրոցում գործում է շախմատի ակումբ: Այս երեխաներն առաջին կարգի շախմատիստներ են, իսկ նրանցից երկուսն արդեն սպորտի վարպետի թեկնածուներ են: Իմանալով այսքան մեծ թվով չեմպիոնների խաղը դիտելու և նրանց հետ լուսանկարվելու հնարավորության մասին` որոշեցինք գալ այստեղ:
- Ո՞վ է ձեր կուռքը:
- Դե, իհարկե, Լևոնը: Մենք ցավում ենք նրա համար և հույս ունենք, որ անպայման կհաղթի: Չնայած, հնարավոր է, սա մեր կողմից այնքան էլ հայրենասիրական մոտեցում չէ, սակայն ինձ թվում է, որ շախմատում ազգությունն ու քաղաքացիությունը չպետք է դեր խաղան: Պարզապես մեզ շատ է դուր գալիս Լևոն Արոնյանի խաղը:
- «Ոսկե» խոսքեր են:
- Գիտե՞ք, թե ինչ կուզենայի ասել: Երբ շատ տարիներ առաջ հայրս ինձ շախմատ խաղալ սովորեցրեց… Եթե հնարավորություն ունենայի` շփվելու այսպիսի հիանալի գրոսմայստերների հետ, իհարկե, չէի մնա սիրողական մակարդակի վրա: Հենց այս պատճառով իմ սաներին բերեցի այստեղ, որպեսզի այս հանդիպումը նրանց համար խթան դառնա: Եվ շատ մեծ հույսեր ունեմ, որ աշխարհի հաջորդ չեմպիոնն իմ աշակերտներից մեկը կլինի:
Երեխաները Լևոնին պատմեցին իրենց նվաճումների մասին և խոստացան նրա հետ խաղատախտակի առջև հանդիպել 10 տարի անց: Իսկ այնուհետև Լևոնի հետ Յուրի Վասիլևն սկսել է խոսել դեսից-դենից: Իհարկե, նախ հետաքրքրվել է 9-րդ տուրի պարտիայի մասին:
- Լևոն, Բորյան ասաց, որ լավ նորույթ ես կիրառել:
- 19-րդ քայլը` Lg8-ը, ուսումնասիրել են իմ մարտավկա Գաբրիել Սարգսյանն ու լավագույն ընկերներիցս մեկը` Հրանտ Մելքումյանը: Այդպիսի երիտասարդ տաղանդավոր շախմատիստ կա: Նրանք խորությամբ վերլուծել էին իրավիճակը և որոշել, որ այդպես կարելի է խաղալ: Ես որոշել էի այն կիրառել այս մրցաշարի ընթացքում, սակայն չգիտեի, թե կոնկրետ ում դեմ կստացվի: Պարզվեց` պետք էր կիրառել Բորյայի դեմ:
- Եղավ մի պահ, երբ Գելֆանդը որակ զոհաբերեց, և սևերի համար կարող էր ամեն ինչ վատ վերջանալ…
- Իսկ ահա անհասկանալի է` կամ լավ, կամ վատ:
- Դե, սպիտակների ձին կարող էր ցատկել d6 կամ f6…
- Բայց ես, այնուամենայնիվ, լրացուցիչ որակ ունեի, և զինվորն այնտեղ նստած էր նրա պոչին…
- Համոզեցիք: Անցյալում դու ինձ ասում էիր. չնայած այն բանին, որ Բորիս Գելֆանդին հաճախ ես պարտվում, իսկ այժմ իրավիճակը բավական բարելավվել է:
- Ոչ:
- Նույնիսկ սպիտակներո՞վ ես պարտվում:
- Եվ սպիտակներով, և սևերով:
- Իրո՞ք:
- Այո:
- Ես գիտեի, որ Բորյան հիանալի մարդ է և հիանալի շախմատիստ: Բայց որ այս աստիճանի…
- Պարբերաբար հաղթում է ինձ և սպիտակներով, և սևերով: Իրավիճակը մինչ օրս ինձ համար ողբերգական է: Սակայն չեմ անհանգստանում: Ի վերջո, գոնե լավ մարդու եմ պարտվում,- ժպիտով նշում է զրուցակիցս, և չես հասկանում` կատակո՞ւմ է, թե՞ լուրջ ասում:
- Այստեղ, բացի շախմատից, ինչո՞վ ես զբաղվում:
- Եթե հասցնում եմ, մի քիչ թենիս եմ խաղում:
- Լա՞վ ես խաղում:
- Ոչ, շատ անտաղանդ եմ: Ուղղակի մարզվում եմ:
- Գոնե գնդակին դիպչո՞ւմ ես:
- Մեկումեջ:
- Իսկ ո՞վ է խաղընկերդ:
- Գաբին:
- Իսկ նա կարողանո՞ւմ է դիպչել գնդակին:
- Նույնպես մեկումեջ: Բայց նրա խաղում այդ մեկումեջերն ավելի հաճախ են պատահում:
- Այլ կերպ ասած` հաճույք եք ստանում կորտում:
- Այո, այն բանից, որ մեզ ինչ-որ թենիսիստներ ենք զգում:
- Երևակայում եք, թե ո՞ր թենիսիստներին եք նման:
- Ես բավարար չգիտեմ թենիսը, որպեսզի անվանեմ լիակատար անտաղանդներին:
- Սովորաբար, հիշում եմ, մրցաշարերի ընթացքում հասցնում ես գրքեր կարդալ, ֆիլմեր դիտել: Նալչիկում այդ առումով ինչպե՞ս է վիճակը:
- Ֆիլմեր դիտում եմ: Քնից առաջ հաճելի է ինչ-որ բան նայել, լիցքաթափվել…
- Այժմ քո կյանքում ինչպիսի՞ շրջան է: Հիշում եմ` նաև լուրջ փուլեր են եղել`Գերգման, Ֆելլինի…
- Այմ իմ կյանքում կիսալուրջ շրջան է: Տրյուֆֆոյից ինչ-որ բան եմ դիտում:
- Տրյուֆֆոյից ի՞նչ է հաջողվել դիտել Նալչիկում:
- Մի լավ կինոնկար` «Մարդը, որը սիրում էր կանանց» վերնագրով:
- Անվանումն ինձ դուր է գալիս: Արժե՞ նայել:
- Ձեզ դուր կգա: Այնտեղ նկարահանումներ են կատարվում հոգսաշատ մարդու աչքերով:
- Հոգսաշատ` հենց այդ առումո՞վ:
- Այո, այո:
- Դա թե՞թև ֆիլմ է:
- Շատ ծիծաղելի է:
- Իսկ քնից առաջ կարելի՞ է դիտել: Հետո հաջողվո՞ւմ է քնել:
- Այո: Խորհուրդ եմ տալիս դիտել: Այստեղ Ազնավուրի հետ Տրյուֆֆոյի մեկ ուրիշ ֆիլմ էլ ենք դիտել` «Կրակեք դաշնակահարի վրա»: Ինձ շատ է դուր գալիս նաև նրա «400 հարված» կինոնկարը: Այնտեղ գլխավոր հերոսը, ինչպես ինձ միշտ թվացել է, փոքրիկ Կրամնիկն է:
- Ով 400 հարվա՞ծ է բաց թողնում…
- Ոչ, դեռևս բաց չի թողնում: Պարզապես դեմքով շատ է նման Վոլոդյային: Այդ մասին իրեն` Կրամնիկին էլ եմ ասել:
- Ի՞նչ զգացումներ ունես երիտասարդ շախմատիստների հետ հանդիպումից, ովքեր քեզ հետ Նալչիկում մտադիր են հանդիպել 10 տարի անց:
- Դե ինչ, հաճելի է, իհարկե: Ի վերջո, ոմանց համար օրինակ ես դառնում…
- Բայց 10 տարի հետո դու արդեն ծեր կլինես: Արդեն կարող են չհրավիրել Նալչիկ:
- Այո: 10 տարի հետ ինձ հաստատ ոչ մի մրցաշարի չեն հրավիրի:
- Դե, միգուցե և հրավիրեն` որպես մեկնաբանի, ինչպես Սպասսկուն` հիմա:
- Շանս կա:
- Տեղացի լրագրողներից մեկից լսեցի, որ Նալչիկը ձեր ընտանիքի համար սովորական քաղաք չէ, որ, իբր, այստեղ են ծանոթացել քո հայրն ու մայրը:
- Այո, այդ մասին ես նրանցից էլ եմ լսել: Այստեղ են եկել տուրիստական ուղեգրով` հանգստանալու համար:
- Դե, Լևոն, դու պարզապես պարտավոր ես հայրիկին ու մայրիկին նվեր մատուցել:
- Ես ձգտում եմ...
