14/09/2009 15:29
Սերգեյ Սոլովեյչիկ. «Ձյուդոն խաղաղության դեսպան է»
Եվրոպական ձյուդոյի ֆեդերացիայի նախագահ Սերգեյ Սոլովեյչիկը ձյուդոյի Եվրոպայի երիտասարդական առաջնության անցկացման առիթով ժամանել էր Երևան և մինչև մրցաշարի ավարտը Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրում հետևում էր մրցումների ընթացքին: Եթե նույնիսկ վստահ ես, որ մարդիկ հարգում են իրենց ստանձնած պարտավորությունները և պատրաստական եմ` իրականացնելու դրանք, միևնույն է, ցանկանում ես ամեն ինչի սեփական աչքերով հետևել և ինքնուրույն կարծիք կազմել` չհենվելով այլոց տպավորությունների վրա: Առավել ևս, որ հայաստանյան առաջնության պարագայում անհանգստացնող գործոններ էլ կային. հետխորհրդային շրջանում առաջին անգամ Երևան էր ժամանել նաև ադրբեջանական մարզական պատվիրակությունը: Անշուշտ, պետք էր հետևել, տեսնել, թե ինչպիսին է նրանց նկատմամբ վերաբերմունքը, և արդյոք հյուրընկալող կողմը լիարժե՞ք է կատարում իր պարտականությունները:
- Նման մրցաշարերի կազմակերպումը բավական բարդ գործընթաց է,- Aysor.am-ի թղթակցի հետ զրույցում հայտարարեց Եվրոպայի ձյուդոյի ֆեդերացիայի նախագահ Սերգեյ Սոլովեյչիկը:- Հատկապես` ոչ մեծ ֆեդերացիաների համար, ինչպիսին է Հայաստանի ձյուդոյի միությունը: Այդուհանդերձ, ես բավարարված եմ, քանի որ այս առաջնության մակարդակը մյուսներից ցածր չէր: Շատ բաղադրիչներով նույնիսկ ավելի լավ էր կազմակերպված: Տատամիի վրա լավ պայքար ծավալվեց, դահլիճը հրաշալի է, բարձր էր նաև կազմակերպական մակարդակը: Հայերը շատ հյուրընկալ ժողովուրդ են, ուստի ես շատ գոհ եմ:
- Ադրբեջանի մարզական պատվիրակությունն առաջին անգամ այցելեց Հայաստան: Որքան էլ զարմանալի է, ադրբեջանական պատվիրակության անդամները չեն համաձայնվում շփվել հայաստանյան լրատվամիջոցների ներկայացուցիչների հետ: Ուստի անձամբ Ձեզ կցանկանայի հարցնել` ինչպե՞ս են ադրբեջանցիներն իրենց զգացել Երևանում: Իհարկե, հույս ունեմ, որ Դուք զրուցել եք այդ երկրի ներկայացուցիչների հետ և գիտեք այդ հարցի պատասխանը:
- Սա ոչ միայն Ադրբեջանի, այլ նաև Հայաստանի քայլն էր: Հայաստանը ընդառաջ քայլ կատարեց, հրավիրեց Ադրբեջանի ֆեդերացիային, նաև պատրաստակամություն հայտնեց` կատարելու մի շարք պահանջներ, որպեսզի Ադրբեջանի մարզական պատվիրակությունը ժամանի Երևան: Դա շատ կարևոր է: Ուստի ես կասեի, որ առաջին քայլը կատարել է հայկական կողմը` ի դեմս ձյուդոյի ֆեդերացիայի և Ազգային օլիմպիական կոմիտեի:
Ադրբեջանի ձյուդոյի ֆեդերացիան ավանդաբար ուժեղ է և լավ մարզիկներ ունի: Նրանք նույն կերպ պատասխանեցին, եկան այստեղ, չնայած ունեին որոշ պատճառներ, և այնքան էլ հեշտ չէր անմիջապես հայտ ներկայացնել: Հնարավոր է` հենց դրանում է թաքնված գաղտնիքը, որ ադբեջանական պատվիրակության անդամները հրաժարվել են Երևանում շփվել ԶԼՄ-ների ներկայացուցիչների հետ: Այդուհանդերձ, մենք նրանց հետ խոսել ենք, և ես վստահ եմ, որ շատ գոհ եմ: Գիտեմ, որ Երևանում շատ բան է արվել, որպեսզի ադրբեջանցիներն իրենց զգան նվազագույնը այնպես, ինչպես բոլորը: Գիտեմ նաև, որ ադրբեջանական պատվիրակության անդամներից ոմանք Հայաստանում այցելել են իրենց հարազատների շիրիմներին: Գիտեմ, որ Vip գոտում սնունդ է կազմակերպվել ադրբեջանական պատվիրակության համար: Հավանաբար, նրանց հանդեպ վերաբերմունքն ավելի ընդգծված հարգալից էր, քան մյուսների հանդեպ:
Ուստի երբ մենք ասում ենք, որ ձյուդոն միայն սպորտ չէ, հասկանում ենք, որ մեզ համար ձյուդոն խաղաղության դեսպան է, կրթում է երիտասարդներին, քանի որ հարգանք է ձևավորում թիմակցի, մրցակցի, մարզչի նկատմամբ, ինչպես նաև տատամիի վրա այն տեղի հանդեպ, որը դու զբաղեցնում ես: Սա սերմանվում է մանկությունից: Ես կարևորում եմ հատկապես հարգանքը մրցակցի նկատմամբ, անկախ նրանից, թե նա ինչ երկիր է ներկայացնում, անկախ նրանից, թե ինչպիսին են երկրների հարաբերությունները: Կարծում եմ, որ սպորտը քաղաքական տարբեր հայացքներ ունեցող մարդկանց օգնում է ընդհանուր լեզու գտնել: Երջանիկ եմ, որ եվրոպական ձյուդոն թեկուզ փոքր կամուրջ եղավ մեր երկրների միջև: Այո, Հայաստանն ու Ադրբեջանն ինձ համար իմ երկրներն են: Եվ այն, որ ձյուդոն օգնեց, որպեսզի Հայաստանն ու Ադրբեջանը կամուրջ կառուցեն, ինձ համար պատվի ու հպարտության առիթ է:
- Երևանը կարո՞ղ է հուսալ, որ ապագայում ավելի խոշոր մրցաշարեր կազմակերպելու հնարավորություն կստանա:
- Այստեղ շատ բան կախված կլինի հայաստանյան ֆեդերացիայից: Այդ գերատեսչությունը պետք է որոշակի պայմաններ կատարի: Դրանցից մեկը բոլոր երկրների պատվիրակությունների ընդունումն է` առանց քաղաքական ազդեցությունների ու հետաքրքրությունների: Հայաստանն արդեն ապացուցեց, որ կարող է հյուրընկալել բոլորին` ցուցադրելով բարի կամք, մրցումներն էլ բարձր մակարդակով կազմակերպեց: Իսկ սա նշանակում է, որ, այո, Երևանը կարող է հավակնել` կազմակերպելու առավել խոշոր առաջնություններ: Իհարկե, պետք է կատարի նաև որոշակի պահանջներ և այդ իրավունքը պետք է նվաճի ուրիշների հետ մրցակցությունում: Իսկ դրա համար բոլոր նախադրյալները, ըստ իս, կան:
- Գրեթե բոլոր մարզաձևերի ֆեդերացիաներն այսօր ձգտում են աշխատանքները կազմակերպել պրոֆեսիոնալ հիմքի վրա: Ինչպիսին է ձյուդոյի եվրոպական ասոցիացիայի դիրքորոշումն այս հարցում:
- Մենք ուզում ենք, որ ձյուդոն պրոֆեսիոնալ մարզաձև լինի: Ուզում ենք մարկետաինգային լուրջ աշխատանքներ իրականացնել և արդեն այդ ուղղությամբ քայլեր կատարել ենք: Այժմ կա ծրագիր, որը հաստատվել է ֆեդերացիայի համաժողովում: Նոր-նոր ենք սկսել այդ ծրագրի իրականացման գործընթացը, և արդյունքները, կարծում եմ, կերևան մեկ տարի հետո: Հույս ունեմ, որ լուրջ արդյունքների մենք կհասնենք արդեն մինչև հաջորդ Օլիմպիական խաղերի մեկնարկը:
- Ինչպիսի՞ն են անձամբ Ձեր տպավորությունները Հայաստանից:
- Գիտեք, ես շատ բան չեմ հասցնում տեսնել, որովհետև Եվրոպայի առաջնությունում գրաֆիկը բավական ծանրաբեռնված է: Այն, որ գեղեցիկ երկիր է` հրաշալի բնությամբ, ես գիտեի տարբեր ֆիլմերից: Իսկ այն, ինչը նոր տեսա և ինչը հնարավոր չէ տեսնել ֆիլմերում, մարդկանց վերաբերմունքն է, հյուրասիրությունը: Ես այստեղ ընկերներ ունեմ, և միշտ էլ հիանալի է այցելել այնտեղ, որտեղ քեզ սպասում են, դիմավորում, հասկանում: Սա է ամենագլխավորը: Աշխարհում գեղեցիկ երկրները շատ են, բայց երկրները, որտեղ դու քեզ հարմարավետ ես զգում, ինչպես տանը, որտեղ կան հոգեհարազատ մարդիկ, ում հետ շփվելը միշտ էլ հաճելի է, շատ չեն: Ես սիրում եմ այցելել Հայաստան և հուսով եմ, որ ապագայում Երևան գալու բազմաթիվ հնարավորություններ կունենամ:
