05/03/2015 18:49
Իրինա Դանիելյան. Ամուսնալուծությունից հետո կյանքը ոչ թե շարունակվում է, այլ սկսվում է երկրորդ անգամ
Life.panprama.am-ը զրուցել է Իրինա Դանիելյանի հետ:
-Իրինա, այժմ ի՞նչ եք անում:
-Զբաղված եմ Հայաստանի Հանրային հեռուստաընկերությամբ հեռարձակվող «Մեր մեջ ասած» հեռուստածրագրի շրջանակներում, նաև Կամերային թատրոնում երբեմն ներկայացումներ եմ խաղում:
-Կար մի շրջան, երբ բավական ակտիվ բեմական գործունեություն էիք ծավալում, նաև էկրաններին Ձեզ դերասանուհու կարգավիճակում էինք հանդիպում: Ներկայիս համեմատական պասիվությունն ինչի՞ հետ է կապված:
-Պարզապես առաջարկներ չկան: Առաջարկների դեպքում միշտ էլ սիրով համաձայնում եմ: Անտրեպրիզային վերջին ներկայացումը Գրիշա Աղախանյանի և Լևոն Հարությունյանի հետ է եղել: Գրեթե երկու տարի խաղացինք այդ ներկայացումը: Չգիտեմ, արդյոք այն նորից կվերականգնե՞նք, թե՞ ոչ: Այժմ կա մի առաջարկ, որի մասին դեռևս փակագծեր չեմ բացի։
-Իրինա, ե՞ս չեմ մտաբերում, թե՞ Ձեզ ֆիլմերում չենք հանդիպել:
-Հավանաբար այդպես լուրջ, գլխավոր դեր չի եղել, այլապես ինքս էլ կհիշե։
-Որպես հեռուստադիտող՝ իմ աչքերով դուք կոլորիտային դերասանուհի եք ու կարող եք հետաքրքիր կերպարներ մարմնավորել ֆիլմերում:
-Իմ աչքերով էլ դա այդպես է, բայց, հավանաբար, ռեժիսորներն այլ բան են տեսնում:
-Ի՞նչ ժանրի ֆիլմում կցանկանայիք նկարահանվել:
-Չէի ցանկանա շատ շեղվել իմ հիմնական ժանրից: Ես ինձ շատ լավ եմ զգում կատակերգական ժանրի մեջ:
-Ի դեպ, ի՞նչ կարծիք ունեք այսօրվա հեռուստահումորի մասին:
-Գիտեք, հեռուստադիտողին հումորը միշտ էլ պետք է: Իհարկե, սրա մեջ նաև կոմերցիոն միտում կա: Բայց ցանկալի է, որ բարձրորակ արտադրանք մատուցվի: Անկեղծ ասած՝ շատ չեմ հետևում, բայց վստահ եմ, որ էկրաններին այսօր կա և՛ լավ, և՛ վատ հումոր: Յուրաքանչյուրն իրենն է գտնում: Այն, ինչն ինձ համար լավն է, բոլորովին պարտադիր չէ, որ ուրիշի համար լավը լինի… Եվ հակառակը։
-Հետաքրքիր է, որ Ձեզ չենք հանդիպում նաև սերիալներում ու սիթքոմներում: Ձե՞ր սկզբունքն է:
-Ոչ, նորից առաջարկի խնդիրն է, այնպես չի եղել, որ առաջարկեն, ես էլ այդ ուղղությամբ մտածեմ: Ես նման սկզբունքային բաներ չունեմ, եթե հետաքրքիր առաջարկ լինի, սիրով կհամաձայնեմ:
-Եթե չեմ սխալվում, դուք մասնագիտությամբ նաև երաժիշտ եք ու Երգի պետական թատրոնում աշխատել եք որպես երգչուհի: Չե՞ք մտածել երբևէ Պարոնյանի անվան երաժշտության և կոմեդիայի թատրոնում Ձեր ուժերը փորձելու մասին:
-Նախ ասեմ, որ ես ԵՊԹ-ում աշխատել եմ ոչ թե որպես երաժիշտ-երգչուհի, այլ որպես դերասանուհի. երգել ու համերգներ եմ վարել: Իսկ որպես երաժիշտ աշխատել, դասավանդել եմ միայն ավարտելուց հետո՝ դպրոցում: Հետագայում ես այն զուգորդեցի իմ երկրորդ՝ դերասանի մասնագիտության հետ: Ինչ վերաբերում է թատրոնին, ապա ասեմ, որ երբեք մտքովս չի անցել, ես ինձ լավ եմ զգում կամերային թատրոնում:
-Իրինա, «Մեր մեջ ասածի» շրջանակներում հյուրերն իրենց անկեղծության պահերին հաճա՞խ են Ձեզ զարմացնում:
-Այո, նման դեպքեր եղել են: Մեզ և հեռուստադիտողին պատմել են իրենց կյանքից այնպիսի դրվագներ, որոնց մասին տեղյակ չենք եղել: Հաճախ պարզում ենք, որ հյուրը, որին մենք ճանաչում ենք այս կամ այն մասնագիտության մեջ, իրականում բոլորովին այլ մասնագետ է, այլ երազանքներ ու նպատակներ է ունեցել, պարզապես կյանքի հունն ամեն ինչ փոխել է:
-Մեր մեջ ասած՝ կվերհիշե՞ք Ձեր՝ դեռևս ապրած կյանքի լավագույն շրջանը:
-Ես իմ կյանքի ամեն վայրկյանը կարող եմ կարոտով հիշել, քանի որ իմ կյանքից բողոքելու ոչինչ չունեմ: Այդ առումով երջանիկ մարդ եմ, հավատացեք:
-Կյանքի դժվար փուլեր, փաստորեն, չեք ունեցել:
-Ունեցել եմ… Հավանաբար, ամուսնալուծության շրջանն է եղել: Բայց երբ կյանքում այն վերանայում ես, հասկանում ես՝ երևի դա պետք էր, ճիշտը դա էր:
-Ընտանիքի բաժանման պատճառ ի՞նչն է դառնում, ինչի՞ց զգուշանան մեր երիտասարդ զույգերը:
-Նման օրենքներ գոյություն չունեն, յուրաքանչյուր ընտանիքում պատճառները տարբեր են: Նմանատիպ խնդիրներ չկան, քանի որ մարդիկ իրենց խառնվածքներով տարբերվում են:
-Բայց Ձեր և Հրանտ Թոխատյանի փոխհարաբերությունները բավական օրինակելի են այսօրվա երիտասարդների համար. թեև նախկին ամուսիններ եք, բայց կարողանում եք լինել հրաշալի գործընկերներ և ընկերներ:
-Իմ փորձից ելնելով՝ հենց դա կարող եմ խորհուրդ տալ մեր այն զույգերին, որոնց կյանքն այս կամ այն պատճառով նույն հունով չի ընթանում: Ոչ թե կարող են լինել, այլ պե՛տք է լինեն լավ հարաբերությունների մեջ, քանի որ կյանքը շարունակվում է, երբեք և ոչ մի հարցում թշնամանալ պետք չէ, առավել ևս, երբ մեջտեղում երեխաներ կան։
-Ի դեպ, Ձեր որդին այժմ ինչո՞վ է զբաղվում: Շարունակո՞ւմ է ծնողների ճանապարհը:
-Ոչ, մեր ճանապարհը չի շարունակում: Ավարտել է Սլավոնական համալսարանի գովազդի բաժինը, հավանաբար, այդ ուղղությամբ էլ կգնա: Բայց արդեն կես տարի է, ծառայության մեջ է:
-Իրեն բարի ծառայություն: Բավական դժվար ժամանակաշրջանում է ծառայում:
-Շնորհակալ եմ: Այո, ես էլ բոլոր մայրերի պես անհանգիստ եմ, ամեն ինչով հետաքրքրվում եմ:
-Իրինա, էկրանից ու բեմից դուք և Հրանտ Թոխատյանը մտերիմ ընկերներ եք: Դա «խաղո՞ւմ» եք, թե իրական կյանքում ընտանիքներով էլ պահում եք այդ մտերմությունը: Խանդի տեսարաններ չե՞ն առաջանում:
-Մենք նորմալ, մեր կյանքով ապրում ենք: Երբ կյանքը մեզ դեմ-հանդիման է դուրս բերում, հաճույքով շփվում ենք: Եթե անհրաժեշտ է լինում, հատուկ շփում ենք կազմակերպում: Իմ պարագայում այս հարցը նույնիսկ անհասկանալի ու «աբսուրդ» է հնչում: Իսկապես, խնդիրներ չկան:
-Լավատես եք, այո՞:
-Այո, լավատես եմ։
-Եթե չեմ սխալվում, 2015 թվականը Ձեզ համար հոբելյանական տարի է. մարտի 31-ին դառնում եք 50 տարեկան: Զգո՞ւմ եք Ձեզ այդ տարիքում:
-Այո, ես դառնում եմ 50 տարեկան և իմ տարիքը չեմ թաքցնում երբեք: Եթե անկեղծ՝ ապա չեմ զգում տարիքս: Դա երևի այն պատճառով է, որ շատ լավատես եմ ու կյանքը շատ եմ սիրում:
- Տարիները փոխե՞լ են Ձեր հայացքները:
-Շատ բաների տարբեր տարիքում տարբեր կերպ ես նայում ու դա բնական է: Բայց գլխավոր փոփոխությունն այն է, որ տարիքիդ ավելանալով քեզ ավելի ուժեղ ես զգում, վերանայում ու վերագնահատում ես տարիներդ: Դառնում ես ավելի իմաստուն, տարբեր հարցերի այլ կերպ ես վերաբերում:
-Իսկ Ձեր էմոցիոնալ էությունը պահպանվե՞լ է:
-Կարծում եմ՝ այո: Բայց ասեմ, որ ես որքան էլ էմոցիոնալ եմ եղել, իմ էմոցիաները երբեք չեմ արտահայտել: Միայն ինձ շատ հարազատ մարդիկ կարող են իմանալ իմ և՛ դրական, և՛ բացասական ապրումների մասին:
-Վախեցել եք, որ այն կարող են Ձեր դե՞մ օգտագործել:
-Եթե բացասական էմոցիաների մասին է խոսքը, ապա առաջնահերթ չեմ սիրում ծանրաբեռնել դիմացինիս դրանցով: Գերադասում եմ այն իմ մեջ ներփակել… Այնպես որ, զուսպ եմ էմոցիաներիս մեջ:
-Հոբելյանական տարիքի համար հատուկ նախապատրաստությո՞ւն եք տեսելու:
-Գիտեք, նախորդ տարի շատ տրամադրված էի ծնունդս նշելու առումով ու այդպես էլ արեցի…Դրսում նշեցինք, շատ գեղեցիկ ու հիշարժան: Տորթի վրա գրել էի «50-1 »: Բոլորին ասեցի՝ չգիտեմ, հաջորդ տարի ինչ կանեմ, այս տարի փորձենք մոտենալ իմ 50-ամյակին (ծիծաղում է): Այս տարի հավանաբար տանը կնշեմ՝ ընկերների, հարազատների շրջապատում:
-Իրինա, որքան նկատել եմ, դուք այն քիչ դերասանուհիներից եք, ում անվան շուրջ ասեկոսեներ չեն տարածվում: Ինչպե՞ս եք կարողանում խուսափել:
-Երևի պատճառն այն է, որ քիչ եմ երևում… Բայց, ի միջիայլոց, մի քանի օր առաջ գեղեցկության սրահում շա՜տ հետաքրքիր բամբասանք լսեցի իմ մասին. պարզվեց, որ ամուսնացել եմ Գրիշա Աղախանյանի հետ և երեխա եմ ունեցել: Ռուսերեն մի այսպիսի արտահայտություն կա. «Չկա ծուխ՝ առանց կրակ»: Բայց սա այն դեպքն է, որ նույնիսկ «ծուխը» չկա, ինչի՞ց են հորինել, չգիտեմ:
-Միգուցե լավ ընկերներ եք, այդ պատճառո՞վ:
-Ես միայն Գրիշայի հետ չի, որ ընկերություն եմ անում: Շատ ընկերներ ունեմ, հետո՞… Գոնե մարդ իմանար՝ ինչո՞վ են առաջնորդվել:
-Կարծեք թե նման խոսակցություններին ժպիտով եք վերաբերում:
-Ե՛վ ժպիտով, և՛ հաճույքով, և՛ ուրախանում եմ, որ ինձ մեկ-մեկ հիշում են:
-Դե, մի փոքր բամբասելու առիթ էլ մենք տանք. այժմ ո՞ւմ հետ եք ապրում:
-Ընդհանրապես՝ տղայիս, բայց ներկա պահին՝ մենակ:
-Բաժանությունից հետո կյանքը շարունակվում է, դուք էլ երիտասարդ ու կայտառ կին եք: Չե՞ք մտածել նորից ընտանիք կազմելու մասին:
- Ես կասեմ, որ ամուսնալուծությունից հետո կյանքը ոչ թե շարունակվում է, այլ սկսվում է երկրորդ անգամ: Այնպես որ, ամեն ինչ դեռ առջևում է:
-Ձեր որդին ինչպե՞ս կվերաբերի այդ հարցին, ի՞նչ եք կարծում:
-Իսկ նա դեռ շատ երիտասարդ է, որ դրան ինչ-որ ձև վերաբերի: Ինձ թվում է, որոշում կայացնողն ինքը չէ: Նման ծրագրեր չունեմ, բայց հակառակ դեպքում էլ, կարծում եմ, որ ըմբռնումով կմոտենա:
