Սոնա Մաթևոսյան. Ինձ համար գոյություն ունի աղջիկ-տղա «մաքուր» ընկերություն, առանց սիրային միտումների

Life.panorama.am-ը զրուցել է  Պատանի հանդիսատեսի թատրոնի երիտասարդ, նպատակասլաց դերասանուհի Սոնա Մաթևոսյանի հետ:

-Ձեր մասնակցությամբ սերիալը, կարծեք, թե ավարտվեց: Այժմ ի՞նչ զբաղվածություն ունեք:

-Այո, ավարտվեց, բայց այնպես չէ, որ այն իմ միակ զբաղվածությունն էր: Գրեթե 4 տարի է՝ աշխատում եմ Պատանի հանդիսատեսի թատրոնում: Մեր թատրոնը, խաղացանկի առումով, կարելի է ասել, ամենահագեցածներից է: Աշխատում եմ նաև «Up Theatre» թատերախմբում, որտեղ միասին արդեն թվով երրորդ ներկայացումն ենք պատրաստում. մարտի 18, 20-ին Հովհաննես Թումանյանի անվան տիկնիկային թատրոնում կկայանա «Հիվանդները» ներկայացման պրեմիերան:

-Իսկ նոր սերիալում նկարահանվելու առաջարկներ չունե՞ք:

-«Շանթ» հեռուստաընկերությունը նոր նախագիծ է սկսում, կարծում եմ, մոտ ապագայում կշարունակենք համագործակցել: Այժմ հստակ ոչինչ ասել չեմ կարող:

-Սոնա, դուք աշխատում եք թատրոնում, նկարահանվում՝ սերիալներում և ֆիլմերում: Պահանջարկ ունեցող դերասանուհի եք: Գո՞հ եք Ձեր մասնագիտությունից:

-Անկախ նրանից՝ նկարահանվել եմ, թե ոչ, ես միշտ էլ գոհ եմ եղել իմ մասնագիտությունից, քանի որ այն շատ եմ սիրում: Որքան ժամանակն անցնում է, այնքան ավելանում է հետաքրքրությունս մասնագիտությանս հանդեպ: Իհարկե, կան բաներ, որոնք, կցանկանայի, ժամանակի ընթացքում շտկվեին:

-Օրինա՞կ:

-Մեկը այն, որ շատ քիչ է վարձատրվում ու գնահատվում դերասանի մասնագիտությունը, թեև, ի վերջո, դա չէ ամենակարևորը:

-Փաստորեն, այսօր արվեստագետն իրեն գնահատված չի՞ զգում:

-Եթե գնահատված լինել ասելով՝ նկատի ունեք ֆինանսական ապահով վիճակ, ապա կարելի է ասել, որ գնահատված չէ: Ինչ խոսք, երբ քո սիրած գործն ես կատարում և համապատասխան վարձատրություն ստանում, քեզ լիարժեք ես զգում: Բայց դե բոլորս էլ գիտենք, որ թատրոնի դերասանն այսօր շատ քիչ է վարձատրվում: Սակայն կկրկնվեմ ու կասեմ, որ ամեն ինչ չէ, որ ֆինանսին է պետք վերագրել: Գիտե՞ք, ես ինձ շատ գնահատված և լիարժեք եմ զգում, քանի որ սիրում եմ թատրոնը:

-Նկատե՞լ եք, երիտասարդներն այսօր հետաքրքրվա՞ծ են թատրոնով:

-Շատ հարաբերական է. հիմնականում, այդքան էլ մեծ չէ հետաքրքրությունը: Ինտերնետն այսօր փոխարինում է ամեն ինչին՝ թե՛ թատրոն և կինո գնալուն, թե՛ գիրք կարդալուն: Երիտասարդներն իրենց ժամանակի 99 տոկոսն անցկացնում են սոցցանցերում՝ լայքեր և քոմենթներ անելով, էլ ինչպե՞ս ժամանակ գտնեն ու թատրոն գնան:

-Ինքներդ զբաղվածություն ունեք և՛ խաղացանկային, և՛ անտրեպրիզային ներկայացումներում: Ըստ Ձեզ, ո՞ր ներկայացումներն են առավել պահանջված և ինչո՞ւ:

-Փորձը ցույց է տվել, որ կոմեդիայի ժանրում արված ներկայացումը հանդիսատեսին գրավելու ավելի մեծ շանսեր ունի, քան դրաման: Դա է պատճառը, որ կոմերցիոն ներկայացումները հիմնականում կոմեդիայի ժանրին են պատկանում: Այն գրավում է հանդիսատեսին, նման ներկայացումներ պատրաստելուց առաջ արդեն իսկ մի փոքր վստահություն կա, որ մարդիկ կհետաքրքրվեն ու տոմս կգնեն:

-Խաղում եք թատրոնում, նույն ժամանակահատվածում զբաղվածություն եք ունենում նաև սերիալում. բեմից նկարահանման հրապարակ, նկարահանման հրապարակից բեմ վազքի մեջ դերասանը որակներ չի՞ կորցնում:

-Կարծում եմ՝ ամեն ինչ դերասանից է կախված. եղել են և կան դերասաններ, ովքեր սերիալում նկարահանվելուց հետո դժվարությամբ են կարողացել դուրս գալ իրենց կերտած կերպարից, և արդեն թատրոնում ինչ էլ խաղան, միևնույն է, իրենց նմանեցնում ես սերիալում մարմնավորած կերպարին: Բերածս օրինակից զատ սերիալն ուրիշ վատ ազդեցություն չունի դերասանի վրա: Անձամբ ինձ, սերիալը շատ է կոփել որպես դերասանուհի: Ձեռք եմ բերել ինքնավստահություն, որը, ինչ խոսք, շատ է օգնում նաև թատրոնում:

-Սոնա, եթե չեմ սխալվում, նաև լավ երգում եք: Ինչպե՞ս ընտրեցիք հենց դերասանի մասնագիտությունը:

-Անսպասելի հարց էր, որովհետև քչերը գիտեն, որ ինձ մոտ երգելը վատ չի ստացվում (ծիծաղում է): Երաժշտությունն իմ կյանքում շատ կարևոր տեղ է գրավում, առանց դրա չեմ պատկերացնում: Երբ լավ երգ եմ լսում, ոգեշնչվում և ինձ երջանիկ եմ զգում… Երբ եկավ մասնագիտություն ընտրելու պահը, տատանվում էի Թատերական ինստիտուտի, Կոնսերվատորիայի և Գեղարվեստի ակադեմիայի միջև. շատ եմ սիրում նաև նկարել… Ի վերջո, Թատերական ինստիտուտի ձգողականությունն ավելի ուժեղ գտնվեց:

-Կպատմե՞ք Ձեր ընտանիքի մասին:

-Այն իմ կյանքում ամենակարևոր տեղն է զբաղեցնում. ունեմ մեծ քույր, ով ինձ համար աշխատասիրության, խելացիության օրինակ է: Ծնողներս ամեն հարցում մեզ աջակցում են և օգնում:

-Անգամ դերասանուհի դառնալու որոշմա՞նը չեն խոչընդոտել:

-Ընդհակառակը, երբ ասացի, որ ուզում եմ դերասանուհի դառնալ, երկու ձեռքով կողմ եղան որոշմանս: Ընդհանրապես, արածս յուրաքանչյուր գործ մեծ ոգևորվածությամբ են ընդունում: 

-Որքան գիտեմ, դրսում հարազատներ ունեք: Չե՞ք մտածել երբևէ այնտեղ բնակություն հաստատելու և կարիերան շարունակելու մասին:

-Չկա մեկը, ով չի մտածել դրսում ապրելու մասին: Ես եղել եմ թե՛ ԱՄՆ-ում, թե՛ եվրոպական մի քանի երկրներում ու վստահորեն կարող եմ ասել՝ դրսում ևս հեշտ չէ: Քանի դեռ կարող եմ աշխատել իմ երկրում, երևի թե դրսում ապրելու մասին չեմ մտածի: Իսկ հարազատներիս այցելել միշտ էլ կարող եմ: 

-Սոնա, դուք ընկերասեր մարդու «համբավ» ունեք: Ովքե՞ր են Ձեր ընկերները:

-Այնպես է ստացվել, որ ընկերներս հիմնականում արվեստի մարդիկ են: Երևի թե միմյանց ավելի լավ ենք հասկանում: Մոտ 5 տարի է, ինչ ավարտել ենք ինստիտուտը, բայց մինչ օրս ամենամտերիմ ընկերներս կուրսեցիներս են: Բոլորը միշտ զարմացել են մեր ընկերության վրա, քանի որ, իսկապես, շատ ուժեղ է մեր կապը, և, հուսով եմ՝ երկարակյաց:

-Շատերը հերքում են, որ աղջիկ-տղա հարաբերությունները կարող են ընկերական բնույթ կրել՝ վստահեցնելով, որ զգացմունքներից խուսափելն անհնար է: Համաձա՞յն եք այդ մտքի հետ:

-Չգիտեմ, ում համար ինչպես, բայց ինձ համար գոյություն ունի աղջիկ-տղա «մաքուր» ընկերություն, առանց սիրային որևէ միտումների: Ասեմ ավելին՝ ընկերներիս մեծ մասը տղաներ են, նրանց հետ ավելի հեշտ եմ «լեզու գտնում»: Տղաներն ավելի պարզ ու մաքուր են ընկերության մեջ:

-Դժվար չէ՞, թեկուզև զրույցի թեմաների հարցով:

-Գիտեք, դպրոցում սովորելու տարիներին չէի կարող անգամ պատկերացնել, որ երբևէ տղա ընկերներս ավելի շատ կլինեն, քան աղջիկները: Տղաների հետ (իհարկե, ոչ բոլորի) կարող եմ ամեն ինչից խոսել, կիսվել, պատմել, խորհուրդ հարցնել և տալ: Հավատացեք, աղջիկներից շատ ավելի են հասկանում քեզ:

-Պատահե՞լ է, որ զգաք՝ հարաբերությունները դեպի զգացմունք են տանում և խուսափեք տվյալ մարդուց:

-Ուսանող տարիներին ինչերի միջով ասեք, որ չենք անցել միասին. ինչո՞ւ չէ, նաև սիրահարվել ենք միմյանց, իրար կողքի ենք եղել մեր շատ տխուր և ուրախ օրերին: Այս ամենի շնորհիվ է, որ այսօր ունենք այն, ինչ ունենք՝ կայուն ընկերություն, ինչը շատ թանկ է մեզ համար: 

-Ի՞նչ եք կարծում, ինչպիսի՞ ընկեր եք Ձեր տեսակով:

-Կարծում եմ՝ վատ ընկեր չեմ: Ընդհանրապես, ես էմոցիոնալ մարդ չեմ. եթե սիրում եմ, ապա սիրում եմ հանգիստ, եթե ընկերություն եմ անում, ապա ընկերություն եմ անում հանգիստ: Այդ հանգստության հետ մեկտեղ՝ միշտ պատրաստ եմ օգնել ընկերներիս ու լինել լավ ընկեր նրանց համար: 

-Սոնա, սիրահարվա՞ծ եք: Ապրո՞ւմ եք այն զգացմունքը, որի մասին երազում են բոլոր երիտասարդները:

-Ես չգիտեմ, ինչի մասին է երազում այսօր երիտասարդությունը (ծիծաղում է): Ինքս, որպես երիտասարդ, ունեմ շատ երազանքներ՝ կապված մասնագիտությանս, աշխատանքիս հետ: Իսկ իդեալական սիրո, ասպետի մասին չեմ նստում ու երազում: Ռոմանտիկ չեմ: Կարծում եմ, ամեն ինչ իր ժամանակն ունի: Օրերից մի օր կհանդիպեմ մի տղայի, ում կսիրեմ, հուսով եմ, նա էլ ինձ կսիրի ու ամեն ինչ լավ կլինի:

-Իսկ նա ինչպիսի՞ն պետք է լինի:

-Մի բան հաստատ է՝ միս և արյունից պետք է լինի (ծիծաղում է): Իսկ աչքերը կապույտ կլինեն, թե սև, նիհար կլինի, թե գեր՝ չեմ կարող ասել: Միգուցե կընտրեմ մեկին, ով ընդհանրապես չի համապատասխանի այսօրվա իմ իդեալներին: Կյանքը հենց դրանով էլ հետաքրքիր է, չէ՞:

-Հիասթափություններ հաճա՞խ եք ապրել:

-Ամեն օր էլ կարող ենք մի չնչին բանից հիասթափվել: Բայց արդյո՞ք պետք է դրանք լուրջ ընդունել: Իհարկե, կյանքումս անհաջողություններ եղել են, բայց չեմ հիասթափվել ու հուսահատվել: Ամեն դեպքում, կյանքը շարունակվում է: Խորհուրդ կտայի, որ բոլորը լավատես լինեն, վատ մտքերը դուրս վանեն: Յուրաքանչյուր հիասթափության և անհաջողության հանդիպելիս մի կոտրվեք, դրանց նայեք որպես հերթական փորձություն, որը պետք է հաղթահարել և առաջ շարժվել:

-Սոնա, երկու օր առաջ տրվեց կանանց և աղջիկների տոնի մեկնարկը. ինչպե՞ս եք անցկացրել մարտի 8-ը:

-Անցկացրել եմ տանը՝ ընտանիքիս հետ: Մեր տանն այն ուրիշ խորհուրդ էլ ունի. 31 տարի առաջ հենց այդ օրն են ծնողներս ամուսնացել: Դա ինձ համար ավելի մեծ տոն է, քան ուղղակի մարտի 8-ը:

-Մարդիկ սիրում են տոն օրերին երազանքներ պահել՝ հավատալով դրանց իրագործմանը: Եկեք երազանքով էլ ավարտենք մեր զրույցը:

-Երազանքներս, ավելի ճիշտ՝ նպատակներս, շատ-շատ են. ուզում եմ ամեն օր կատարելագործվել մասնագիտությանս մեջ: Դրա համար միշտ պատրաստ եմ սովորել և առաջ շարժվել: