17/06/2015 19:35

Չեմ սիրում աշխատել, շփվել այն մարդու հետ, ով ոչինչ է, բայց իրեն ամեն ինչ է կարծում. Գևորգ Եղիազարյան

Ամենակարևոր լուրերը Հայաստանից՝ Telegram-ում

Կյանքը մեկ անգամ է տրվում և յուրաքանչյուրը փորձում է այդ ոչ այնքան երկար ժամանակահատվածում օգտագործել իր ունեցած բոլոր հարավորությունները` հաջողության հասնելու, կայանալու համար: Մեկն իր հաջողությունը գտնում է հայրենիքում, մյուսը` հայրենիքից դուրս:

Թեև Aysor.am-ի զրուցակիցը Հայաստանում հաջողակ շոու-մեների թվին էր դասվում, սակայն տարիներ առաջ որոշեց կատարելագործվել ու հաստատվել Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում:

Մեզ հետ այսօր անկեղծացել է դերասա, հաղորդավար, պրոդյուսեր, բազում երգերի խոսքերի հեղինակ Գևորգ Եղիազարյանը:

-Արդեն գրեթե 4 տարի է, բնակվում եք Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում: Այդտեղ ավելի՞ հեշտ է ադափտացվել շոու-բիզնեսին:

-Առհասարակ, ադափացվելը հեշտ չէ, սակայն ինձ համար հեշտ եղավ, քանի որ մինչ տեղափոխվելս գրեթե բոլորի հետ աշխատելու առիթ եմ ունեցել: Իսկ տարբերությունը այնքան էլ մեծ չէ. նույն մտածելակերպը, նույն մոտեցումները, նույն մոտիվները:

-Ձեր գործընկերներից շատերն այստեղ բավական հաջող շարունակում են իրենց աշխատանքը, շատերն էլ միանգամից դուրս մնացին ասպարեզից: Ձեզ առավել շատ ի՞նչը հեռացրեց, գուցե կար մտավախություն, որ կհայտնվեք ասպարեզից «դուրս մնացածների» շարքո՞ւմ:

-Երբևէ չեմ վախեցել սերնդափոխությունից: Ղեկավարելով բազմաթիվ նախագծեր` առիթ և ճանապարհ եմ ստեղծել սկսնակ, բայց տաղանդավոր երիտասարդների համար: Նույն կերպ շարունակում եմ այստեղ: Եթե չզիջես առաջին աստիճանը նոր բարձրացողին, երկրորդ աստիճանին չես բարձրանա… Իսկ ինչ վերաբերում է իմ գործընկերներին, ասեմ, որ յուրաքանչյուր մարդու տրված է իր նշանակությունը, իր առաքելությունը` իր հնարավորության չափերով: Յուրաքանչյուրը գնահատվում և վարձատրվում է իր պոտենցիալին համապատասխան… Գիտեք, ես երբևէ չեմ վախեցել ու չեմ վախենում աշխատանքի ոլորտ կամ մասնագիտություն փոխելուց: Վերջ ի վերջո, «միկրոֆոնը» ձեռքիս չեմ ծնվել, մի օր պետք է վայր դնեմ այն:

-Երբեմն խոսում են, որ Ձեր նախկին գործընկերներից «նեղացած» գնացիք: Նման բան կա՞:

-Ոչ, երբեք ես չեմ նեեղանում, այլ բարկանում եմ, ասում այն, ինչ հարկ եմ համարում, և անցնում առաջ: Ոչ ոքից նեղացած չեմ, վիրավորված չեմ: Ուղղակի ես իմ էությամբ արագ ու առաջ շարժվող մարդ եմ և սիրում եմ պարբերաբար ինքս ինձ փորձել: Սա էլ հերթական քայլն էր, փորձելու` արդյոք կկարողանամ օտար երկրում նորից առաջին քայլերից սկսել:

-Ե՞վ…

-Եվ պատկերացրեք, որ ստացվեց ու շատ լավ ստացվեց: Չեմ զղջում:

-Գևորգ, ինչո՞վ է Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներն այդքան գրավում հայ հայտնիներին:

-Չգիտեմ այլոց ինչով, բայց ինձ լայն, մեծ ու անսահմանափակ հնարավորություններով: Այստեղ ես իմ կամքին հակառակ պարտավորություններ չունեմ, ընտրելու իրավունք ունեմ, իսկ ընտրության հնարավորությունը շատ մեծ է: Ասեմ նաև, որ ոչ միայն հայտնիներին է գրավում ԱՄՆ-ն, այլ շատ-շատերին: Մենք երկու միլիոնից ավել հայ ազգաբնակչություն ունենք այստեղ, ուղղակի հայտնիների քայլերն ավելի տեսանելի են:

-«Պարապ» ժամանակահատված ունեցե՞լ եք այդտեղ:

-Ե́վ այո, և́ ոչ: Առաջին ամիսներին` ինտեգրման ժամանակահատվածում, գրեթե անելիք չունեի, բայց զբաղմունք էի ստեղծում ինձ համար, թեկուզ գրական ստեղծագործություններ՝ բանաստեղծություններ գրելով:

-Դուք մասնագիտությամբ դերասան եք, սակայն այդ ոլորտում այնքան էլ ակտիվություն չեք ցուցաբերում: Չգրավե՞ց Ձեզ դերասանի կարգավիճակը:

- Շնորհիվ մի քանի հետաքրքիր առիթների` կարողացա ներկայանալ իմ բուն մասնագիտությամբ, որն է դրամատիկ կինոյի և թատրոնի դերասան: Սակայն հաղորդավարությունը ևս հեռու չէ իմ մասնագիտությունից, չէ՞ որ այստեղ ևս պահանջվում է խոսքի կուլտուրա և ճիշտ առոգանություն, ինչն այսօր շատ է կաղում մեր հայկական հեռուստաեթերում:

-Պատճառն ինչո՞ւմ եք տեսնում:

-Ընտրություն կատարվում է, հիմնականում, արտաքին տեսքի հիման վրա: Կարծում եմ, ընտրողները շփոթում են հաղորդավարի, դերասանի աշխատանքը մոդելի աշխատանքի հետ:

-Հայաստան այցելելու մտադրություն դեռ չունե՞ք, թե դեռևս արգելքներ կան:

-Հայաստանը իմ տունն է, ուր ապրում է իմ ընտանիքը, ինձ շատ հարազատ ու անփոխարինելի մարդիկ: Իհարկե, ցանկությունս մեծ է, սակայն պարտավորությունների և ծավալուն աշխատանքի պատճառով առայժմ չեմ կարող: Բայց շուտով, շա~տ շուտով:

-Հե՞շտ էր երկրից մեկնելու որոշում ընդունելը:

-Դժվար, բավական դժվար, բայց և անհրաժեշտ:Եթե վախենում ես որոշ չափով համարձակ ու վտանգավոր քայլ կատարելուց, ապա ինչի՞ հաշվին ես ուզում առաջ գնալ: Սա է խնդիրը:

-Մեր նախորդ զրույցի ժամանակ նշեցիք, որ ցանկանում եք Ձեզ մոտ տանել նաև Ձեր ծնողներին: Արդյոք այդտեղ ունեք սեփական բնակարան, մշտական, ապահովված աշխատանք:

-Իհարկե ուզում եմ և բերելու եմ ինձ մոտ: Ունեմ մշտական աշխատանք. որպես հաղորդավար աշխատում եմ ARTN SHANT հեռուստատեսությունում, իմ շատ սիրելի գործընկերներ Էմմա Բալբաբյանի և Անահիտ անդրեասյանի հետ վարում եմ «Նոր օր» առավոտյան ծրագիրը: Նաև, իմ էությամբ լինելով նախաձեռնող, կազմակերպում և անցկացնում եմ կորպորատիվ, բարեգործական, համերգային երեկոներ: Մեկ խոսքով, ինչպես ասում է առակը «Աշխատող մարդը սոված չի մնա» (ժպտում է):

-Բիզնես հիմնելու մասին չե՞ք մտածում:

-Գիտեք, զբաղվածությունս շատ մեծ է, եկամուտներս նորմալ են, չեմ դժգոհում: Իսկ բիզնես հիմնելու համար դեռ վաղ է: Գուցե, ոչինչ չես կարող ասել:

-Գևորգ, դուք նաև երգերի բառեր եք գրում… Շարունակո՞ւմ եք համագործակցել Հայաստանի երգիչների հետ:

-Այո, իհարկե շարունակում եմ համագործակցել թե́ Հայասատանի, և թե́ ԱՄՆ-ի երգիչների ու երգահանների հետ: Վերջին երկու աշխատանքս իրականացրել ենք Ռիչարդ Մադլենյանի հետ` ստեղծելով մեկ կատարում` Արմենչիկի, և մեկ կատարում` իմ շատ սիրելի ընկեր Արման Հովհաննիսյանի համար:

-Կա՞ ինչ-որ մեկը, ում հետ երբեք չէիք աշխատի:

-Չեմ սիրում աշխատել, շփվել այն մարդու հետ, ով ոչինչ է, բայց իրեն ամեն ինչ է կարծում: Մեծամտությունը փառամոլության նման մի երևույթ է, որն առաջին հերթին կուրացնում է քեզ: Իսկ հանճարներն ու տաղանդները ավելի զուսպ են և համեստ: Իհարկե, կան միլիոնավոր մարդիկ, և նույնքան էլ բնավորություն, մեկի հետ անսահման հաճելի է, մյուսի հետ` տհաճ:

-Ի դեպ, որքանո՞վ ենք մենք զիջում ամերիկյան շոու-բիզնեսին:

-Այս հարցին թույլ տվեք պատասխանել շատ հակիրճ. Ամերիկայում և աշխարհի շատ երկրներում կա ՇՈՈՒ ԲԻԶՆԵՍ, իսկ Հայստանում կա երգարվես և պարարվեստ…Հավատացեք, դրանք անսահման տարբեր բաներ են:

-Գիտեմ, որ ժողովածու եք պատրաստում: Ե՞րբ այն պատրաստ կլինի, ի՞նչ ստեղծագործություններ են ներառված լինելու: Արդյոք Հայաստանի ընթերցողին ևս հասու կլինի:

-Այո, պատրաստում եմ, իհարկե իմ ընկերների հետ միասին` ի դեմս ժողովածուի գլխավոր խմբագիր Սաթենիկ Ղարաբաղցյանի: Կարծում եմ, աշնանը կկարողանանք հանձնել ժողովածուն ընթերցողի դատին: Գրքում զետեղված կլինեն բացառապես իմ բանաստղեծություններն ու աֆորիզմները, որոնք ստեղծվել են իմ ողջ կյանքի ընթացքում: Իսկ Հայաստնի ընթերցողին ես անձամբ, մեծագույն սիրով կներկայացնեմ այն:

-Հետևելով հայաստանյան քաղաքական, մշակութային, սոցիալական անցուդարձին, ուրախանո՞ւմ եք, որ դրա մեջ չեք, թե՞ հակառակը:

-Միանշանակ` ցավում եմ, կարծելով, եթե ես լինեի, միգուցե ինչ-որ բան ավելի ճիշտ աստիճանի վրա կդրվեր, միգուցե կարողանայի ուղղել մի փոքրիկ սխալ կամ բացթողում: Ուրախանալ չեմ կարող, քանի որ ուրախանում եմ միայն վերելքների դեպքում, իսկ ես այսօր, ցավոք սրտի, վերելք չեմ տեսնում, այլ հակառակը:

-Այդտեղ ընկերներ ունե՞ք, ո՞ւմ հետ եք առավել մտերիմ:

-Այ~ո, ունեմ շատ հրաշալի ընկերներ թե́ երգարվեսի, թե́ պարարվեստի, և թե́ արվեստից դուրս ոլորտներում: Իմ դժվարության և անսահման երջանիկ պահերին միշտ իմ կոքին են եղել: Մեր ընկերությունն ամուր է և անշահախնդիր: Առանց նրանց հնարավոր չէր լինի երկու ոտքի վրա ամուր կանգնել:

-Դեռևս չե՞ք մտածում ընտանիք կազմելու մասին:

-Ընտանիք կազմելու մասին միշտ եմ մտածում, բայց ընտանիքը ավելի շատ զգացմունք է, քան թե միտք: