Որդուս անունը Մենուա եմ դնելու. Կարեն Հովհաննիսյանը անձնական կյանքի և նոր կերպարի մասին

Դերասան Կարեն Հովհաննիսյանի համար զինվորական համազգեստը, կարծես, թե դարձել է մասնագիտական հանդերձանք. «Բանակում» սերիալից շատերին քաջածանոթ Արման Հայրապետյանը այժմ նկարահանվում է «Շանթ» հեռուստաընկերության «Սահմանին» բազմասերիանոց ֆիլմում: Կեպարի, ընտանեկան կարգավիճակի և անձնական նորությունների մասին դերասանը կիսվեց Aysor.am-ի հետ:

-Կարեն, հիմա ի՞նչ զբաղվածություն ունեք:

-Այժմ նկարահանվում եմ «Շանթ» հեռուստաընկերության «Սահմանին» գեղարվեստական բազմասերիանոց ֆիլմում: Մարմնավորում եմ վաշտի հրամանատար կապիտան Սահակյանին: Նաև զբաղվում եմ հանդիսավարությամբ:

-Մեր ընթերցողը Ձեզ առավել շատ կհիշի «Բանակում» սերիալից՝ Հայրապետյանի կերպարով… Փաստորեն նորից նույն թեման: Սա ի՞նչ է, կերպարային ճակատագի՞ր:

-(Ծիծաղում է) Ճիշտ է, իմ երկու կերպարներն էլ զինվորական համազգեստ են կրում, բայց միմյանցից շատ տարբեր են: «Բանակումը» մի քիչ ավելի թեթև, հումորային ժանրում էր, թեև իմ կերպարը մի քիչ այլ էր: Իսկ այստեղ հումորային ուղղվածություն չկա, նկարագրվում է այն իրավիճակը, ինչը տեղի է ունենում մեր սահմաններում:

-Ինքներդ ծառայե՞լ եք բանակում:

-Այո:

-Իրական բանակային կյանքը շա՞տ է տարբերվում Ձեր կերտած հերոսների կյանքից:

-Գիտեք, կարելի է ասել՝ չի տարբերվում: Ես երբեմն ասում եմ, որ բանակում անգամ այնքան չեմ ծառայել, որքան սերիալում կամ ֆիլմում (ժպտում է): Դե, ծառայության մեջ դու իրական զինվոր ես, իրական մարտիկ, ամեն ինչ բնականորեն զգում ես մաշկիդ վրա: Իսկ էկրաններին վերապրում ու վերարտադրում ես այն, ինչ ապրել ես իրական կյանքում: Տարբերությունը միայն դրանում է, իսկ սցենարային և խաղարկային առումով ամեն ինչ այնքան ճիշտ ու գեղեցիկ է արված, որ շատ տանջվել պետք չէ. իրականին մոտ ստեղծված են պայթյունները, կրակոցները, ցուրտը, հողն ու ցեխը:

-Կարեն, «Բանակում» սերիալը դիտելիս մարդիկ լիցքաթափվում են, ժպտում…  «Սահմանինը», կարծում եմ, շատ կդիպչի հեռուստադիտողի նուրբ լարերին. չէ՞ որ շատերի զավակները հայտնվել են նման իրավիճակներում, շատերն այժմ էլ ծառայության մեջ են: Ի՞նչ եք կարծում, շատ չե՞ք տխրեցնի հեռուստադիտողներին:

-Չեմ կարծում, քանի որ այստեղ շեշտը դրված է ոչ թե զոհերի, կամ հակառակորդի հաղթանակների վրա, այլ մեր՝ հայերիս հաղթանակների: Յուրաքանչյուր հայ կհպարտանա, որ հայ զինվորը կարողանում է իրեն այդպես դրսևորել սահմանում:

-Գեղարվեստական ֆիլմերից առաջարկներ ունեցե՞լ եք:

-Այո, նկարահանվել եմ Ռուբեն Քոչարի «Անունս Վիոլա է» ֆիլմում: Ասեմ, որ ֆիլմը Հոլիվուդում մրցանակ շահեց՝ «Լավագույն ռեժիսոր» անվանակարգում:

-Իսկ հիմա ինչո՞ւ եք քիչ նկարահանվում:

-Մեղքն իմն է. մի շրջան շատ հրավերներ ունեի և դադարեցրեցի ֆիլմային ու սերիալային ներգրավվածությունս, ու, երևի թե ռեժիսորների աչքից մի քիչ «հեռացա»: Բայց հիմա, կարծում եմ, ամեն ինչ հունի մեջ է ընկնում: «Սահմանինը» դադարից հետո իմ առաջին ֆիլմային զբաղվածությունն է:

-Դերասանները՝ ընտրվելով որևէ հեռուստաընկերության կեղմից, շարունակում են երկար տարիներ համագործակցել. դուք Ձեր ուղղին սկսեցիք  «Շանթում», այդտեղ էլ շարունակում եք: Եթե որևէ այլ հեռուստաալիքից ավելի եկամտաբեր ու լավ առաջարկ ունենաք, ինչպե՞ս կվարվեք:

-Երևի թե կմերժեմ: Ես արդեն սովորել եմ այս կազմին, ինձ ավելի հարազատ է դարձել այս հեռուստաընկերությունը… Եվ հետո, ես երբեք կիսատ չեմ թողնի այն նախագիծը, որում ներգրավված եմ: Ճեմ ուզում որևէ մեկին նեղացնել, ուղղակի կասեմ, որ այն, ինչ ունեմ, ինձ բավարարում է այս պահին:

-Մասնագիտությամբ դերասա՞ն եք, թե՞ շատերի պես «բախտի բերմամբ» եք հայտնվել էկրաններին:

-Ոչ, մասնագիտությամբ դերասան եմ: 

-Որևէ թատրոնում հաստատվա՞ծ եք:

-Այս պահին՝ ոչ:

-Ինչո՞ւ: Ինչո՞ւ են մեր երիտասարդ դերասանները խուսափում թատրոնից:

-Թատրոնն իմ տարերքն է, բայց եկեք մի քիչ ավելի ռեալ լինենք. չի կարելի միայն ապրել «արվեստն իմ կյանքն» է կարգախոսով, դա չի «կշտացնում» մարդուն: Իհարկե, դա հոգևոր քաղցը բավարարում է, հագեցնում է, բայց ոչ ավելին: Երիտասարդը միայն իր մասին չի, որ պետք է հոգ տանի. շատերն ամուսնացած են, ընտանիք՝ կին, երեխա ունեն: Ծախսերը շատ-շատ են: Փորձում են այնպիսի վայրերում աշխատել, որտեղ կա ֆինանս ու մի քիչ էլ արվեստի հետ կապ ունի: Բայց այնպես չի, որ թատրոնում չաշխատելով՝ կտրվում եմ թատրոնից: Ես շատ եմ գնում թատրոն, ներկայացումներ նայում, ուղղակի այս պահին չեմ խաղում…

-Նույն ֆինա՞նսն է պատճառը, որ դերասաններից շատերը, այդ թվում և դուք, ընտրել եք հանդիսավարի աշխատանքը:

-Այո, այս աշխատանքը ֆինանսապես ավելի կայուն է, քան սերիալային ու բեմական գործունեությունը:

-Ամուսնացա՞ծ եք:

-Ոչ:

-Պատճառը ֆինանսական անկայունությո՞ւնն է:

-Միանշանակ: Ընտանիք կազմող տղամարդը պետք է պատրաստ լինի լիովին, և ոչ միայն ֆինանսապես:

-Բայց դուք, Փառք Աստծո, զբաղված դերասան եք, հանդիսավարի աշխատանք էլ ունեք: Դա ֆինանսական կայունություն չի՞ ապահովում:

-Ուզում եմ ինքս ստեղծել այն ամենը, ինչը հայ նորմալ տղամարդը կստեղծի իր ու իր ընտանիքի համար:

-Պետք է տուն կառուցեք, ծառ տնկեք…

-Անպայման, նաև տղա ունենամ (ծիծաղում է): Ի դեպ, որդուս անունը Մենուա եմ դնելու:

-Ինչո՞ւ:

-Շատ եմ սիրում այդ անունը:

-Փաստորեն, վաղուց արդեն որոշե՞լ եք Ձեր որդու անունը:

-Այո, և ոչ միայն որդուս: Աղջիկ ունենալու դեպքում էլ Շաքե կամ Նանե պետք է դնեմ անունը:

-Այդ անունների նկատմամբ հակվածությունը որտեղի՞ց է գալիս: Ձեր ծնողների անուննե՞րն են:

-Ոչ, ուղղակի շատ եմ սիրում:

-Իսկ եթե Ձեր ապագա կինը դեմ լինի:

-Դեմ չի լինի, շատ գեղեցիկ անուններ են: Իմ կինն էլ պետք է լինի շատ հայեցի:

-Դե, քանի որ խոսեցինք ընտանիքից, նույնիսկ երեխաներից, գուցե ՆԱ արդեն կա՞ Ձեր կյանքում:

-Դեռ ոչ (ժպտում է):

-Ձեր ասպարեզից կընտրե՞ք Ձեր երկրորդ կեսին:

-Հնարավոր է, ինչո՞ւ ոչ: Ինձ համար առանձնապես կարևոր չէ, թե նա որ բնագավառից կլինի:

-Մեր զրույցի ընթացքում նկատեցի՝ որքան էկրաններին, նույնքան էլ կյանքում եք լուրջ և ավանդապահ:

-Մոտ եմ կերպարներիս, ճիշտ եք նկատել:

-Կարեն, Երևանի՞ց եք:

-Ոչ, Աբովյանից:

-Կպատմե՞ք Ձեր ընտանիքի մասին:

-Ունեմ հայր, մայրս, եղբայր, ով ամուսնացած է: Քույրիկ չունեմ, չնայած միշտ երազել եմ ունենալ: Ծնողներիս միշտ ասել եմ՝ ինձ քույրիկ բերեք, բայց չեն բերել (ծիծաղում է):

-Կարծում եմ, Ձեր «քույրիկի» բախտը բերել է, շատ խիստ եղբայր կլինեիք:

-Ոչ, ոչ, ինչո՞ւ, շա՜տ լավ եղբայր կլինեի: Ի դեպ, իմ խստությունը չի խանգարի նաև, որ լավ ամուսին լինեմ (ծիծաղում է):