Ինձ համար անհրաժեշտություն էր, որ իմ կյանք նոր շունչ մտնի. Իրինա Հարությունյանը շուտով նորից կմայրանա. Լուսանկարներ

Հատկապես վերջին տարիներին Արմենիա հեռուստաընկերության եթերում չկար մեկ սերիալ, որում իր մասնակցությունը չունենար ՀՀ վաստակավոր արտիստուհի, դերասանուհի Իրինա Հարությունյանը: Կ. Ստանիսլավսկու անվան ռուսական դրամատիկական թատրոնի նախկին դերասանուհին, ով այժմ ունի իր թատերախումբը, վերջին մի քանի ամիսներին խորհրդավոր լռություն է պահպանում: Aysor.am-ի հետ զրույցում դերասանուհին անկեղծացավ. լռությունը բոլորովին էլ չպահանջվածության կամ անգործության հետևանք չէ…

-Իրինա, վերջին շրջանում Ձեզ էկրաններին չենք հանդիպում: Ինչո՞վ է պայմանավորված Ձեր ստեղծագործական պասիվությունը:

-Դե, ես դրա համար շատ լուրջ ու կարևոր պատճառ ունեմ (ժպտում է). սպասում եմ երկրորդ բալիկիս լույս աշխարհ գալուն: Ճիշտ է, առաջին երեխայիս սպասելիս շատ ակտիվ եմ եղել, մինչև վերջին պահը բեմում եմ անցկացրել, նկարահանվել եմ, սակայն այս անգամ որոշեցի, որ պետք է հղիությունս առավել ճիշտ ընթացքով զարգանա՝ հանգիստ ու խաղաղ պայմաններում: Իհարկե, այդ հանգստությունն ու պասիվությունը հարաբերական է, այնպես չի, որ ամբողջ օրը տանը նստած եմ: Ակտիվ կյանքով եմ ապրում, ուղղակի ֆիզիկական ծանրաբեռնվածությունս է ավելի քիչ` հանուն իմ ու իմ փոքրիկի առողջության:

-Շնորհավորում եմ նման գեղեցիկ նորության կապակցությամբ. Ձեր առաջնեկը տղա է, արդեն իսկ գիտե՞ք, թե ինչ սեռի բալիկ եք ունենալու այս անգամ:

-Տարբեր բժիշկների մոտ եմ հետազոտվել ու բոլորն էլ ասել են՝ հույսդ կտրի աղջկանից, տղա ես ունենալու (ծիծաղում է): Բնականաբար, ունենալով տղա զավակ, կցանկանայի, որ երկրորդ երեխաս աղջիկ լիներ: Բայց անկեղծ լինեմ ու ասեմ՝ մի պահ ծանր ու թեթև արեցի ու մտածեցի. կկարողանայի՞ ես աղջկա հետ «գլուխ հանել»: Երևի թե ոչ, ես տղա երեխաներին եմ սովոր, 13 տարի տղա երեխա եմ մեծացրել: Այնպես որ, երևի այդպես էլ պետք էր, չէ՞ որ կյանքում ոչինչ հենց այնպես չի լինում (ժպտում է):

-Ամեն ինչ առջևում է, երրորդը աղջիկ կլինի:

-Միգուցե, չի բացառվում: Բայց քանի որ ես մի քիչ սնահավատ եմ, գտնում եմ, որ այդ մասին վաղ է խոսելը: Թող այս անգամ ամեն ինչ լավ, բարեհաջող լինի, դրանից հետո կմտածենք: Բայց ինձ թվում է, որ եթե երրորդ անգամ էլ որոշեմ մայրանալ, նորից տղա կունենամ (ծիծաղում է):

-Ե՞րբ եք սպասում փոքրիկի լույս աշխարհ գալուն:

-Երբ ինքը որոշի (ժպտում է): Այժմ հղիության այն փուլում եմ, որ չես կարող կանխատեսել, թե երեխան իրեն ինչպե՞ս է պահում: Վերջին ամիսներին իրենք են որոշում՝ երբ լույս աշխարհ գան: Ցանկալի կլինի, որ փոքրիկս ապահով ու կարգապահ լինի ու ծնվի այն ժամանակ, երբ բժիշկներն են որոշել՝ փետրվարի կեսերին:

-Քանի՞ տարեկան է Ձեր մեծ տղան:

-Հունվարի 24-ին կդառնա 13 տարեկան: Անցումային տարիք է ոտք դնում: Սովորաբար, այս շրջանում հատկապես տղա երեխաները անվերահսկելի են դառնում, սեփական հետաքրքրություններ են ունենում, «պոկվում» են մայրերից, դառնում ինքնուրույն, ինչը շատ կարևոր է: Ինձ թվում է, որ եղբոր ծնունդը մեզ կօգնի հաղթահարել այդ անցման հետ կապված որոշ դժվարություններ: Զգում եմ, որ նա փոխվել է, ամեն ինչին այլ կերպ է սկսել նայել, մեծացել է բավական: Ամեն դեպքում, այս 7 ամիսների ընթացքում նրա մեջ շատ հետաքքիր փոփոխություններ են եղել. ամեն օր դպրոցից վերադառնալուց հետո հարցնում է, թե ինչպես եմ ինձ զգում, հաց կերե՞լ եմ, չեմ կերել… Շատ հոգատար է դարձել: Նույնիսկ ուսուցիչներն են նկատել նրա փոփոխությունն ու ինձ ասում են՝ Ձեր նոր կարգավիճակը շատ լավ է ազդել նրա վրա: Տղամարդ է դարձել, կարծեք թե, «լակոտական» բաներ չունի:

- Երբ ընտանիքում ևս մեկ փոքրիկ է ավելանում, առաջնեկները խանդոտ են դառնում ծնողների նկատմամբ:

-Իհարկե, անկախ ամեն ինչից, երեխան մնում է երեխա: Իսկապես, որոշ պահերի զգում եմ, որ խանդով է վերաբերում: Քանի որ նոր մարդ է լույս աշխարհ գալու և իրեն շատ ու շատ պարագաներ են պետք, տանը երբեմն քննարկում ենք երեխայի համար գնումներ կատարելու հարցը: Վերջերս նման զրույցի ժամանակ նա մեզ հարցրեց. «Շուտով Նոր տարի է, նաև իմ ծննդյան օրն է մոտենում, ես ոչ մի նվեր չե՞մ ստանա, ամեն ինչ նրա համա՞ր եք առնելու» (ծիծաղում է): Իհարկե, մենք ասացինք, որ նա, լինելով մեր առաջնեկը, մեզ համար մնում է ամենագլխավորը: Նա երեխա է, ու պետք է միշտ զգա, որ անկախ տարիքից, իր եղբորը հավասար շարունակում է մնալ ծնողների ուշադրության կենտրոնում: Պարզապես, իր հետ ավելի մեծավարի ենք շփվում: Օրինակ, վերջերս իրեն ասացի՝ եղբորդ խնամքի հարցում ինձ կօգնե՞ս, ասաց՝ այդ դու ես ինձ օգնելու, քանի որ ես եմ նրան անընդհատ ձեռքերիս վրա պահելու: Այ, այս դեպքում իսկապես կարելի է և երրորդն ունենալ (ծիծաղում է):

-Թեև Ձեզ անծանոթ չեն հղիության շրջանի այս գեղեցիկ ապրումները, սակայն քիչ ժամանակ չի անցել՝ 13 տարի: Տարբե՞ր են զգացողությունները:

-Չեք հավատա, բայց տպավորություն է, որ առաջին անգամ եմ այս կարգավիճակում: Շատ զգացողություններ ջնջվել են հիշողությունիցս, այն ժամանակ շատ-շատ բաների այլ կերպ էի նայում: Չնայած, ես կարծում եմ, որ ամեն մի երեխայի դեպքում զգացողություններն անհատական են լինում, տարբեր: Ես հղիությունը, երեխա լույս աշխարհ բերելը հրաշք եմ համարում: Բա հրաշք չի՞, երբ քո ներսում զգում ես նոր ձևավորվող մարդուն, նրա առաջին «հարվածները»…Այդ հրաշքն այժմ ինձ հետ նորից է կատարվում և ավելի հասուն տարիքում բոլորովին այլ կերպ եմ այդ ամենը զգում, վերապրում: Սպասումներս էլ են այլ կերպ: Նույնիսկ ավելին ասեմ. թեև ծանոթ եմ ծննդաբերությանը, գիտեմ, թե ինչ է ինձ սպասվում, բայց միևնույն է՝ նույն վախն ու անհանգստությունն եմ ապրում, ինչպես առաջին անգամ: Հավանաբար, պատճառը երկարատև ընդմիջումն է: Բայց դե ես ուժեղ եմ ու «գլուխ կհանեմ» (ժպտում է): Կյանքում ոչինչ հենց այնպես չի լինում, սա ինձ համար ճակատագրի կողմից մեծ նվեր էր: Ես նման փոփոխության կարիք ունեի այն ամենից հետո, ինչ վերջին տարիներին ինձ հետ տեղի ունեցավ: Ինձ համար ուղղակի անհրաժեշտություն էր, որ իմ կյանք մի նոր շունչ մտնի, որը նման կլինի փրկության կաթիլի: Կարծում եմ, որ երեխան ինձ երջանիկ կդարձնի:

-Արդեն իսկ որոշե՞լ եք փոքրիկի անունը:

-Վերջնական՝ դեռ ոչ: Բնականաբար, մտածում ենք մի քանի անվան շուրջ: Կա անուն, որ ես եմ հավանում, կա անուն՝ ամուսինս, կա անուն՝ որդիս: Սակայն վերջնական որոշման իրավունքը թողել ենք մեր տղային: Հուսով եմ՝ ճիշտ որոշում կկայացնի, իմ տղան չի կարող վատ անուն ընտրել (ծիծաղում է):

-Ծանո՞թ եք իր ընտրած տարբերակներին:

-Այո, բայց քանի որ շատ փոփոխական է, չգիտենք՝ վերջնական որը կընտրի: Վերջին անգամ, երբ իրեն հարցրեցի, կողմնորոշվել է, թե՞ ոչ՝ ասաց. «Երբ նա ծնվի ու իրեն նայեմ՝ կասեմ, թե այս անուններից որն է նրան սազում»: Այնպես որ, նա մեզ ինտրիգային իրավիճակում է պահում: Բայց գիտեմ, որ դեմ չի լինի, եթե ես չցանկանամ իր ընտրած անվամբ կնքել:

-Իրինա, և հիմա, և փոքրիկի ծնվելուց հետո ո՞վ է լինելու Ձեր օգնականը:

-Ինձ միշտ օգնել ու օգնում է մայրս, Աստված իրեն մեծ առողջություն ու համբերություն տա: Առաջին զավակիս ծնվելուց հետո շատ շուտ եմ աշխատանքային ռիթմի անցել ու նրան ամբողջ ընթացքում մայրս է խնամել: Առանց վարանելու՝ երեխայիս մայրիկիս եմ վտահել: Թող բոլորի ծնողները առողջ լինեն, նրանք այնքան անհրաժեշտ են մեզ: Իհարկե, ոչ միայն նրա համար, որ մեր երեխաներին խնամեն ու դաստիարակեն: Ուղղակի, երբ նրանք տանն են, մեր կողքին, մենք հանգիստ ու ապահով ենք զգում: Ոչ մի դայակ չի կարող փոխարինել հարազատ մորը կամ տատիկին, միայն չափազանց անհրաժեշտության դեպքում կարելի է նրա օգնությանը դիմել: Այժմ ես ցանկանում եմ ամեն ինչ ինքս անել, իսկ եթե օգնության կարիք ունենամ, կդիմեմ մայրիկիս: Նաև տղաս՝ Արամը, խոստացել է դասերից հետո զբաղվել միայն եղբորով (ծիծաղում է):

ՀԳ. Aysor.am-ը շնորհավորում է Իրինա Հարությունյանին, ցանկանում հղիության հաջող ընթացք, բարեհաջող ծննդաբերություն ու առողջ բալիկ