Գեղարվեստական բառը մենք շատ թեթև ենք օգտագործում, կարելի է ասել՝ չարաշահում ենք. Արման Նշանյան

Շանթ հեռուստաընկերությունը վերջին օրերին լարված սպասման մեջ է պահում հեռուստադիտողին: Շուտով էկրաններին է հայտնվելու 24 մասից բաղկացած «Քարտ բլանշ» ֆիլմը, որում հնարավորություն ունենք հանդիպել հայկական ներկայիս կինոաշխարհի լավագույն դերասաններին:

Aysor.am-ը կապ հաստատեց այս օրերին Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում գտնվող դերասան, պրոդյուսեր, երգիչ  Արման Նշանյանի հետ՝ զրուցելով ոչ միայն սպասվող հեռուստաֆիլմի, այլև ներկայիս գործունեության և անձնական հարցերի շուրջ:

-Արման, օրեր անց Շանթ հեռուստաընկերությունը կմեկնարկի «Քարտ բլանշ» բազմասերիանոց ֆիլմը: Ինչպե՞ս է, որ Հայաստանում չեք:

-Մեր աշխատանքն այնպիսին է, որ մինչև մի գործը էկրանին է հայտնվում, դու արդեն հաջորդ գործիդ կեսին ես հասած լինում: Այժմ զբաղվածությունս այնքան շատ է, որ չեմ հասցնում վայելել իմ կատարած աշխատանքների վերջնական արդյունքները… Ամերիկա եկա, քանի որ ֆիլմի 25 տոկոսն այստեղ էր նկարահանվելու: Ավարտեցի, նկարահանած նյութերն ուղարկեցի Հայաստան, բայց քանի որ այստեղ իրականացնելու այլ նախագծեր էլ ունեի՝ ինքս մնացի:

-Եվ ի՞նչ նախագծերի մասին է խոսքը:

-Նախ, այստեղ կազմակերպում եմ մանկանան «Անուշ» օպերան, որը բեմադրվելու է Հայաստանից ժամանած Արմեն Տիգրանյանի անվան երաժշտական դպրոցի սաների մասնակցությամբ՝ ապրիլի 17-ին: Բարեգործական միջոցառում է, ստացված ամբողջ հասույթը հատկացվելու է հաշմանդամ երեխաներին: Այսինքն, երեխաները երգում են, որպեսզի օգնեն երեխաներին: Ասեմ, որ սա իրականանում է Հայ Առաքելական եկեղեցու Արևմտյան թեմի առաջնորդարանի գլխավորությամբ: Ես վաղուց կապ ունեմ նաև Արարատյան Հայրապետական թեմի առաջնորդարանի հետ:

-Դուք հանդիսանում եք այս նախագծի պրոդյուսե՞րը:

-Այո, երբ Հայաստանում էի, մի բարեսիրտ, բարերար կին՝ Սիլվա Քաբուխչյանն, առաջարկեց, որ գնամ և նայեմ արդեն պատրաստի ներկայացումը: Որոշեցինք, որ այն պետք է բերենք Ամերիկա ու այդպես էլ անում ենք:

Զրույցի սկզբում նշեցիք տաբեր առաջարկների մասին: Կմանրամասնե՞ք:

-Բազմասերիանոց հեռուստաֆիլմերի առաջարկներ ունեմ, իհարկե՝ ամենաշատը 20-25 մասանոց: Նաև սիթքոմի առաջարկ ունեմ: Իհարկե, բոլոր դեպքերում էլ նկատի ունեմ որպես պրոդյուսեր, գեղարվեստական ղեկավար… Ամերիկյան մեծ պրոյեկտ ունեմ, որն արդեն հասունանում է, ցանկանում եմ շուտ սկսել:

-Եթե չեմ սխալվում, դուք առաջին մասնագիտությամբ օպերային երգիչ եք: Սա կարելի՞ է համարել վերադարձ ակունքներին, բուն մասնագիտությանը:

-Ճիշտն ասած, ես առաջին հերթին ավարտել եմ դերասանական ֆակուլտետը, հետո նոր անցել եմ օպերային արվեստին: Կարող եմ ասել, որ ես հոգով օպերային երգիչ եմ, այն միշտ իմ ներսում է, ինձ հետ է: Իհարկե, շատ կցանկանամ «Անուշ» օպերան կամ «Տրավիատա»-ն Հայաստանում երգել: Մտքիս մի անկյունում այդ որոշումը, նախագիծը պահված է ու աճում է, կամաց-կամաց կհասունանա: Հենց զգամ, որ ժամանակն է, կգնամ օպերա և կերգեմ: 

-Արման, վերադառնանք «Քարտ բլանշ»-ին, որում ներգրավված է դերասանական լուրջ ու պատկառելի կազմ: Դուք  բացի այն, որ հանդես եք գալիս որպես դերակատար, նաև ֆիլմի կազմակերպչական, պրոդյուսերական հարցերով եք զբաղվել: Մի փոքր կմանրամասնե՞ք այս աշխատանքի մասին:

-Չեմ ցանկանա շատ փակագծեր բացել, քանի որ օրեր են մնացել մեկնարկին: Միայն կասեմ, որ թեման հետաքրքիր է, իր մեջ պարունակում է և՛ սեր, և՛ էքշն, և՛ հոգեբանական լուծումներ: Ես գոհ եմ մեր աշխատանքից: Ինչպես դուք նշեցիք՝ հրաշալի դերասաններ են ընդգրկված, ինչի համար ուրախ եմ:

-Դերասանների ընտրությունն ո՞ւմ էր վստահված:

-Հիմնական կորիզին ընտրել է ռեժիսոր Գրիգ Վահրամյանը, բայց կարելի է ասել, որ բոլորս էլ մեր լուման ունեինք: Ճիշտ է, ընդհանուր ենք քննարկել, բայց որպես պրոդյուսեր՝ ես սիրում եմ թույլ տալ, որ ռեժիսորն ազատ գործի, վերջնական խոսքն իրենը լինի: Չէ՞ որ նա է ֆիլմի գեղարվեստական պատասխանատուն: Իսկ այ ամերիկայան քասթինգով ինքս եմ զբաղվել:

-Իսկ ֆիլմի գաղափա՞րն ում է պատկանում:

-Ժան Նշանյանին:

-Թեև դեռ այն հեռուստաէկրանին չի, բայց որոշակիորեն նկատվում է, որ համարձակ թեմայի եք անդրադարձել: Այսօր մեծամասամբ գերակշռում են թեթև, սիրային, հումորային թեմաները՝ լինի գեղարվեստական ֆիլմերում, թե՛ սերիալներում: 

-(Ժպտում է) հասկանում եմ, թե ինչ թեմայի մասին եք ակնարկում, երբ ասում եք համարձակ… Բայց մի բան շատ կցանկանամ նշել. գեղարվեստական բառը մենք շատ թեթև ենք օգտագործում, կարելի է ասել՝ չարաշահում ենք: Բավական է, որևէ ստեղծագործություն հայտնվի մեծ էկրանին, անվանում ենք գեղարվեստական ֆիլմ: Այնպես չի, որ ես թերագնահատում եմ մեր ֆիլմը, բայց ես էլ այն գեղարվեստական չեմ անվանի: Ուղղակի կասեմ, որ լավ դերասաններով ու սցենարով, հետաքրքիր թեմայով լավ ֆիլմ է, որը մարդկանց կկարողանա կտրել իրենց հոգսերից: Գեղարվեստական է այնքանով, որ լուրջ ու պրոֆեսիոնալ դերասաններ են հավաքված ու լավ սցենար է գրված: Ես գեղարվեստական եմ համարում Ֆրունզիկի, Խորեն Աբրահամյանի ֆիլմերը, ինչու ոչ՝ ամերիկյան, եվրոպական որոշ ֆիլմեր:

-Երբ ֆիլմերում ընթացող դեպքերը նման են լինում իրականությանը, տպավորություն է ստեղծվում, որ այն իրական պատմության հիման վրա է: Մի շրջան խոսում էին այն մասին, որ ՆԳ նախկին նախարար Վանո Սիրադեղյանի կերպարին կճանաչենք «Քարտ բլանշում»:

-(Ծիծաղում է) Ասեմ ավելին՝ Վանո Սիրադեղյանը խաղում է մեր ֆիլմում, պարզապես դեռ իր մասնակցությամբ պաստառը չկա (կատակում է)… Իհարկե, նման բան չկա: Պարզապես հիմա այն ֆիլմերն են հետաքրքիր, որոնք ունեն նմանություն իրականությանը կամ իրենց հիմքում իրական պատմություններ են: Մեր իրականությունը Վանո Սիրադեղյանի հետ կապ չունի, մեր դեպքում իրականությունը թեման է. Հայաստանից ժամանակին հեռացած շատ հայեր ունենք, ովքեր իրենց խելքով ու տաղանդով դարձել են հզոր մարդիկ: Մի շատ տաղանդավոր անձնավորություն, ով Հայաստանում էր ապրում, ինչ-ինչ կապեր ունենալով Ռուսաստանի հետ՝ հետաքրքրություն է առաջացրել նույնիսկ ամերիկյան կառավարության մոտ… ԱՄՆ կառավարությունը գաղտնի ոստիկանություն է ուղարկում Հայաստան… Այնպես որ, թեման, իրավիճակն է նման և ոչ թե անհատը…

-Որքան հասկացա, ֆիլմի «գաղտնի ոստիկանը» դուք եք:

-Այո, ես եմ, բայց փաստորեն այլևս գաղտնի չեմ (ծիծաղում է)… Քանի որ այսքան անկեղծացա՝ շարունակեմ. հերոսիս՝ Դանիել Բերբերյանին, ԱՄՆ-ում ինչ-ինչ պատճառներով բանտարկել են: Բայց բանտից ոչ պաշտոնապես հանում են, որպեսզի Հայաստան ուղարկեն՝ իրենց համար ինչ-որ մի իր ձեռք բերելու: Միևնույն ժամանակ, այդ նույն բանը ցանկանում են ձեռք բերել այլ մարդիկ ևս… Հենց այստեղ էլ սկսվում են խոչընդոտները:

-Ո՞ւմ է վստահված ֆիլմի սաունդթրեյքը, ինչպե՞ս է կոչվում:

-Երգի հեղինակը ես եմ, երաժշտությունը գրել է Վահրամ Պետրոսյանը: Կոչվում է «Տաքություն»:

-Արման, ամբողջ օրն աշխատում եք, քիչ առաջ ինքներդ էլ նշեցիք, որ նույնիսկ քնելու ժամանկ չեք գտնում, վերջին օրերին 60 ժամ աշխատելով՝ միայն 5 ժամ եք քնել: Երիտասարդ եք, այս տեմպի մեջ ժամանակ կարողանո՞ւմ եք գտնել անձնական կյանքի համար:

-(Ծիծաղում է) այո, ինձ թվում է, առանց անձնական կյանք ունենալու՝ հնարավոր չէ աշխատել: Ես ինձանով շատ եմ զբաղվում…

-Ե՞րբ սպասենք Ձեզ Հայաստանում:

-Մայիսին մեկ հին և մեկ նոր ֆիլմով մասնակցելու եմ Կաննի կինոփառատոնին, որտեղից էլ կվերադառնամ Հայաստան: