Հույս ունեմ, որ ինձ կնկատի կինո կամ սերիալ նկարահանող որևէ ռեժիսոր. Նորա Գրիգորյան

Ասում են՝ հաջողակ ընտանիքներում ծնված երեխաներն առավել սովոր են «փափուկ» կյանքին ու դժվարությունների բախվելիս շուտ են հիասթափվում: Aysor.am-ի զրուցակիցը Կ. Ստանիսլավսկու անվան ռուսական դրամատիկական թատրոնի երիտասարդ դերասանուհի, բեմադրիչ Նորա Գրիգորյանն է, նույն թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար, գլխավոր ռեժիսոր Ալեքսանդր Գրիգորյանի դուստրը, դերասան Էրվին Ամիրյանի կինը: Թե որքանով է համապատասխանում կյանքի աֆորիզմը կյանքի դրվածքին՝ կպարզենք դերասանուհու հետ:

-Նորա, արվեստի 3 ճյուղի եք տրապետում՝ դերասանուհի եք, բեմադրիչ, երաժիշտ… Ի վերջո, ո՞րն է Ձերը:

-Այո, երեքին էլ տիրապետում եմ, սակայն ինձ մոտ է բեմադրելը, ռեժիսուրան: Ես սիրում եմ իմ աշխատանքն, այս ոլորտն արյանս մեջ է: Դերասաններն ինձ հետ աշխատանքային պրոցեսում չեն հոգնում, շատերին հետաքրքրում են իմ կողմից տրված լուծումները: Մենք միմյանց լսելով ենք աշխատում, ես էլ սիրում եմ դերասաններին ազատ թողնել: Ըստ իս՝ դա ճիշտ մոտեցում է:

-Փաստորեն, Ձեզանից դժգոհելու առիթ չեն ունենում:

-Ոչ, նույնիսկ հայրիկիս մոտենում ու ոգևորված պատմում են փորձերի մասին: Եթե ես կարողանում եմ իմ դերասանին «վարակել» գործով՝ նշանակում է՝ մասնագիտությունս ճիշտ եմ ընտրել:

-Այն քիչ երիտասարդ դերասանուհիներից եք, ովքեր գայթակղության ետից չեն գնում ու սերիալներում չեն հայտնվում: Առաջարկի պակա՞ս է, թե՞ …

-Սերիալներից և ֆիլմերից քիչ առաջարկներ եմ ունեցել, եղածն էլ ձախողվել է: Կարծում եմ, դա էլ է արյանս մեջ. հայրս փորձ է ունեցել ուսանողական տարիներին նկարահանվել մի քանի ֆիլմերում և հասկացել է, որ իրենը չէ: Նույն բանն էլ ինձ մոտ է. սիրելով ֆոտո անել՝  կամերայի առջև լարվում եմ: Նկարահանվելու պրոցեսն ինձ անբնական է թվում և ոչ հաճելի: Թեև ամուսինս ասում է, որ նկարահանվելուց հաճույք ես ստանում այն ժամանակ, երբ աշխատանքային մեծ փորձ ես ունենում: Դե ինչ, հույս ունեմ, որ ինձ կնկատի կինո կամ սերիալ նկարահանող որևէ ռեժիսոր ու հնարավորություն կտա ձեռք բերել այդ աշխատանքային փորձը:

-Դուք ծնվել եք Հայաստանի ժողովրդական արտիստ, Ռուսաստանի արվեստի վաստակավոր գործիչ Ալեքսանդր Գրիգորյանի ընտանիքում: Արվեստագետների ընտանիքում ծնվելն ու մեծանալը, նաև՝ դերասան ամուսին ունենալը խանգարո՞ւմ, թե՞ օգնում է Ձեզ:

-Գիտեք, կենցաղում կարևոր չէ՝ արվեստագետ ես, թե ոչ: Անգամ ամենանվիրյալ արվեստագետը կենցաղային առօրյայում հասարակ մարդ է: Երջանիկ եմ, որ ունեմ այսպիսի հայր, ում իսկապես համարում եմ Աստված թե՛ իր գործում, թե՛ ընտանիքում: Երջանիկ եմ նաև, որ ունեմ հասկացող ամուսին, ով իմ թիկունքն ու պաշտպանն է ամեն ինչում: Ինձ հաճույք է պարգևում այն փաստը, որ ամեն օր ես, հայրս և ամուսինս օրվա մեջ գոնե մեկ ժամ նվիրում ենք ընդհանուր և սիրած գործի մասին խոսելուն, վերլուծելուն ու «վիճելուն» (ժպտում է):

-Եղե՞լ են խորհուրդներ, որոնք Ձեր ստեղծագործական կյանքի մեջ ուղենիշ են դարձել: 

-Միակ նախադասությունը, որն օգնել և օգնելու է ինձ իմ ամբողջ ստեղծագործական կյանքում, ասել է դեռ հայրիկիս դասախոս Լեոնիդ Վիվիենը՝ հայրիկիս: Հայրս էլ այն փոխանցել է ինձ. «Мысли эмоционально-Чувствуй логично»:

-Նորա, հայտնի և ազդեցիկ ծնողների զավակների հաջողությունները հաճախ կապում են հենց ծնողների հետ՝ նրանց որպես միջնորդ ներկայացնելով: Ինքներդ Ձեզ վրա նման ազդեցություն զգացե՞լ եք:

-Դա մանկուց եղել է իմ բարդույթը: Մայրս՝ Թամարա Գրիգորյանն, իմ յուրաքանչյուր հաջողության ժամանակ, փորձելով կպնել «ինքնասիրությանս», միշտ հիշեցրել է ինձ այն մասին, թե հաջողության եմ հասել հայրիկիս շնորհիվ: Այդ պատճառով էլ մինչ այսօր, երբ ինձ գովում են, մտածում եմ՝ որ իմ աշխատանքը միայն 50 տոկոսն է, հաջորդ անգամ առավել լավ պետք է կատարեմ գործս: Եվ այդպես շարունակ (ժպտում ): Շնորհակալ եմ մայրիկիս, քանի որ նրա շնորհիվ ես հիմա գիտեմ՝ իրապես ինչի եմ արժանի, որն է իմ ուժերի, և որը՝ հորս հանդեպ հարգանքի արդյունք:

-Գիտեմ, որ այժմ մայրության բերկրանքը ճաշակելու շեմին եք: Դադարեցրե՞լ եք գործունեությունը, թե՞ շարունակում եք աշխատանքը թատրոնում:

-Գիտեք, ճիշտ է, հղիությունը երբեմն խանգարում է փորձերի ժամանակ, տրամադրության, զգացողության փոփոխություններ են լինում, սակայն շարունակում եմ աշխատել: Ավելին, պատրաստվում եմ հանդիսատեսի դատին հանձնել «Номер с фруктами» նոր կատակերգությունը,  մինչև սեպտեմբեր էլ պլանավորում եմ մանկական ներկայացում բեմադրել: Ի վերջո, հղիությունը հիվանդություն չէ, այլ հաճելի ժամանակահատված: Այնպես որ փորձում եմ հաճույք ստանալ թե՛ աշխատանքային պրոցեսից, թե՛ իմ կարգավիճակից:

-Դուք եռյակի եք սպասում, ե՞րբ է նախատեսված նրանց ծնունդը:

-Սեպտեմբեր-հոկտեմբեր ամսին, դեռ հստակեցված չէ օրը: Մեկից ավելի պտղով հղիության ժամանակ կախված է, թե ինչ դիրքի, ինչ քաշի կլինեն բալիկները, ինչ զգացողություններ կունենա մայրիկ: Այնպես որ ամեն ինչ կախված է ընդհանուր զգացողությունից:

-Տեղյա՞կ եք, թե ինչ սեռի բալիկներ են: Ի՞նչ անուն եք որոշել նրանց համար:

-Քանիսն են աղջիկ, քանիսը՝ տղա՝ պարզ չէ:  (ժպտում է): Ճուտիկներն ամեն հնարավոր ձևով փորձում են թաքցնել իրենց սեռերը, չնայած բժիշկները տեսնում են, որ տարբեր սեռերի պտուղներ են: Ինչ վերաբերում է անուններին, ապա դեռ տատանվում ենք: Մի քանի անուն ենք ընտրել, որոնց մեջ կան նաև մեր ծնողների անունները: Բայց դեռ վերջնական որոշում չենք կայացրել: Չէ՞ որ դեռ ժամանակ կա (ժպտում է):

-Երեք նորածինների խնամելու պատասխանատվությունը չի՞ վախեցնում: Ինչպե՞ս եք «գլուխ հանելու»:

-Ես երբեք չեմ հասկացել և ընդունել այդ զգացողությունը, ինչպե՞ս կարելի է վախենալ երեխա խնամելուց: Չէ՞ որ բոլորն էլ սկզբում անփորձ են լինում: Ես վստահ եմ ինձ վրա, ամուսնուս վրա, մեր ծնողների վրա: Լավ օգնականներ ունեմ, ինքս էլ տրամադրված եմ: Գիտեք, մի անգամ զույգ բալիկներ ունեցած մի մայրիկի հարցրեցի՝ արդյոք ավելի դժվար է պահել երկուսին: Նա պատասխանեց՝ չգիտեմ, ես մեկին չեմ պահել, որ համեմատեմ: Այնպես որ ամեն ինչ սովորելու վրա է:

-Նորա, Ձեր և Ձեր ամուսնու՝ Էրվին Ամիրյանի մեջ մեկ սերնդի տարբերություն կա. 14 տարին չի՞ խանգարում ճաշակների, մտածելակերպի, ընդհանուր լեզու գտնելու հարցում:

-Ես կարծում եմ՝ մեր տարիքային տարբերությունն իդեալական է: Ամուսինս հասկանում է իմ տաքարյունությունը, տարիքին բնորոշ յուրահատկությունը: Ես այդ հարցում ազատ եմ: Չնայած՝ դրան զուգահեռ ունի իր պահանջներն ու նկատողությունները: Ինձ իր հետ հետաքրքիր է, խոսելու, վիճելու հետաքրքիր թեմաներ շատ ենք ունենում, չէ՞ որ նա նաև թատերական գիտությունների թեկնածու է: Երկուսիս մեջ էլ ապրում է այն, ինչն ապրում է բոլոր դերասանների մեջ՝ երեխա: Հենց դրա համար էլ ոչ մի տարիքային տարբերություն մեզ չի խանգարում հասկանալ միմյանց:

-Խանդը որքանո՞վ է առկա Ձեր ըանտանքում:

-Երկուսս էլ խանդոտ ենք: Ժամանակին դրա պատճառով վեճեր ունեինք, բայց հիմա փոխվել ենք. երբ մեկս փորձում է ցույց տալ իր խանդը, մյուսս անմիջապես կատակի է վերածում, ու երկուսով սկսում ենք ծիծաղել:

-Բնավորություններով շա՞տ տարբեր եք:

-Ոչ, հակառակը՝ շատ նման ենք: Նույնիսկ աստղակերպով երկուսս էլ առյուծ ենք: Բայց արդեն սովորել ենք միմյանց զիջել ու հասկանալ (ծիծաղում է):

-Ձեր ամուսնուն հաճախ ենք տեսնում էկրաններին՝ տարբեր նախագծերում: Չե՞ք մտածում նույն նախագծում միասին նկարահանվելու մասին:

-Չգիտեմ, չեմ կարծում, որ կցանկանայի իր հետ նկարահանվել: Նրա հետ սիրում եմ աշխատել որպես ռեժիսոր և դերասան:

-Նորա, մեր զրույցը եզրափակենք Ձեր երազանքների բարձրաձայնմամբ. ունե՞ք երազանքներ, որոնց իրականացմանն առավել եք սպասում:

-Շատ երազանքներ ունեմ, սակայն ունեմ մի ցանկություն, որն ավելի ուժեղ է, քան երազանքներս: ուզում եմ, որ ինձ շրջապատող հարազատ և սիրելի մարդիկ շատ ու շատ առողջ ու հաջողակ լինեն: Այդ դեպքում կլինեմ ամենաերջանիկ մարդկանց ցանկում: