07/06/2016 19:29
Բոլորը՝ բանվոր, դերասան, ֆուտբոլիստ ու քահանա, Արամայիս Սահակյանին սիրում էին. Վահրամ Սահակյանը՝ հոր 80-ամյակի հանդիսության մասին
Հունիսի 4-ին Հակոբ Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնը մարդաշատ էր, բայց պատճառը բոլորովին էլ թատրոնի խաղացանկային ներկայացումներից մեկը չէր: Այս անգամ թատրոնը համախմբել էր Արամայիս Սահակյանի ընկերներին ու գործընկերներին, նրա հանդիսատեսին: Համընդհանուր ճանաչում ու սեր վայելող հայ մտավորականի, գրող-երգիծաբանի 80-ամյակին նվիրված հանդիսությունը նախաձեռնել էին ընտանիքի անդամներն ու ընկերները:
«Քանի որ մայիս 24-ին հայրիկիս 80-ամյակն էր, ես, մայրս, ընկերներն ու բարեկամները, իրեն գնահատողները որոշեցինք հանդիսություն կազմակերպել: Հենց ծննդյան օրը չարեցինք միայն այն պատճառով, որ մայիս ամսին բոլոր թատրոններն ու համերգասրահները ծանրաբեռնված էին: Պարոնյան թատրոնի ընտրությունը կայանում է նրանում, որ այդ թատրոնի ղեկավարությունը՝ հանձինս պարոն Երվանդ Ղազանչյանի և տնօրեն Կարո Շահբազյանի, ինձ մտերիմ ու հարազատ մարդիկ են»,-Aysor.am-ի հետ զրույցում տեղեկացրեց գրող, դերասան, թատերագիր Վահրամ Սահակյանը:
.jpg)
Երեկոյի իրականացման հարցում աջակցել են նաև Երևանի քաղաքապետարանն ու Մշակույթի նախարարությունը: Վ. Սահակյանի խոսքով՝ հրավիրել էին Հանրապետության բոլոր այն մտավորականներին և արվեստագետներին, ովքեր արժանի էին:
«Երկու սերնդի արվեստագետների էինք հրավիրել. ավագ սերնդի ներկայացուցիչներից Մարտին Վարդազարյանն էր, Երվանդ Երզնկյանը, Ռուբեն Մաթևոսյանը, կրտսերներից՝ Արթուր Իսպիրյանը, Արմեն Մարտիրոսյանը, Ֆորշը, Նունե Եսայանը, Ավո Խալաթյանը… Սխալմամբ հրավիրվածներ ևս կային, ովքեր չեկան և դա շատ լավ էր, քանի որ անարժեք մարդիկ չպետք է այդտեղ ելույթ ունենային»,-ընդգծեց մեր զրուցակիցը:
Միջոցառումը սկսվեց 15 րոպե տևողությամբ մի ֆիլմով, որը ներկայացնում էր դրվագներ, հիշողություններ երգիծաբանի կյանքի ու գործունեության մասին:
Երեկոյի հաղորդավարներ լինելու պատասխանատու գործը վստահված էր ՀՀ ժողովրդական արտիստներ Աշոտ Ղազարյանին և Հրանտ Թոխատյանին: Բեմը ձևավորված էր երևանյան սրճարանին բնորոշ, հաղորդավար-դերասաններն էլ այս անգամ մատուցողի կերպարում էին:
«Նրանք կատակներ էին անում, հաջորդականությամբ մոտենում էին բեմ-սրճարանում հայտնված հյուրերին, նրանց հետ զրուցում ու հիշում միջադեպեր Արամայիս Սահակյանի կյանքից: Երգիչներն էլ կատարում էին Արամայիս Սահակյանի խոսքերով գրված երգերը»,-մանրամասնեց Վահրամ Սահակյանը:
Այն հարցին, թե ներկաների մտաբերած պատմությունների մեջ կա՞ր այնպիսին, որն անծանոթ էր երգիծաբանի որդուն, ժպիտով պատասխանեց. «Անկեղծ ասած՝ ես պատմություններ լսելու մեծ սիրահար չեմ, քանի որ ինքս պատմություններ ստեղծող եմ: Այդ օրվա հիշողություններից շատերը լսել էի, շատերի մասին՝ տեղյակ չէի: Բայց կարևորն իրականում ոչ թե այդ պատմություններն էին, այլ՝ հիշատակը: Գիտեք, վստահորեն կարող եմ ասել, որ Արամայիս Սահակյանն այն մարդն էր, ում բոլորը սիրում էին: Խոստովանեմ՝ անձամբ ես թե՛ որպես ավեստագետ, թե՛ որպես սովորական քաղաքացի, չեմ կարող օգնել բոլորին, ովքեր ինձ զանգում են օգնության խնդրանքով: Օժտված չեմ այդ հատկությամբ: Եթե մեկն իմ նկատմամբ թեկուզ թեթև ինչ-որ սխալ բան արեց, ապա ես նրա հետ ամբողջ կյանքում չեմ շփվի: Շատ հայտնի մտավորականներ, արվեստագետներ կան, որոնց ես ջնջել եմ իմ կյանքից: Չեմ ասում՝ ճիշտ, կամ սխալ եմ արել, բայց հայրս այդպիսին չէր, նրան բոլորն էին սիրում: Իսկ մեր Հանրապետությունում, մեր հայկական մենթալիտետով հասարակության մեջ շատ դժվար է նման սեր ու հարգանք վայելելը: Չէ՞ որ մեզ մոտ արվեստագետներին հիմնականում չեն սիրում, չեն հարգում, ինչ ասես ասում են, կարող են նույնիսկ գռեհիկ խոսքերով վիրավորել: Բայց անժխտելի է՝ բանվոր, դերասան, ֆուտբոլիստ, թե քահանա՝ Արամայիս Սահակյանին սիրում էր»:
Մեկ ու կես ժամ տևողությամբ երեկոյին ներկա էին նաև Երևանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանն ու Մշակույթի նախարար Հասմիկ Պողոսյանը: Հանդիսության տեսագրությունը մոնտաժային աշխատանքների ավարտից հետո ակնդրելու հնարավորություն կունանա նաև հեռուստադիտողը:
