Մեր ընտանիքում էլ խոսակցություններ եղել են, մի շրջան առանձին ենք ապրել. Վահագն Խաչատրյանը և Լուսին Վարդանյանը՝ սիրո ու դժվարությունների մասին

Ինչ պարագայում էլ լինի, կյանքում գլխավորը սերն է: Հանուն սիրո է, որ պատերազմներ են լինում, սիրո շնորհիվ՝ հաշտություններ կնքվում: Միայն սերն է ի զորու ուժեղին թուլացնել ու թույլին ուժեղացնել…

Aysor.am-ը սիրո տոների շրջանակներում ընթերցողին է ներկայացնում սիրո օրինակելի պատմություններ: Ընտանիքներ, որոնք դժվարությունների միջով են անցել, բայց կայացել են, քանի որ սիրել են…

Մեր զրուցակիցները երիտասարդ դերասաններ Վահագն Խաչատրյանն ու Լուսին Վարդանյանն են, որոնց ծանոթությունը 13, իսկ ընտանիքը՝ 4 տարվա կենսագրություն ունի: 2004 թվականից Թատերական ինստիտուտի նույն բաժնի և նույն կուրսի պատանի ուսանողները տարիներ անց ընտանիք կազմեցին…

Սեր առաջին հայացքի՞ց...

Լուսին. Ոչ, դա առաջին հայացքից սեր չէր, ավելին՝ ես Վահագին չէի սիրում բոլորովին, նա իմ տեսակի մարդ չէր (ծիծաղում է): Կուրսի երեխաներով շատ մտերիմ էինք, հագեցած ուսանողական տարիներ ենք ունեցել: Մտքովս չէր անցնում, որ երբևէ կարող եմ կուրսեցիներիցս որևէ մեկին սիրահարվել, առավելևս՝ Վահագին (ժպտում է):

Նիկոլայ Ծատուրյանը կանխազգում էր...

Լուսին. Ես և Վահագը սովորել և ավարտել ենք Նիկոլայ Ծատուրյանի դերասանական կուրսը: Մի անգամ էլ պարոն Ծատուրյանն ասաց՝ Լուսո՛, Վահագի հետ չե՞ս ամուսնանա: Հարցն ինձ համար անսպասելի էր, քանի որ նման խոսակցություն, այդպես մտածելու առիթ երբեք չէր եղել: Ասացի՝ ի՞նչ եք ասում, դա բացառվում է, Վահագն ինձ համար եղբոր պես է: Ես պետք է առաջին հայացքից սիրահարվեմ… Բայց, դե ինչպես ասում են՝ երբեք մի ասա երբեք (ծիծաղում է):

Վահագն. Որպես զույգ՝ մենք սկսեցինք հանդիպել 2008 թվականից: 2010 թվականին բանակ գնացի, այդ նույն տարվա մեջ էլ նշանադրվեցինք: Ամուսնացանք իմ զորացրվելուց հետո:

Ամեն ինչ ի վերուստ էր որոշված. խաղը դարձավ ճակատագիր...

Վահագն. Մինչև ինստիտուտն ավարտելն ընկերուհի չեմ ունեցել, լիովին տրվել էի ուսմանս ու թատրոնին: Մագիստրատուրա ընդունվելուց հետո եկա լսարան ու մեր կուրսի Մարիային ասացի՝ այսուհետ դու կլինես իմ ընկերուհին, նա էլ ասաց՝ թող Լուսինեն լինի: Ես համաձայնվեցի ու Լուսինեի հետ «խաղի» մեջ մտանք՝ ամեն օր Լուսոյին տուն էի տանում ու վերադառնում (ծիծաղում է): «odnoklassniki» սոցիալական ցանցով ամբողջ գիշեր միմյանց գրում էինք... ու ամեն ինչ սկսվեց…

Լուսին. Ինստիտուտն ավարտելու տարում որպես դիպլոմային աշխատանք խաղացինք «Լեռնային կակաչները» ներկայացումը, որտեղ ես ու Վահագն ամուսինների էինք մարմնավորում… Մի անգամ Վահագն ասաց. «Երբ ընդունվեմ մագիստրատուրա, ընկերուհի եմ ունենալու»: Ես էլ պատասխանեցի. «Հա, էնտեղ դրած էր, դու էլ ունեցար» (ծիծաղում է)… Սկզբում, իհարկե, ոչինչ չկար, ամեն ինչ աստիճանաբար, աննկատ սկսվեց… Հիշում եմ՝ այն ժամանակ «odnoklassniki» կայքը շատ ակտիվ էր, ու դրա միջոցով ամբողջ կուրսով գիշերները շփվում, զրուցում էինք: Ես և Վահագը լուսադեմին՝ ամենավերջինն էինք լքում զրույցը…

Առիթ էինք փնտրում հանդիպելու...

Լուսին. Ամռանը մի քանի անգամ էլ խաղացինք դիպլոմայինը: Այդ ժամանակ արդեն նոր սկսվող զգացմունք կար մեր մեջ…Ավարտելուց հետո կուրսի երեխաներով հաճախ էինք հանդիպում: Երբ այդ հանդիպումները սկսեցին նվազել, ես ու Վահագը, կարծես, թե հանդիպելու առիթ էինք փնտրում: Սկզբնական փուլում երկուսս էլ չէինք կարողանում խոստովանել, որ ոչ թե որպես կուրսեցիներ, այլ որպես սիրահարներ ենք հանդիպում: Երբ Վահագն ասում էր, որ զգացմունք ունի, լուրջ չէի ընդունում, չէի հավատում, որ նա լրջորեն կարող է որևէ մեկին սիրել: Անկեղծ ասած՝ այդ առումով նրան երբեք լուրջ չեմ տեսել (ժպտում է)…

Հրեշտակները պտտվում էին…

Լուսին. Հրաժարվեցի Վահագի հետ հանդիպել, քանի որ չէի ցանկանում մեր ընկերական հարաբերությունները փչանային: Բայց նրա ջանքերի շնորհիվ այդ բաժանումը երկար չտևեց: Մի օր, երբ ինձ տուն էր ճանապարհում, Բժշկական համալսարանի մոտ ասացի. «Վահագ, լրջացիր ու ինձ ասա, ես ուզում եմ բառերով լսել քո զգացմունքների մասին»: Ասաց. «ի՞նչ ասեմ: Ասեմ՝ սիրո՞ւմ եմ քեզ: Հա՛, սիրում եմ: Հիմա հրեշտակները պտտվո՞ւմ են գլխավերևումդ»: Պատասխանեցի՝ այո, ոնց որ թե պտտվում են (ժպտում է)… Ես բավականին ուշ խոստովանեցի իմ սերը, չէի ուզում սխալվել…

Վահագն. ...(ժպտում է) շատ ասելու բան չկար, ամեն ինչ առանց այդ էլ պարզ էր…

Ռոմանտիկան՝ հարաբերություններում...

Վահագն. Լուսինը ռոմանտիկ է, ես էլ՝ երբեմն: Իմ պարագայում շատ մեծ կապ ունի տրամադրությունը (ծիծաղում է):

Լուսին. Այդ հարցում Վահագն ավելի զուսպ է: Բայց երկուսս էլ ռոմանտիկ ենք, ապացույցը մեր բազում խենթություններն են:

Խանդը միայն սկզբում էր...

Լուսին. Սկզբնական շրջանում Վահագը շատ էր խանդում, ու դա ինձ ճնշում էր: Հիմա արդեն միմյանց լավ գիտենք, ու խանդը գիտակցված է լինում: 

Վահագն. Երբ մի մարդու հետ ապրում ես, նրան ավելի լավ ճանաչելով՝ խանդի ֆակտորը կամաց-կամաց կամ կորչում կամ ավելանում է: Որքան էլ զույգը խանդոտ լինի, եթե առիթ չի ունենում, չի արտահայտում: Մեկտեղ՝ նաև վստահությունն է ավելանում:

Հանդիպում ծնողների հետ...

Վահագն. Մի անգամ Լուսինեին տուն ճանապարհելիս իր հայրն ինձ ներս հրավիրեց՝ սուրճ խմելու: Ու մի օր ծաղիկներ, տորթ ու շոկոլադ վերցրեցի, գնացի իրենց տուն: Ծանոթացանք… Երբ արդեն ամեն ինչ պայմանավորված ու հասկացված էր, մեր ընտանիքները հանդիպեցին… Ճիշտն ասած, իր ծնողներն ինձ չէին ուզում: Այդպես էլ ինձ համար անհայտ մնաց, թե ինչու (ժպտում է):

Լուսին. Որպես կուրսեցիների ծնողներ՝ ծանոթ էինք: Մայրս նույնիսկ մեկ անգամ եկավ մեր դիպլոմայինի բեմադրմանը: Ետնաբեմում ծիծաղելով ասում էր՝ ո՞ւր է փեսաս, արի շնորհավորեմ: Բայց հետագայում իրենց համար էլ էր անսպասելի մեր միությունը:

Նրանց ընտանիքը 4 տարեկան է...

Լուսին. Այն օրվանից, երբ երկուսս էլ խոստովանեցինք, որ միմյանց սիրում ենք, գիտեինք՝ ամուսնանալու ենք: Այդ կարևոր իրադարձությունը մեր կյանքում 2013 թվականին տեղի ունեցավ:

Վահագն. Ամուսնացանք հայկական ավանդույթներին համաձայն՝ պսակադրությունը Սուրբ Զորավոր եկեղեցում էր:

Կյանքն ամուսնությունից հետո...

Վահագն. Երևի շատ բան չի փոխվել, բացի այն, որ ավելի շատ ժամանակ ես կարողանում անցկացնել քո սիրելի մարդու հետ:

Լուսին. Սկզբնական շրջանում շատ բան չփոխվեց: Հետագայում որոշ խնդիրներ առաջ եկան, որոնք ժամանակի ընթացքում լուծվեցին:

Երկու դերասան՝ մեկ ընտանիքում...

Լուսին. Մեր հարաբերություններում գրեթե չի նկատվում, որ դերասաններ ենք, բացի, իհարկե, էմոցիոնալ վեճերից: Երբեմն ասում են. «Լավ է, ամուսինդ դերասան է, կհասկանա», կամ էլ թե. «Դերասան չես խաղա»… Ոչ, չկա նման բան, մարդ չպետք է մասնագիտությունն ու կյանքն իրար խառնի:

Վահագն. Երբ ամուսինները նույն մասնագիտությունն ունեն, նույն բնագավառում են, դա ավելի շատ օգնում է հարաբերություններին:

Երիտասարդ ընտանիքն առանձին է ապրում...

Վահագն. Նախկինում ծնողներիս հետ էինք ապրում, բայց հիմա առանձին ենք: Չի բացառվում, որ մի օր նորից միասին ապրենք: Երկուսս էլ զբաղված ենք, աշխատում ենք, երկրորդ երեխա ունենալու դեպքում, հնարավոր է, մեզ օգնող ուժ պետք գա:

Հարգեցի ամուսնուս որոշումն ու ստորագրեցի...

Լուսին. Մինչ ամուսնանալը, ես ու Վահագը հաճախ էինք միասին քննարկում, որոշում մեր ապագա երեխաների անունները: Ցանկանում էինք աղջիկ ունենալու դեպքում (իսկ Լուսինը վստահ էր, որ առաջնեկն աղջիկ է լինելու հեղ.) անունը Լիլի դնել: Երբ ծննդատանը պետք է ստորագրեի, իմացա, որ աղջկաս անունը Ռուզաննա է՝ Վահագի մայրիկի պատվին: Հարգեցի ամուսնուս որոշումն ու ստորագրեցի:

Վահագն. Մեր աղջիկը ծնվել է 2013 թվականի սեպտեմբերի 19-ին: Ամսի 18-ին Լիլիթ տատիկիս ծննդյան օրն է, որոշել էինք՝ եթե մեր աղջիկն այդ օրը ծնվի, Լիլի կկնքենք: Քանի որ մեկ օր անց ծնվեց, մայրիկիս անունը տվեցինք…

Ընտանիքը պետք է մեծանա...

Լուսին. Շատ եմ ուզում երկրորդ բալիկ ունենալ, բայց թե երբ՝ չեմ կարող ասել: Երկուսս էլ երեխայի «գիժ» ենք, բայց ամեն բան իր ժամանակն ունի:

Ճակատագրական վեճեր...

Լուսին. Բաժանվեցինք ու միացանք… Դրա համար տարբեր պատճառներ կային: Բայց, դե այդ ամենը հաղթահարեցինք սիրո շնորհիվ, չէ՞ որ այն կյանքի շարժիչ ուժն է:

Վահագն. Պահ է գալիս, երբ ամուսնական զույգերը միմյանց չեն հասկանում: Նման փուլ գրեթե բոլոր զույգերի ամուսնական կյանքում էլ լինում է, հատկապես սկզբնական շրջանում: Դեռ լավ «եփված» չեն լինում… Այո, մեր ընտանիքում էլ խոսակցություններ եղել են, մի շրջան առանձին ենք ապրել, ԶԱԳՍ-ով բաժանվել ենք: Բայց հանուն սիրո ամեն ինչ հաղթահարեցինք, վերանայեցինք մեր հարաբերությունները: Այդ բաժանությունն օգնեց, որ մեր մեջ շատ բաներ վերադասավորենք, վերագնահատենք կամ ընդհակառակը… Միայն սիրո պարագայում է հնարավոր նման վեճերը մոռանալ: Բոլոր բաժանված սրտերին խորհուրդ կտամ՝ միանալ ոչ թե հանուն շրջապատի, երեխայի կամ մեկ այլ բանի, այլ՝ միայն հանուն սիրո: Հակառակ դեպքում դատապարտված եք նորից վեճերի միջով անցնելուն:

Հաշտության առաջին քայլեր...

Լուսին. Երկուսս էլ համառ ենք, բայց կյանքը ստիպում է հասկանալ, որ միշտ չէ, որ համառությունը տեղին է: Պիտի զիջես, որ քեզ զիջեն: Պետք է սովորել զիջել հանուն սիրո, հանուն հոգու խաղաղության: Գիտեք, ճակատագրական քայլեր կան, որ և՛ ես եմ արել, և՛ Վահագը: Հաշտության, բարի ու լավ մի բանի համար առաջին քայլ անելը բոլորովին էլ ամոթ չէ:

Վահագն. Ով սխալ եղավ, նա էլ պետք է իր սխալն ընդունի: Սուտ կլինի, որ ասեմ՝ մենք հիմա մեծ վեճեր ունենում ենք: Փորձում ենք միմյանց ընդառաջ գնալ, հասկանալ…

Կողքիդ եմ, որովհետև…

Լուսին. Դժվարանում եմ ասել՝ ինչն է Վահագի մեջ ինձ դուր գալիս, ինչը՝ ոչ: Մարդուն սիրում են իր արժանիքների համար, բայց իսկական սերն այն է, որ չես կարող բացատրել, թե ինչի համար ես սիրում: Միայն կարող եմ ասել, որ չեմ սիրում, երբ ամուսինս այս կամ այն հարցին կտրականապես է մոտենում, նույնիսկ չի էլ ուզում լսել… Այ դա ինձ նյարդայնացնում է (ժպտում է):

Վահագն. Լուսինեն շատ նպատակասլաց է, չի հանձնվում երբեք ու դա ինձ, միանշանակ, դուր է գալիս: Բայց այ իր նեղացկոտությունը դուր չի գալիս, շատ շուտ է նեղանում ու դա իր դեմքին ու պահվածքում նկատելի է լինում:

Ես քեզ սիրում եմ...

Լուսին. Վահագը հաստատ կասի՝ սիրում եմ քեզ, Լուսս: Ես էլ ասում եմ՝ սիրում եմ քեզ, Վահագս (ժպտում է)… Ուզում եմ, որ միշտ կողքիս լինես, միասին մեր կյանքը երջանիկ ապրենք:

Վահագն. Իմ կին, իմ քաղցր, իմ միակ, իմ ամեն-ամեն ինչ, իմ գեղեցկություն ու քնքշություն, իմ համ, իմ հոտ՝ սիրում եմ քեզ անչափ: Պաչ, պաչ, պաչ…