Հնարավոր է՝ մեկ օր այն կյանքի կոչվի ու ֆիլմ դառնա. «Ազիզյանները» սիթքոմի Ազատը՝ Բորիս Բաղդասարովը, իր գրած սցենարի, ազգանվան պատմության ու անձնական կյանքի մասին

Աբել Աբելյանի ղեկավարած դերասանական դպրոցի սան 21-ամյա Բորիս Բաղդասարովն իր էկրանային դեբյուտը սկսեց «Ազիզյանները» սիթքոմում՝ մարմնավորելով Ազիզյանների ավագ որդուն՝ Ազատին: Երիտասարդ դերասանն ի սկզբանե չգիտեր, որ իրեն հենց գլխավոր կերպարներից մեկն է բաժին հասնելու, սակայն այդ հանգամանքը ո՛չ վախեցրեց, ո՛չ էլ կաշկանդեց նրան:

Aysor.am-ի հետ զրույցում փոքր-ինչ զգուշավոր, բայց բնույթով անկեղծ Բորիս Բաղդասարովը պատմեց ոչ միայն գործնական, այլ նաև անձնական կյանքի մասին:

- Բորիս, ինչպե՞ս եղավ «Ազիզյաններ»-ում նկարահանվելու առաջարկը: Ի սկզբանե գիտեի՞ք, որ գլխավոր դերերից մեկով եք հանդես գալու:

- Երբ գնացի քասթինգին մասնակցելու, չգիտեի՝ որ գլխավոր դեր եմ ստանալու, մտածում էի՝ էպիզոդիկ դեր է: Հետո իմացա, որ ինձ գլխավոր կերպար է վստահվել: Եթե անկեղծ՝ մտավախություններ, անհանգստություններ չունեցա, թե կարող եմ ձախողվել: Ավելի շատ՝ ուրախացա: Երբ նկարահանման հրապարակ գնացի, բոլորն ինձ շատ ջերմ ընդունեցին: Հասկացա՝ գործ ունեմ պրոֆեսիոնալների հետ

- Ազատի կերպարին անմիջապե՞ս հավանեցիք:

- Երբ հասկացա, թե ինչ կերպար եմ մարմնավորելու, ռեժիսորի հետ խորհրդակցեցի, ինչի արդյունքում ստացանք այն, ինչ նրան էր պետք: Ե՛վ ես, և՛ ռեժիսորը գոհ ենք մեր համագործակցությունից:

- Բորիսն ու Ազատն ընդհանրություններ, նմանություններ ունե՞ն:

- Ես էլ Ազատի պես պոզիտիվ մարդ եմ, բայց, ճիշտն ասած, ընդհանուր այլ նմանություններ չունենք (ծիծաղում է՝ հեղ.):

- Ճիշտ է, աշխատանքի փորձ այլ ոլորտներում ունեցել եք, բայց դերասանական ասպարեզում սա Ձեր առաջին լուրջ աշխատանքն է: Հետաքրքիր է, առաջին հոնորորը ի՞նչ նպատակով եք օգտագործել:

- Հաց ու երշիկ եմ գնել (ծիծաղում է՝ հեղ.): Քանի որ ես մենակ եմ ապրում, նկարահանումից հետո սոված տուն գնալիս՝ ճանապարհիս հաց ու երշիկ առա:

-  Էկրանային նոր առաջարկներ չունե՞ք:

- Անկեղծ ասած՝ դեռ որևէ նոր առաջարկ չեմ ունեցել: Բայց եթե լիներ էլ, չէի կարող այն ընդունել, քանի որ «Ազիզյանները» սիթքոմի նկարահանումները շարունակվում են:

- Ձեզ միայն կատակերգակա՞ն ժանրն է հոգեհարազատ, թե՞ ժանրային խտրականություն չեք դնում:

- Որքան էլ շատ եմ սիրում կատակերգությունը, բնականաբար, կցանկանայի ուժերս փորձել նաև առավել լուրջ, դրամատիկ ժանրում: Շատ կուզեի նկարահանվել գեղարվեստական ֆիլմում:

- Բեմական գործունեության մասին չե՞ք մտածում:

- Մեկ անգամ խաղացել եմ թատրոնում: Ճիշտ է՝ ինձ դուր եկավ այդ աշխարհը, բայց ես ինձ չեմ տեսնում որպես թատրոնի դերասան, կինոն ինձ համար առավել հետաքրքիր աշխարհ է: Իհարկե, հրավերների դեպքում ժամանակ առ ժամանակ սիրով բեմ կբարձրանամ, բայց չեմ ընդգրկվի թատրոնի հիմնական կազմում: Ու ասեմ, որ պատճառը բոլորովին էլ ցածր վարձատրությունը չի, գումարն ինձ համար առաջնային տեղում չի: Եթե հիմա որևէ մեկն ինձ առաջարկի խաղալ ներկայացումում, որն ինձ իսկապես շատ դուր կգա, կհետաքրքրի ու կոգևորի, անվճար կընդունեմ առաջարկը:

- Սովորաբար, կինոն երիտասարդներին գրավում է իր՝ հայտնիություն ապահովող ուժով: Միգուցե Ձե՞զ էլ գրավել է հենց այդ հանգամանքը:

- Չէ, պարզապես ինձ ավելի շատ գրավում է կինոխցիկը և ոչ թե բեմը: Իսկ ճանաչվածությունն ինձ, գոնե այս փուլում, այնքան էլ հետաքրքիր չի:

- Իսկ ուսումը Թատերական ինստիտուտում շարունակելու ցանկություն չունե՞ք:

- Ես համամիտ եմ «век живи, век учись» մտքի հետ, բայց չեմ ցանկանում Հայաստանում ուսումս շարունակել: Նպատակ ունեմ մասնագիտական ուղղությունս, այդ թվում՝ նաև ուսումս, դրսում շարունակել…

- Ի՞նչն է երիտասարդներին այդպես ձգում Հայաստանից դուրս՝ սովորելո՞ւ, աշխատելո՞ւ, թե՞ ապրելու ցանկությունը: Արդյոք այստեղ ապագան անհեռանկար է:

- Ես հույս ունեմ, հավատում եմ, որ Հայաստանում ամեն ինչ դեռ շատ լավ է լինելու, շտկվելու է: Երիտասարդներից շատերը մեկնում են միայն այն պատճառով, որ Հայաստանում աճելու և առաջ գնալու հնարավորություններ չունեն: Կոնկրետ կինոշուկան շատ փոքր է, ֆիլմ նկարահանելուց դժվարություններ են առաջանում, քանի որ բյուջեն փոքր է:

- Փետրվարի սկզբին մեկնել էիք Ռուսաստան: Գործնակա՞ն, թե՞ անձնական ուղևորություն էր:

- Անձնական ուղևորություն էր, որի մասին չէի ցանկանա բարձրաձայնել: Ներկա պահին Հայաստանում եմ, նկարահանվում եմ «Ազիզյաններ»-ի նոր եթերաշրջանում:

- Շատերին թվում է, որ դուք ազգությամբ հայ չեք: Կպատմե՞ք Ձեր ընտանիքի մասին, որտեղի՞ց է գալիս Բաղդասարով ազգանունը:

- Իրականում, մեր ազգանունը Բաղդասարյան է, պարզապես հորական կողմս փախստականներ են եղել: Պապիկիս հայրը փախչելուց հետո ինչ-ինչ պատճառներով Բաղդասարով է դարձել, այդպես էլ մնացել ենք…

- Ծնունդով Երևանի՞ց եք:

- Ոչ, Աշխաբադում եմ ծնվել: Առաջին դասարան Հայաստանում եմ գնացել, բայց ռուսական դպրոց եմ հաճախել: Դպրոցական տարիներիս մի մասն այստեղ է անցել, մի մասն ՝ այնտեղ:

- Ընտանիքում դերասաններ կա՞ն:

- Չկան… (Մտածում է՝ հեղ.) Սակայն գիտեք, պապիկս թեև դերասան չի, բայց ես իր մեջ նման կարողություններ նկատում եմ: Ափսոս, որ չի զարգացրել այդ կարողությունները:

- Ընտանիքի միա՞կ զավակն եք:

- Ոչ, քույր ու եղբայր ունեմ: Ես տան կրտսերն եմ

- Զրույցի սկզբում նշել էինք, որ «Ազիզյանները» Ձեր առաջին աշխատանքային փորձը չէ: Ի՞նչ գործունեությամբ եք զբաղվել մինչ այդ:

- Դրանք ընդամենը ձեռքի գումար աշխատելու համար են եղել: Մոսկվայում էի ապրում, ձեռքի հետ էլ ժամանակ առ ժամանակ «բզբզում» էի: Օրինակ, կար շրջան, երբ առաքիչ էի աշխատում: Ես վաղուց էի ուզում դերասանությամբ զբաղվել, բայց, ցավոք սրտի, մի քիչ անինքնավստահ էի, մտածում էի՝ ինձ մոտ չի ստացվի… Բայց երբ չափահաս՝ 18 տարեկան դարձա, 180 աստիճանով փոխվեց այս հարցի շուրջ մտածելակերպս: Հայաստան եկա, որպեսզի նպատակս իրականացնեմ: Դերասանական դպրոց էի փնտրում, չգիտեի՝ որն է լավը, որը՝ վատը: Որոշեցի Աբել Աբելյանի դպրոց գնալ, որտեղ էլ սովորեցի 1 տարի, որից հետո՝ քասթինգ, «Ազիզյաններ»…

- Նկատելի է՝ չնայած Ձեր բավական երիտասարդ տարիքին, ինքնուրույն եք: Մենա՞կ եք ապրում Երևանում, թե՞ հարազատներ ունեք:

- Այո՛, ես բավական ինքնուրույն մարդ եմ, ու վաղուց: Իմ հարազատների մեծ մասը Հայաստանում է ապրում, ես 3-4 տարի առաջ եմ Մոսկվայից Երևան տեղափոխվել ու այդ օրվանից մենակ եմ ապրում: Այսպես ինձ ավելի կոմֆորտ եմ զգում, նույնիսկ գործի առումով է դա հարմար, ոչ դու ես որևէ մեկին խանգարում տեքստերդ սովորելիս, ոչ էլ՝ իրենք քեզ:

- Ի՞նչ հետաքրքրություններ ունեք նկարահանման հրապարակից դուրս:

- Հետաքրքրված եմ մարմնամարզությամբ, երգով, ընթերցանությամբ: Մտածում եմ ոչ պրոֆեսիոնալ, սիրողական սպորտով զբաղվելու, վոկալի դասերի հաճախելու մասին: Ասեմ, որ նաև սցենար եմ գրում: Հնարավոր է՝ մեկ օր այն կյանքի կոչվի ու ֆիլմ դառնա:   

- Արդեն իսկ ներկայացրե՞լ եք Ձեր սցենարը որևէ մեկին:

- Դեռ ոչ, երբ զգամ, որ պահը հասունացել է՝ կներկայացնեմ, ու ուրախ կլինեմ այն տեսնել էկրաններին: Բայց կարծում եմ, այն, ինչը ես հիմա գրում եմ, Հայաստանի կինոբյուջեն չի կարողանա հովանավորել (ծիծաղում է՝ հեղ.):

- Ձեր կերպարին՝ Ազատին, աղջիկները շատ էին սիրում, Բորիսի անձնական կյանքո՞ւմ ինչպիսին է մթնոլորտը:

- Իմ կյանքում դեռևս ոչ մի լուրջ հարաբերություն չկա: Այդ հարցում չեմ շտապում, իմ պլանների մեջ հիմա չի մտնում:

- Ովքե՞ր են այն մարդիկ, ընկերները, որոնք մշտապես Ձեր կողքին են:

- Այս ոլորտ մուտք գործելով՝ շատ ծանոթներ ձեռք բերեցի, որոնցից մի մասի հետ նաև ընկերացա: Բայց ունեմ նաև մանկության ընկեր, ով մինչ այսօր կողքիս է (ժպտում է՝ հեղ.)…