Խորովածը, գինին ու բարբառը գրավել են Հայաստանում Ճապոնիայի դեսպանին. Նա Երևանում անցկացվելիք երաժշտական փառատոնի բեմում կլինի

Մայիսի 30-ից հունիսի 5-ն արդեն երրորդ տարին Երևանում կանցկացվի Ալեքսանդր Հարությունյանի անվան փողային գործիքների միջազգային փառատոնը: Փառատոնի շրջանակներում Հայաստանը կհյուրընկալի յոթ երկրից ավելի քան քսան երաժիշտ-կատարողի, ովքեր ներկայացնում են այդ երկրների հեղինակավոր նվագախմբերը:

Հատկանշական է, որ Հայաստանն աշխարհում երկրորդ երկիրն է, որտեղ անցկացվում է բացառապես փողային գործիքների միջազգային փառատոն: Գեղարվեստական ղեկավարն է Կարեն Դուրգարյանը, տնօրենը և պրոդյուսերը՝ Շմավոն Գրիգորյանը:

Ի դեպ, փառատոնի բացման ժամանակ երաժշտական կատարմամբ բեմում կլինի նաև Հայաստանում Ճապոնիայի դեսպան Ջուն Յամադան:

Aysor.am-ը դեսպանի հետ զրուցել է ոչ միայն փառատոնի, այլև՝ նախասիրությունների ու Հայաստանից ստացած տպավորության մասին:

- Պարոն դեսպան, փառատոնին երաժշտական գործիքով ներկայանալու մտահղացումը Ձե՞րն էր, թե՞ կազմակերպիչներից նման առաջարկ ստացաք:

- Ցավոք սրտի, գաղափարն իմը չէ (ժպտում է- հեղ.): Շատ ուրախ էի հանդիպել Շմավոն Գրիգորյանին, որը հրաշալի երաժիշտ է, հենց այդ ժամանակ էլ մտահղացումը ծնվեց: Գիտեմ, որ այս երաժշտական փառատոնն արդեն 3 տարեկան է, ու նախորդ երկու տարիներին էլ Ճապոնիայից երաժիշտներ են եկել Հայաստան: Այս տարի մասնակից երաժիշտներից մեկն իմ 50 տարվա ընկերն է: Սկզբում ես փորձում էի կամրջել տարբեր մշակույթներ ներկայացնող մարդկանց, բայց հետո մտահղացում առաջացավ փոքր նվագախմբին միանալ ու բացմանը բեմում լինել: Հայաստանն ունի այնպիսի հայտնի երաժիշտ, ինչպիսին աշխարհահռչակ Ալեքսանդր Հարությունյանն է: Սա հրաշալի փառատոն է, հիմնականում փողային գործիքներ են լինելու:

- Դուք փողային ո՞ր գործիքին եք տիրապետում։

- Գալարափողին, որն աշխարհում առավել հայտնի է որպես ֆրանսիական երաժշտական գործիք: Սակայն այն գործիքը, որի վրա ես եմ նվագում, ֆրանսիական չէ, ավելի շատ՝ վիեննական գալարափող է, որն առավել հարմար է սիրողական երաժիշտների համար։

- Հաճա՞խ եք երաժշտական գործիքը Ձեր ձեռքը վերցնում, երաժշտական մասնագիտություն ստացե՞լ եք, թե՞ դա պարզապես հոբբի է:

- Անչափ սիրում եմ երաժշտություն ու ժամանակ առ ժամանակ, մասնավորապես՝ շաբաթ և կիրակի օրերը, նվագում եմ: Բայց դա սիրողական մակարդակի է, զուտ նախասիրություն: Այս պարագայում ինձ ոգևորեց Շմավոն Գրիգորյանը, ու հիմա ստիպված եմ անընդհատ ինձ վրա աշխատել, փորձեր անել, որպեսզի մայիսի 30-ին արդարացնեմ երաժշտասերների սպասումները:

- Փառատոնը տևելու է մեկ շաբաթ: Դուք մյուս օրերի՞ն էլ կմասնակցեք, թե՞ միայն բացմանն եք ներկա լինելու:

- Ներկա պահին բանակցում եմ գործընկերներիս հետ, որպեսզի կարողանամ դեսպանատանն առավել շատ արձակուրդ ունենալ ու մասնակցել փառատոնի շրջանակներում կազմակերպվող բոլոր միջոցառումներին (ծիծաղում է- հեղ.): Հատկապես, որ Ճապոնիայից մի քանի երաժիշտներ են գալիս, ու կցանկանայի նրանց հետ հանդիպել, զրուցել: Գիտեք, նախորդ տարի այս փառատոնը հունիս ամսին տեղի ունեցավ, ես էլ հենց այդ ամիս էի նշանակվել Հայաստանում Ճապոնիայի դեսպան: Բայց, քանի որ նոր էի ու չգիտեի փառատոնի մասին, ցավոք, մասնակցելու հնարավորությունը բաց թողեցի: Միայն հասցրեցի հանդիպել այստեղ գտնվող ճապոնացի երաժիշտների հետ ու ասացի, որ հաջորդ տարի անպայման կմասնակցեմ: Երաժշտությունը միջազգային երևույթ է ու անգամ միմյանց լեզու չիմացող երաժիշտները կարող են հանգիստ շփվել միմյանց հետ ու հասկանալ իրար: Ու շատ լավ է, որ այս փառատոնը հենց Հայաստանում է տեղի ունենում: Պայմաններն են նպաստավոր, ժողովուրդն էլ երաժշտական է: Հյուրընկալողների ու հյուրընկալվողների միջև փորձի փոխանակում է լինում, ընկերություն է ձևավորվում: Իհարկե, հայ երաժիշտները ևս այցելում են Ճապոնիա, Վահան Մարտիրոսյանն արդեն մի քանի անգամ եղել է այնտեղ:

- Մեզ հետ զրույցում փառատոնի տնօրեն և պրոդյուսեր Շմավոն Գրիգորյանը տեղեկացրել էր, որ մտադիր է հաջորդ տարի՝ Ալեքսանդր Հարությունյանի 100-ամյակի շրջանակներում, Ճապոնիայից սիմֆոնիկ նվագախումբ հրավիել, որոնք հրաշալի են կատարում նաև հայկական ստեղծագործությունները: Տեղյա՞կ եք այդ մասին:

- Այդ մասին հենց նոր իմացա: Շատ լավ գաղափար է: Այս տարի մեր բախտը բերեց, քանի որ Ճապոնիայից մի երաժիշտ է գալիս, ով մեծ փորձ ունի՝ Ճապոնիայից հրավիրելու տարբեր երաժիշտների: Երբ աշխատում էի Թայլանդում, ՌԴ-ում՝ այդ երաժիշտի շնորհիվ շատերին ենք հրավիրել: Այս տարի էլ, երբ Հայաստան գա, նրա հետ կխոսեմ ու իմ աջակցությունը կհայտնեմ, որպեսզի հաջորդ տարվա փառատոնին կրկին Ճապոնիայից երաժիշտներ մասնակցեն: Չնայած, վախենում եմ, որ շատերը կցանկանան Ճապոնիայից գալ: Չէ՞ որ փողային գործիքներ նվագողների համար Ալեքսանդր Հարությունյանի փառատոնը շատ կարևոր է: Ճապոնացի ժողովուրդը գնալով ավելի ու ավելի շատ է սիրում հայկական երաժշտությունը: Այնպես որ, ես բազմաթիվ պատճառներ ունեմ այս փառատոնի կապակցությամբ շնորհավորելու համար (ժպտում է- հեղ.):

- Հետաքրքիր է, Ալեքսանդր Հարությունյան երաժիշտի մասին Հայաստանո՞ւմ եք իմացել, թե՞ մինչ այդ էլ ծանոթ էիք նրա արվեստին:

- Իհարկե, ես նրա մասին գիտեմ արդեն 40 տարուց ավելի: Այդ ազգանունը շատ կարևոր է փողային նվագարաններին տիրապետող երաժիշտների համար: Դեռևս 1970-ական թվականներին ռուսաստանցի հայտնի փողային երաժիշտ Տիմոֆեյ Դոկշիցերը Ճապոնիա էր եկել ու նվագում էր Ալեքսանդր Հարությունյանի ստեղծագործություններից՝ առավել ճանաչելի դարձնելով այդ գործերը: Նա աշխարհի լավագույն երաժիշտներից էր, ու նրա նվագած ստեղծագործությունները մեծ ազդեցություն են գործել ճապոնացիների վրա:

- Հայկական երաժշտական միջոցառումների հաճա՞խ եք ներկա գտնվում:

- Այո՛, և ոչ միայն դասական: Դուք նաև հրաշալի ջազ երաժշտություն ունեք: Նախորդ կիրակի շատ լավ համերգ էր, որի ժամանակ բեմում էին սիմֆոնիկ ու ջազային նվագախմբերը: Չափազանց լավն էին, դահլիճն ի սրտե վայելեց երկու ոճերի սինթեզը:

- Պարոն դեսպան, արդեն 1 տարի է՝ Հայաստանում եք: Ի՞նչ տպավորություններ ունեք մեր երկրից:

- Ես շատ երջանիկ եմ, որ գործունեությունս հիմա անցկացնում եմ Հայաստանում: Մեր դեսպանությունն այստեղ համեմատաբար նոր է՝ 4 տարի, դեռևս մենք նոր բաներ ունենք բացահայտելու: Դեռ շատ անելիք ունենք, որպեսզի կարողանանք երկու երկրներն առավել մտերմացնել: Շատ աշխատանք ունեմ կատարելու: Բայց մի բան հստակ է՝ սա յուրահատուկ վայր է, նմանատիպն աշխարհում ոչ մի տեղ չկա:

-  Հասցրե՞լ եք շրջել, թե՞ դեռ միայն Երևանում եք եղել:

- Հնարավորություն եմ ունեցել այցելել գրեթե բոլոր մարզերը: Դեռևս միայն Մեղրիում չեմ եղել, բայց առաջիկայում պատրաստվում եմ գնալ: Շատ եմ տպավորված այն տարբերվող առանձնահատկություններով, որոնք կան մարզերի միջև: Յուրաքանչյուրն իր առանձնահատկությունն ու գեղեցկությունն ունի: Հա, ի դեպ, մարդիկ ասում են, որ այս մարզերից յուրաքանչյուրը իր բարբառն ունի, իր խոհանոցը: Կարծում եմ՝ երաժշտություններն էլ տարբեր են: Կարևոր է նման բազմազանություն ունենալ։ Հուսով եմ՝ կկարողանամ վայելել հայկական մշակութային բազմազանությունը:

- Հայկական խոհանոցին ծանոթացե՞լ եք, կա՞ ուտեստ, որն առավել եք նախընտրում:

- Շատ բարդ է ինչ-որ բան ընտրել, ձեր խոհանոցում ամեն ինչն եմ սիրում: Ոչ միայն ես, այլ՝ Հայաստան այցելող բոլոր օտարերկրացիներն ասում են, որ այստեղի խոհանոցը հիանալի է: Մսի որակը Հայաստանում շա՜տ լավն է, բոլոր տեսակի մսերից պատրաստված խորովածները սիրում եմ: Ու նաև ձեր գինին (ժպտում է- հեղ.):

- Օրեր առաջ միջոցառման ժամանակ հայերենով դիմեցիք հանրությանը: Տիրապետո՞ւմ եք հայերենին:

- Օ, ո՜չ, շատ վատ հայերեն էր (ծիծաղում է- հեղ.)։ Բայց ասեմ, որ հիմա ես ունեմ շատ լավ ու խիստ ուսուցիչ: Ինձ դժվար է տրվում այդ լեզուն, բայց աշխատում եմ լավ սովորել, որ ուսուցիչս շատ չհոգնի ու չբարկանա ինձ վրա: Հուսով եմ՝ մեկ տարուց արդեն սահուն կխոսեմ, ու միմյանց հետ հայերենով կշփվենք: