«Կորոնավիրուսից հետո կյանք կա». Լրագրողը, ով հիվանդանոց գնաց «и когда-нибудь в один день умрем» խոսքերի ներքո

Լրագրող Նորայր Շողիկյանի՝ կորոնավիրուսով վարակվելու մասին իմացանք հինգշաբթի երեկոյան. Լրագրողն իր ֆեյսբուքյան էջում հայտնել էր, որ թեստ է հանձնել ու պատասխանը դրական է։ Լրատվական դաշտը սկսեց առողջություն ու համբերություն մաղթել գործընկերոջը, սկսեցին նրա հետ հարցազրույցներ անել, ռեպորտաժներ պատրաստել։

Այս անգամ էլ Նորայրի հետ զրուցել է Aysor.am-ը։

Լրագրողը պատմում է՝ ինչ տարածվեց լուրը, որ վարակվել է կորոնավիրուսով, սկսել է նոր ընկերներ ձեռք բերել, ստացել է շատ նամակներ ու ֆեյսբուքով ընկերանալու հայտեր։

«Օրվա ընթացքում հիվանդասենյակում շփվում եմ միայն բուժքույրերի ու բժիշկների հետ, որոնք հատուկ հանդերձանքով են, միայն աչքերն են երևում հանդերձանքի շերտի տակից ու իրենց, փաստորեն, դեմքով չեմ ճանաչում, միայն ձայներով եմ տարբերակում։ Իսկ ֆեյսբուքյան տիրույթում այն բանից հետո, երբ մամուլում գրվեց, որ վարակվել եմ, հեռուստատեսությամբ իմ մասին ռեպորտաժներ հայտնվեցին, գրեցի նաև օրագրիս առաջին ու երկրորդ մասերը, 3-4 օրվա ընթացքում հարյուրավոր ընկերության հայտեր եմ ստանում ու բազմաթիվ անծանոթ մարդիկ իրենց անկեղծ, ջերմ խոսքերն են գրում ու առողջություն մաղթում։ Հարազատներիս, ընկերներիս, այդ՝ դեռևս անծանոթ մարդկանց բարի խոսքերը հզոր էներգիա են փոխանցում, որն օգնում է ապաքինման գործընթացին», -  պատմում է Շողիկյանը։

Նորայրը նշում է՝ կասկածներ էլ չունի, թե որտեղից կամ ումից է վարակվել, բայց կարծում է՝ ինքը որևէ մեկին չի վարակել։

«Մինչև այն պահը, որ պարզվեց վարակված եմ կորոնավիրուսով, տնից գրեթե դուրս չեմ եկել։ Մարտի 14-ից աշխատել եմ տնից, դուրս եմ եկել միայն խիստ անհրաժեշտության դեպքում, այդ ընթացքում կրել եմ ձեռնոց և դիմակ։ Հիմա գաղափար անգամ չունեմ, թե որտեղից եմ վարակվել և ինչպես: Ինչ վերաբերում է որևէ մեկին վարակելուն, անընդհատ կապի մեջ եմ այն մարդկանց հետ, որոնց հետ հիվանդության հնարավոր գաղտնի շրջանում շփում եմ ունեցել, նրանց թիվը մեծ չէ, ընտանիքիս անդամներն են ու մի քանի ինձ շատ հարազատ մարդիկ։ Այս պահի դրությամբ նրանցից որևէ մեկն ախտանշաններ չունի, իրենք չեն թեստավորվել, սակայն ինքնամեկուսացված են», - ասում է նա։

Ես և Շողիկյանը բազմաթիվ անգամներ միասին գործուղման ենք մեկնել։ Այդ գործուղումները, հավաստի աղբյուրներն էլ փաստում են, որ, չնայած փոքրամարմին լինելուն, նա շատ է սիրում ուտել։ Նորայրը վստահեցնում է՝ հիվանդանոցում շատ լավ են կերակրում, բայց դե միայն հիվանդանոցի կերակուրների հաշվին չի մնում. «տուլիկներ» էլ է ստանում։

«Օրը երեք անգամ բժիշկները փակ վիճակում սնունդ են բերում։ Օրվա ընթացքում ընկերներս ու հարազատներս, նաև տարբեր ծանոթներ հեռախոսազրույցների ընթացքում հետաքրքրվում են, թե ինչի կարիք ունեմ, ինչ կարող են ուղարկել, բոլորին նույն պատասխանն եմ տալիս, որ անհանգստանալու կարիք չկա, ամեն ինչ ունեմ, բուժաշխատողներն էլ պացիենտներին տրամադրում են սուրճ, թեյ, քաղցրավենիք։ Շաբաթ առավոտյան, երբ նախաճաշը բերեցին, բուժքրոջ մոտ ևս մեկ տոպրակ կար, ասաց, որ ինձ համար են ուղարկել։ Քաղցրավենիքներ ու մրգեր էին տոպրակի մեջ և մեկ գրություն, որից անմիջապես հասկացա, որ իմ գործընկերուհի Աննա Գրիգորյանի կողմից է, որը Արտաշատ քաղաքում է բնակվում և այս պահին իմ գտնվելու վայրից այնքան էլ հեռու չէ։ Կարճ ժամանակով հարևաններ ենք դարձել», -  պատմում է Նորայրը։

Այս չորս օրվա ընթացքում լրագրողը հասցրել է խճճվել մտքերի մեջ. Մտածել է ամեն ինչի մասին, բայց լրագրողի գործը անգամ կարճ ժամանակով չի թողել։

«Շատ խառը մտքեր ունեմ իրականում, որոնց մեջ խճճվում եմ ժամանակ առ ժամանակ։ Եթե առաջ չէի պատկերացնում, թե կարանտինում երկու ամիս անցկացնելուց հետո ինչպես եմ վերադառնալու բնականոն կյանքին, ապա հիմա նույն հարցն է տանջում, ուղղակի կարանտինի փոխարեն մտածում եմ, թե առողջանալուց հետո ինչպես եմ ապրելու, ապրելակերպիս ու վարքագծիս մեջ ինչ փոփոխություններ են լինելու։ Շատ մարդկանց եմ կարոտել, որոնց, առանց այն էլ, երկար ժամանակ չէի տեսել, նրանց հետ ինչ-ինչ պատճառներով շփվելու հնարավորություն կամ ժամանակ չէր եղել, բայց այս երեք-չորս օրվա ընթացքում նրանց կողմից բազմաթիվ զանգեր ու նամակներ եմ ստացել, որոշել եմ` երբ առողջանամ, մեծ ժամանակ եմ տրամադրելու նրանց հետ հանդիպելու ու կարոտս հագեցնելու համար։ Ազատ ժամանակս հիմնականում գրելով եմ լցնում, հեռախոսիս մեջ գրի եմ առնում շուրջս կատարվող ամեն ինչ, հետո հետաքրքիր հատվածներն առանձնացնում, մշակում ու ամբողջացնում օրագրիս մասերի մեջ», - ասում է լրագրող-պացիենտը։

Ես, օրինակ, շատ կուրախանայի, որ վարչապետի ասուլիսից մեկ օր առաջ հիվանդանայի ու ազատվեի այն գրելուց, բայց, արի ու տես, որ գործընկերս այդպես չի մտածում. կուզեր հինգ ու ավելի ժամ անդադար գրեր։

«Վարչապետի ասուլիսը գրելուց երբեք չեմ բողոքել, անկեղծ ասած, զարմանալիորեն ինձ մոտ հակառակն է այն իմաստով, որ, երբ չափից դուրս շատ եմ աշխատում, ավելի քիչ եմ հոգնում, քան ոչինչ չանելուց։ Փաշինյանի ասուլիսի օրն այս անգամ չկարողացա օգնել գործընկերներիս, սակայն փորձեցի հետևել ասուլիսին։ Ամեն դեպքում, չեմ կարողանում ու չեմ ցանկանում հետ մնալ կարևորագույն իրադարձություններից։ Միայն տեղում 4-5 ժամ նստած լինելն է հոգնեցնում, բայց համակարգչի դիմաց աշխատելիս չեմ հոգնում, երևի մասնագիտությունս շատ սիրելուց է», - ասում է նա, ես էլ ձևացնում, թե հավատում եմ։

Լրագրողը, ով նաև լավ հումոր ունի, այս օրերին էլ փորձում է ամեն ինչին մոտենալ հումորով, ամեն ինչին թեթև նայել։

«Կորոնավիրուսից բուժման ընթացքում պոզիտիվն ամենակարևոր հանգամանքներից մեկն է։ Կյանքում ցանկացած դժվար իրավիճակում փորձում եմ դրական բան գտնել, ժպտալ։ Կարծում եմ, որ դրական էներգիան մեծ ուժ է տալիս ցանկացած բան հաղթահարելու հարցում», - ասում է Շողիկյանը։

Երբ հայտնի դարձավ, որ Նորայրի թեստի պատասխանը դրական է, բոլորի ուշադրությունը գրավել էր այն, որ մեքենայով, որով լրագրողին տեղափոխել էին հիվանդանոց, հնչել էր Մաքսիմ Ֆադեևի ու Նարգիզի «Вдвоём» երգը, որտեղ ասվում է. «и когда-нибудь в один день умрем»։

« «Հրաշալի ստեղծագործություն է, բայց համաձայնեք՝ այնքան էլ ճիշտ ժամանակին ու ճիշտ վայրում չէր հայտնվել» », - գրել էր լրագրողը։

Հիմա այս երգը Նորայրի համար բոլորովին այլ նշանակություն ունի. ամեն անգամ նրան հիշեցնել կտա հիվանդանոց գնալու օրը։

«Երգացանկս փորձում եմ անընդհատ թարմացնել։ Յութուբում իմ սիրելի երգիչներից մի քանիսի էջերին եմ բաժանորդագրված ու այս օրերին իրենց կողմից տեղադրված նոր երգերն եմ լսում ազատ ժամանակ։ Ֆադեևի ու Նարգիզի երգը հիմա արդեն այլ ասոցիացիաներ կառաջացնի, ամեն անգամ լսելուց կհիշեմ հիվանդանոց տեղափոխվելուս օրը, բայց այն շարունակում է սիրելի մնալ՝ անկախ ամեն ինչից։ Երգի հետ կապված դրվագն էլ դրական պահերից մեկն էր, որը մինչև հիմա ժպիտ է առաջացնում», - ասում է գործընկերս։

Քաղաքական լրագրողն այս օրերին էլ չի փորձում հետ մնալ քաղաքականությունից, անգամ կորոնավիրուսն է քաղաքականացնում՝ հիշատակելով փոխվարչապետ Տիգրան Ավինյանի խոսքերը, ով ասում էր՝ «կորոնավիրուսից հետո կյանք կա»:

«Կորոնավիրուսով չվարակված մարդկանց կցանկանամ, որ երբեք չվարակվեն ու շրջանցեն այս համավարակը, ինչքանով հնարավոր է։ Անկախ նրանից, թե որքան բարձր իմունային համանարգ ունես, որքան հեշտ կարող ես հաղթահարել վարակը, այնուամենայնիվ, հաճելի չէ երբեք որևէ պատճառով հիվանդանոցում հայտնվելը։ Բոլորին քաջ առողջություն եմ մաղթում, նաև շարունակում կրկնել հայտնի խոսքը, որ կորոնավիրուսից հետո կա՛ կյանք», - դեռևս չվարակվածներին իր խոսքն է հղում լրագրող Շողիկյանը։

Aysor.am-ը առողջություն ու շուտափույթ ապաքինում է մաղթում գործընկերոջը։