Ինչպես և երբ կտրել երեխային մայրական կաթից. Խորհուրդ են տալիս հոգեբանները

Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպությունը և ՄԱԿ-ի մանկական հիմնադրամը (UNISEF) խրախուսում են երեխաների կրծքով կերակրումը ընդհուպ մինչև 3 տարեկան հասակը:

Մայրական կաթը, երեխայի առողջության, մտավոր և ֆիզիկական զարգացման համար ունի անփոխարինելի օգտակարություն: Մասնագետների պնդմամբ, կրծքով կերակրումը նաև մի շարք կանացի հիվանդությունների կանխարգելման միջոց է հանդիսանում:

Ամենահեշտ տարբերակն է հետևել երեխայի պահանջմունքներին և կերակրել այնքան, որքան երեխան պահանջում է։ Այստեղ պետք է նկատի ունենալ սակայն, որ  կրծքով երկարատև կամ կարճատև կերակրումն էլ ունի իրեն հատուկ դժվարություններն ու առավելությունները:

Այս հարցի հետ կապված հոգեբանները խորհուրդ են տալիս  ծնողներին չհենվել միայն կրծքով կերակրելու փորձի վրա՝ կարծելով, թե միայն կրծքի կաթով երեխան կարող է ստանալ անհրաժեշտ վիտամինները, իսկ հուզական մակարդակում՝  ջերմությունն ու հոգատարությունը։

Միայն կրծքով կերակրելը երբեք երեխայի առողջության գրավականը լինել չի կարող, քանի որ դրանից բացի, կան շատ գործոններ, որոնք ապահովում են երեխայի հոգեկան և ֆիզիկական առողջությունը: Կրծքով կերակրելը շատ կարևոր է երեխայի կյանքի առաջին ամիսներին, երբ ձևավորվում է կյանքի հանդեպ նրա. ամեն անգամ, երբ երեխան սովի կամ անհարմարավետության զգացում է ունենում և մայրիկն անմիջապես արձագանքում է, նրա մոտ ձևավորվում է աշխարհի հանդեպ վստահության զգացում: Մոր հետ այդքան սերտ ֆիզիկական շփումը ստեղծում է հուզական և ֆիզիկական ջերմ կապ մոր և երեխայի միջև, որը կենսականորեն կարևոր է երեխայի զարգացման համար:

Այս ընթացքում շատ կարևոր է մոր հաճույքի զգացումը իր բալիկի խնամքով զբաղվելու, նրան սիրելու և սնելու պահերին: Այդ հաճույքի զգացումն է, որ օգնում է երեխային ինքնավստահ մեծանալ, ուժեղ և համարձակ լինել. չէ որ մայրիկն իր բոլոր արարքներով ու ապրումներով ապացուցում է, որ փոքրիկը  ցանկալի և սպասված էակ է այս աշխարհում:

Հոգեբանները խորհուրդ են տալիս երեխային կրծքի կաթով կերակրել ոչ ավել, քան նրա 2,5-3 տարեկանը, քանի որ այդ շրջանում երեխայի մոտ ձևավորվում է սեռերի տարբերակումն ու կյանքի այս փուլում, եթե երեխան տղա է, ավելի նպատակահարմար է, որ նա բացի մորից, հիմնական ուշադրությունը ստանա նաև հայրիկից. դա չի նշանակում սակայն, որ պետք է կտրել հուզական կապվածությունը մոր և բալիկի միջև, պարզապես այստեղ բալանսավորման կարիք է զգացվում։

Երեխայի պահանջը հաշվի առնելով` պետք է անպայմանորեն հաշվի առնել նաև մոր պահանջներն ու ցանկությունները: Կրծքով  կերակրումը  մոր և երեխայի համատեղ գործողությունն է, որի ընթացքում երկուսն էլ պետք է հանգիստ և ներդաշնակ լինեն: Երեխային ամենևին չի օգնի մոր նյարդային վիճակն ու թերարժեքության զգացումը: Իսկ երկարատև կերակրող մայրիկները չեն կարող լիարժեք նվիրվել աշխատանքին կամ մեկ այլ ստեղծագործական գործունեության։

Այս փուլում հոգեբանները խորհուրդ են տալիս լինել հավասարակշռված, ներդաշնակ սեփական կարգավիճակի հետ, և երեխայի կողմից յուրաքանչյուր կամակորություն փորձել ընդունել որպես բնական վիճակ, հակառակ դեպքում, այն ավելի կսրվի և դուրս կգա վերահսկելիի սահմաններից։

«ԿՅԱՆՔԻ ՈՐԱԿ» բաժնի գործընկեր՝ «ԴԵՐԺԱՎԱ-Ս» ընկերություն։