«Պետք է երեխայի սիրո բաժակը լիքը պահել». Խորհուրդներ ծնողավարման մասնագետից

Նախորդ հոդվածներում Aysor.am-ի թղթակիցը, զրուցելով քնի խորհրդատու և ծնողավարման մասնագետ Աստղիկ Նադիրյանի հետ, ստացավ շատ մայրիկներին հուզող հարցերի պատասխաններ։ Այս հոդվածում Աստղիկ Նադիրյանը տալիս է կարևոր և գործածելի խորհուրդներ, որոնք առավել կհեշտացնեն ծնողավարումն ու կօգնեն հաճույք ստանալ ընթացքից։

Առաջին հերթին երեխային պետք է ապահովել կանխատեսելի հանգիստ, իր տարիքին համապատասխան առօրյա, փորձել երեխայի սիրո բաժակը լիքը պահել։

Աշխատող ծնողների համար դա տանը եղած ժամանակը մաքսիմալ որակյալ և երեխայի հետ ներառված անցկացնելն է։ Չաշխատող ծնողների համար նույնպես, քանի որ երեխայի հետ անընդհատ տանը լինելով մոռանում ենք, որ թեև նա մեր կողքին է, բայց մենք ինչ-որ բանով ենք զբաղված, իսկ դա որակյալ ուշադրություն չէ. պետք է կազմակերպել զբոսանք, երեխային մաքուր օդի դուրս բերել։

Պետք չէ գանգատվել գիշերային արթնացումներից, դրանք երեխաների ճգնաժամային փուլերում անխուսափելի են, կարելի է պարզապես այնպես անել, որ մեծամասամբ ունենանք առանց արթնացում գիշերներ, կամ գոնե մինիմալ քանակով։

Համար մեկ խորհուրդը երեխային հետևելն է. մենք կարող ենք ունենալ արթուն ժամանակի աղյուսակ, որը կարելի է գտնել «Բարի գիշեր, փոքրի՛կ» գրքում։ Այն կարող է տատանվել 30 ր - 1 ժամի սահմաններում. սա խոսում է այն մասին, որ կան օրինաչափություններ, որոնց մեջ երեխան գտնում է իր ցուցանիշը։

Մեր օրերում կյանքը բարդացել է, և ծնողները հաճախ փորձում են երեխային հարմարեցնել իրենց ռեժիմի ու կենսակերպին. երեխաներ կան, որ իսկապես հարմարվում և իրենց լավ են զգում ծնողների ռեժիմով, սակայն երեխաների մեծ մասն էլ իր ռիթմն ունի. երբ այդ ռիթմը չենք ապահովում և ցերեկային ընթացքը սխալ է կազմակերպվում, տեսնում ենք, որ առաջանում են դժվարություններ։

Այն բոլոր գիտելիքները, որ մայրիկները ստանում են տարբեր մասնագետներից, պետք է փորձեն օգտագործել՝ մտապահելով, որ յուրաքանչյուր փոքրիկ առանձնահատուկ է. եթե օրինակ դուք ունեք տասը գործիք, դրանցից միայն մեկը կարող է աշխատել երեխայի դեպքում, բայց մինչ այդ գործիքները չփորձեք կամ, առնվազն, չիմանաք դրանց մասին, չեք կարող վստահորեն ասել՝ դա աշխատում է, թե ոչ. դրա համար պետք է լսել սեփական ներքին ծնողական ձայնին, հետևել երեխային և հարգել նրա քնի, սննդի պահանջը, ծնողին մոտ լինելու, գրկվելու պահանջը և հասկանալ, որ երեխաներն անցնում են ճգնաժամի միջով՝ հատկապես կյանքի առաջին տարվա ընթացքում։

Ճգնաժամային կարող են լինել կտրուկ աճի փուլերը, նոր հմտությունների ձեռքբերումը. այս շրջանում մենք կարող ենք հետընթաց ունենալ։ Կարևոր է պարզապես բաց թողնել, չսպասել երեխայից ոչինչ, չփորձել նրա միջոցով բավարարել սեփական ակնկալիքները։

Անհրաժեշտ է մեր ծնողական անձի հանդեպ ևս ավելի ներողամիտ լինել, քանի որ նման շրջանում ծնողի սխալը չէ, որ երեխան դժվար է քնում, կամ լալիս է։ Կարելի է օգնել, սակայն ակնկալել, որ կարող ենք հարյուր տոկոսով վերահսկել իրավիճակը՝ սխալ է և ավելորդ լարվածություն է մտցնում։

Երբեմն նաև կարելի է թույլ տալ, որ երեխան ձեզ առաջնորդի՝ հիշելով որ նրա պատասխանատուն հենց դուք եք՝ քնի, սննդի և այլնի հետ կապված։

Այս ամենի բալանսավորումը թույլ կտա ծնողին առաջնորդել և կառավարել իրավիճակը։

«ԿՅԱՆՔԻ ՈՐԱԿ» բաժնի գործընկեր՝ «ԴԵՐԺԱՎԱ-Ս» ընկերություն։