Ցելիակիա կամ գլյուտեն անտանելիություն. ախտանշանները, բարդացումները

Ցելիակիան աղիքային, քրոնիկական, աուտոիմուն, ժառանգական նախատրամադրվածություն ունեցող հիվանդություն է։ Առաջանում է, երբ օրգանիզմում չի յուրացվում հացահատիկային մթերքում առկա գլյուտենը, կարող է դրսևորվել տարբեր տարիքային խմբերում։

Մեծ քանակությամբ գլյուտեն պարունակում են հացազգիները, բարձր կոնցենտրացիայով գլյուտեն կա ցորենի ալյուրի մեջ։

Հիվանդության առաջացման հիմնական գործոններից է ժառանգական նախատրամադրվածությունը. աղիներում չի սինթեզվում հացահատիկի գլյուտենը մարսող ֆերմենտը։ Աղիներում ակտիվանում են քիմիական ռեակցիաներ, առաջանում են թունավոր արգասիքներ, վնասվում է աղիների լորձաթաղանթը։

Որպես հետևանք աստիճանաբար բարդանում է նաև այլ սննդանյութերի յուրացումը, դրսևորվում է քրոնիկական լուծ, հազվադեպ՝ փորկապություն, որովայնի շրջանում մշտական ցավ, թերսնված տեսք (մկանային զանգվածը թերզարգացած, վերջույթները բարակ), որովայնի չափերը մեծանում են (սննդանյութերը չեն մարսվում, առաջանում է վքնածություն), ինչպես նաև բնորոշ են հոգնածությունը, աշխատունակության անկումը։

Ցելիակիայի հետևանքներից է նաև անեմիայի (սակավարյունության) առաջացումը։

Երեխաների դեպքում ցելիակիայի ախտանշան կարող է լինել հավելյալ սննդի անցնելուն պես գազիկների, ցավի, լուծի դրսևորումը։
Բուժման հիմնական մեթոդը գլյուտեն ֆրի՝ առանց գլյուտենի սննդակարգն է։

Հիվանդության ախտորոշումը հավաքական է՝ սերոլոգիական ցուցանիշներ, էնդոսկոպիկ հետազոտություններ։ Կարևոր է հիվանդության վաղ հայտնաբերումը, հետևողական չլինելու դեպքում կարող են առաջանալ օնկոլոգիական հիվանդություններ։

«ԿՅԱՆՔԻ ՈՐԱԿ» բաժնի գործընկեր՝ «ԴԵՐԺԱՎԱ-Ս» ընկերություն։

Բաժնի բոլոր նյութերին կարող եք ծանոթանալ ԱՅՍՏԵՂ։