18/06/2022 18:20
Անմիզապահությունը երեխաների մոտ. Պատճառներ, կանխարգելում, բուժում
Երեխաների մոտ միզուղիների անմիզապահությունը կամավոր միզարձակման խանգարում է, երեխայի միզարձակման ակտը կառավարելու անկարողություն: Այն բնութագրվում է մեզի կուտակման և պահպանման անկարողությամբ, որն ուղեկցվում է քնի կամ արթնության ժամանակ ակամա միզակապությամբ:
Խնդրի շուրջ Aysor.am-ը զրուցել է մանկաբույժ Սերինե Տիգրանյանի հետ.
«Երեխաների միզուղիների անմիզապահությունը անընդհատ կրկնվող ակամա (անգիտակից) միզումն է: Միզուղիների անմիզապահությունը ազդում է երեխաների 8%-12%-ի վրա։ Երեխաների միզուղիների անմիզապահության պոլիէթիոլոգիական բնույթը այս խնդիրը դարձնում է արդիական ՝ մանկական նյարդաբանության, մանկական ուրոլոգիայի և մանկական հոգեբուժության համար:
Պատճառները պարզելու համար երեխաները ենթարկվում են ուրոլոգիական (միզուղիների համակարգի ուլտրաձայնային հետազոտություն, ցիստոսկոպիա, երիկամների և միզապարկի ռադիոգրաֆիա, էլեկտրամիոգրաֆիա, ուրոֆլոմետրիա) և նյարդաբանական (ԷԷԳ, ԷԽՈԳ, ՌԵԳ) հետազոտությունների։ Միզուղիների անմիզապահության բուժումը հիմնված է պատճառի վրա և կարող է ներառել դեղորայք, ֆիզիոթերապիա, հոգեթերապիա և այլն», - ասաց մանկաբույժը:
Մինչև 1,5-2 տարեկան երեխաների մոտ միզուղիների անմիզապահությունը համարվում է ֆիզիոլոգիական երևույթ, որը կապված է սոմատովեգետատիվ կարգավորող մեխանիզմների անհասության հետ։ Սովորաբար, մեզը պահելու հմտությունները երեխայի մոտ ձևավորվում են 3-4 տարեկանում։ Երեխաների միզուղիների անմիզապահությունը սոցիալական և հիգիենիկ խնդիր է, որը հաճախ հանգեցնում է հոգեախտաբանական խանգարումների զարգացմանը՝ պահանջելով երկարատև բուժում:
Երեխաների մոտ միզուղիների անմիզապահությունը կարող է պայմանավորված լինել կոնքի օրգանների ֆունկցիայի նյարդային կարգավորման խախտմամբ՝ վնասվածքներ (գանգուղեղային, ողնուղեղ), ուռուցքներ, վարակներ, մանկական ուղեղային կաթված։ Հաճախ միզուղիների անմիզապահությունը ազդում է հոգեկան տարբեր հիվանդություններ ունեցող երեխաների վրա (օլիգոֆրենիա, աուտիզմ, շիզոֆրենիա, էպիլեպսիա):
«Միզուղիների անմիզապահությունը կարող է պայմանավորված լինել նաև երեխայի միզասեռական համակարգի զարգացման անատոմիական խանգարումներով:
Երեխաների մոտ միզապարկի գրգռվածության բարձրացումը և միզուղիների անմիզապահությունը կարող են նպաստել ալերգիկ հիվանդությունների առաջացմանը՝ եղնջացան, ատոպիկ դերմատիտ, բրոնխիալ ասթմա, ալերգիկ ռինիտ», - մանրամասնեց Սերինե Տիգրանյանը:
Երեխաների՝ հատկապես նախադպրոցականների մոտ, միզուղիների անմիզապահությունը կարող է սթրեսային լինել: Շատ հաճախ տրավմատիկ իրավիճակ է ծնողների ամուսնալուծությունը, հարազատի մահը, ընտանիքում կոնֆլիկտները, հասակակիցների կողմից ծաղրանքը, այլ դպրոց կամ մանկապարտեզ տեղափոխվելը, բնակության փոփոխությունը, ընտանիքում մեկ այլ երեխայի ծնունդը: Միզուղիների անմիզապահությանը նպաստող պատճառներից է նաև միանգամյա օգտագործման տակդիրների համատարած օգտագործումը, որոնք հետաձգում են երեխայի մեջ միզելու պայմանական ռեֆլեքսների ձևավորումը։
Մանկաբույժը նշեց, որ մանկական ուրոլոգիայում ընդունված է տարբերակել անմիզապահությունը միզուղիների անզսպությունից. առաջինի դեպքում երեխան զգում է միզելու ցանկություն, բայց չի կարողանում մեզը պահել, իսկ երկրորդի պարագայում չի վերահսկում միզարձակումը, քանի որ նա չի զգում այդ ցանկությունը։
Միզուղիների անմիզապահությունը երեխայի մոտ կարող է լինել մշտական կամ ընդհատվող՝ երազում կամ արթուն վիճակում (սովորաբար ծիծաղի, վազքի ժամանակ)։
Խնդրի ուսումնասիրությունը ներառում է մանրամասն անամնեզի հավաքում, ընդհանուր վիճակի գնահատում, գոտկատեղի, պերինայի և արտաքին սեռական օրգանների հետազոտություն։
«ԿՅԱՆՔԻ ՈՐԱԿ» բաժնի գործընկեր՝ «ԴԵՐԺԱՎԱ-Ս» ընկերություն։
Բաժնի բոլոր նյութերին կարող եք ծանոթանալ ԱՅՍՏԵՂ։
