Զգեստապահարանի «հոգեբանությունն» ու «գաղտնիքները»․ ի՞նչ է հուշում հագուստը մեր մասին

Զգեստապահարանում պահվող հագուստը հուշում է՝ ինչ է կատարվել ու կատարվում մեր կյանքում, ինչպիսին ենք մենք՝ մեր իսկ աչքերով։ Մեր զգեստապահարանը բացահայտում է մեր էությունը, ցույց տալիս մեր ճաշակը։

Բացեք այն ու ինքներդ ձեզ հարց տվեք՝ ի՞նչ գույնի հագուստ եք կրում։ Գույները շատ բան են պատմում մարդու մասին․ արտացոլում են նրա տրամադրությունը, մտածելակերպը, տպավորություն թողնում մարդու մասին։

Եթե զգեստապահարանում գերակշռում են մոխրագույնն ու սևը, այսինքն՝ մարդու ամենօրյա հագուկապն էլ այդ երանգների ու գույների մեջ է, ապա դա նշանակում է, որ անձը ձգտում է աննկատ մնալ։ Ամեն օր պարզ ձևվածքով, առանց հետաքրքիր դետալների հագուստ կրողները «անտեսանելի» մարդիկ են․ նրանք չեն ցանկանում առանձնանալ ու «թաքնվում» են իրականությունից։

Մոխրագույնի երանգները նույնպես շատ բան են պատմում մարդու հոգեվիճակի մասին։ Բաց մոխրագույնը վկայում է, որ մարդը պատրաստ է դժվարությունների, բայց խնայում է ուժերը։ Մուգ մոխրագույնին նախապատվություն են տալիս զգայուն մարդիկ․ նրանք հանգիստ ու ներդաշնակություն են փնտրում, պատրաստ չեն կտրուկ փոփոխությունների։

Շատ կանայք նախապատվություն են տալիս սև գույնի հագուստին ու զգեստներին՝ հիմնավորելով, որ դա էլեգանտ է, սևը քողարկում է նաև կազմվածքի թերությունները։ Բոլորի գլխում թևավոր արտահայտությունն է՝ «Յուրաքանչյուր կնոջ զգեստապահարանում պետք է փոքրիկ, սև զգեստ լինի»։ Բայց քչերն են մտածում այն մասին, որ սև հագուստն ու զգեստը պետք է անպայման որակյալ կտորից լինեն, քանի որ սևը բոլոր գույներից ավելի է ընդգծում կտորի, գործվածքի որակն ու անմիջապես «մատնում», եթե այն էժանագին է։

Թանկարժեք հագուստը բարձր ճաշակի ու գեղեցիկ ոճի երաշխիք չէ

Կանայք հաճախ են մտածում՝ եթե ես ավելի շատ գումար ունենայի, ավելի լավ կհագնվեի, որակյալ՝ հայտնի բրենդերի զգեստներ կգնեի, դրանք այնքան շատ կլինեին, որ երբեք չէի մտահոգվի՝ ինչ հագնել այսօր։ Իրականում մեծ գումարը բարձր ճաշակի ու գեղեցիկ ոճի երաշխիք չէ։ Մարդն ի սկզբանե պետք է ճաշակ ձևավորի և դաստիարակի իր մեջ, որպեսզի կարողանա ճիշտ ընտրություն կատարել՝ ինչն ինչի հետ և ինչպես է պետք համադրել։ Հնարամիտ ու բարձր ճաշակ ունեցող կանայք ընդամենը մի քանի ձեռք հագուստն էլ կարողանում են այնպես կրել, որ ամեն օր նոր ոճով ու տեսքով ներկայանան։ Իսկ «հարուստ» զգեստապահարան ունեցող շատ կանայք ընտրության մեծ հնարավորության դեպքում անգամ չեն կարողանում ճիշտ կողմնորոշվել։

Ռոք-մետալիստների դիմանկարներով, փիսիկների ու արջուկների նկարներով շապիկներով ամեն տեղ չէ, որ կարելի է այցելել

Շատերը գերադասում են իրենց սիրած երաժիշտների, ֆիլմերի ու մուլտֆիլմերի հերոսների նկարներով շապիկներ հագնել՝ այսպիսով շրջապատին հուշելով՝ ինչ նախապատվություններ ունեն՝ ինչ երաժշտություն են սիրում, ինչ ֆիլմեր են դիտում։ Բոլորին սեփական անձի մասին պատմելու, «ինքնաբացահայտվելու» ցանկություն ունեցողները, սակայն, պետք է հիշեն, որ հանրային շատ վայրերում այսպիսի հագուստով ներկայանալը պատշաճ չէ։ Տարօրինակ կլիներ, օրինակ, եթե դպրոցի տնօրենն աշխատանքի գնար փափուկ արջուկի նկարով շապիկով, կամ ռոք-մետալիստների դիմանկարներով շապիկ կրողը դասական երաժշտության համերգի գնար։ Պետական կարևոր հիմնարկի կամ լուրջ բիզնես-ձեռնարկության աշխատակիցը այսպիսի հագուստով աշխատանքի կամ գործնական հանդիպման գնալիս պրոֆեսիոնալ մարդու տպավորություն չի թողնի։

Հագուստի չափսը նույնպես մեծ նշանակություն ունի

Յուրաքանչյուրս կյանքում գոնե մեկ անգամ գնել ենք այնպիսի հագուստ, որը մեզ շատ է դուր եկել, սակայն այդ պահին չենք մտածել՝ ինչի հետ ենք այն համադրելու։ Երբեմն մարդիկ նաև մեկ չափսով փոքր կամ մեծ հագուստ են ձեռք բերում՝ մտածելով, որ այն կկրեն, երբ մի փոքր նիհարեն կամ գիրանան ։ Զգացմունքներին տրվելով՝ գնումներ կատարելիս մենք ընդամենը մեր զգեստապահարանի մի մասը հատկացնում ենք այն հագուստին, որը տարիներով «սպասում է» իր հերթին ու երբեմն նույնիսկ զայրացնում՝ ինչու՞ այնքան բարակիրան չենք, որ կարողանանք կրել գեղեցիկ, բայց նեղ շրջազգեստը կամ ինչու՞ չենք կարողանում հարմար «ընկեր» գտնել՝ հետարքիր բլուզին։ Այս դեպքում կարևոր է խանութում չկորցնել սթափ դատելու ունակությունն ու պարզապես հաշտվել այն չափսի հետ, որն իրականում մերն է։

Մեր զգեստապահարանը լի է լավ ու վատ հիշողություններով

Զգեստապահարանում եղած հագուստը հաճախ է ստիպում ընկնել հիշողությունների գիրկը։ Մի հագուստի կամ զգեստի հետ լավ հիշողություններ են կապված, մյուսի հետ՝ վատ ու տհաճ։ Մենք հիշում ենք՝ որտեղ էինք այդ զգեստով և ում հետ, ինչ տպավորություն թողեցինք, որքան հաճելի օր էր, ու ժպտում ենք, մյուսին նայելիս՝ հիշում ենք, որ այն մեր կյանքի տհաճ կամ տխուր իրադարձության հետ է կապված ու մռայլվում ենք։ Ամեն անգամ զգեստապահարանի դուռը բացելիս՝ իրարամերժ զգացողությունների չտրվելու համար հարկավոր է վերադասավորել այնտեղ պահվող հագուստը։ Վատ հիշողություններ արթնացնողները պետք է որոշ ժամանակով դնել չերևացող անկյունում, աչքից հեռու, որոշ ժամանակ անց, երբ զգացողությունները կփոխվեն կամ կկորցնեն իրենց ընկալման սրությունը, վերադառնալ ու փորձել նոր տրամադրությամբ կրել այդ հագուստը։ Եթե չի ստացվում, ապա հարկավոր է պարզապես ազատվել դրանից՝ նվիրել ուրիշին կամ պարզապես դեն նետել։

Զգեստապահարանը հուշում է նաև մեր տարիքի մասին․ շատ երիտասարդ տարիների հագուստը ևս ավելի ճիշտ կլինի աչքից հեռու պահել՝ ամեն անգամ չմտահոգվելու համար, որ հասուն տարիքում այն այլևս չենք կարող կրել․ կյանքը սահուն անցնում է, իսկ մենք՝ անխուսափելիորեն ծերանում։

Հագուստը կարող է հուշել նաև մեր հոգեվիճակի, բնավորության, ոճի փոփոխությունների մասին։ Կյանքում բազմաթիվ են վերելքներն ու վայրէջքները, այդ ամենն արտացոլվում է զգեստապահարանում։ Չէ՞ որ մենք հագուստը կրում ենք ոչ միայն նրա համար, որ ծածկենք մարմինը, այլև մեզ ինքնավստահ զգալու, շրջապատին դուր գալու, ներկայանալի լինելու համար։

Երջանիկ են այն մարդիկ, որոնք տարիների ընթացքում հասկանում են, որ ամենակարևորն այն է, ինչը ներսում է՝ հոգու խորքում։ Նրանք կյանքի իմաստնությունը կարողանում են «տեղափոխել» զգեստապահարան՝ փոխելով իրենց արտաքին տեսքն այնպես, որ այն արտացոլի խորը հոգեկան ներաշխարհը։ Այդ դեպքում ինքնավստահության զգացողությունը մարդուն թե՛ ներքուստ, թե՛ արտաքուստ է ուղեկցում՝ ապահովելով լիարժեք ներդաշնակություն։ 

«ԿՅԱՆՔԻ ՈՐԱԿ» բաժնի գործընկեր՝ «ԴԵՐԺԱՎԱ-Ս» ընկերություն։