Իդեոպաթիկ ծիրանացան․ Աուտոիմուն հիվանդության առաջացման գլխավոր պատճառները

Իդիոպաթիկ թրոմբոցիտոպենիկ ծիրանացանը աուտոիմուն հիվանդություն է: Հիվանդի մոտ սինթեզվում են հակամարմիններ թրոմբոցիտների սպեցիֆիկ գլիկոպրոտեինների հանդեպ: Տարբերում են հիվանդության սուր և քրոնիկական ձևեր:

Սուր իդիոպաթիկ թրոմբոցիտոպենիկ ծիրանացանը հիմնականում հանդիպում է 2-6 տարեկան երեխաների մոտ: Հաճախ թրոմբոցիտոպենիան զարգանում է վիրուսային ինֆեկցիաներից, պատվաստումներից հետո: Հիվանդության տևողությունը մինչ 6 ամիս է: 90% դեպքերում նկատվում է ինքնաբուժում: Մեծամասնության դեպքերում բուժում չի պահանջվում:

Քրոնիկական իդիոպաթիկ թրոմբոցիտոպենիկ ծիրանացանը բնորոշ է մեծահասակներին, բայց մոտավորապես 20% դեպքերում հանդիպում է նաև երեխաների մոտ։ Երիտասարդ կանայք ավելի հաճախ են հիվանդանում։

Մաշկի, լորձաթաղանթների վրա առաջանում են կապտուկներ՝ մանր և խոշոր արյունազեղումներ: Բնորոշ են միկրովասկուլյար արյունահոսությունների առաջացումը՝ քթային, լնդային, միզուղիներից, արգանդային: Լյարդը, փայծաղը, ավշային հանգույցները չեն մեծանում:

Հիվանդության ախտորոշումը երկարատև է՝ մի քանի ամիս, ծայրամասային արյան քննությամբ հայտնաբերվում է թրոմբոցիտների քանակի իջեցում, լեյկոցիտների քանակի, լեյկոֆորմուլայի, հեմոգլոբինի նորմալ ցուցանիշների պայմաններում։ Իսկ բուժումն իրականացվում է մի քանի փուլերով:

Թրոմբոտիկ թրոմբոցիտոպենիկ ծիրանացան և հեմոլիտիկուրեմիկ համախտանիշը բնորոշվում են միկրոանգիոպաթիկ հեմոլիտիկ սակավարյունությունով (էրիթրոցիտների մեխանիկական քայքայում), թրոմբոցիտոպենիայով և տարբեր օրգաններում մակարդուկների առկայությամբ: Կլինիկական պատկերում բնորոշ է նյարդային համակարգի ախտահարումը: Հեմոլիտիկուրեմիկ համախտանիշը բնորոշվում է նաև երիկամային ախտահարումով:

«ԿՅԱՆՔԻ ՈՐԱԿ» բաժնի գործընկեր՝ «ԴԵՐԺԱՎԱ-Ս» ընկերություն։