Ի՞նչ օգտակար և վնասակար ազդեցություն կարող է ունենալ սոդայի արտաքին և ներքին օգտագործումը

Միշտ չէ, որ բուժման վերաբերյալ բժիշկների կարծիքները համընկնում են ձևավորված ավանդական կարծիքի հետ։ Մասնավորապես, տարաձայնություններ կան սոդայի վերաբերյալ, ինչը կարող է առողջության վրա ունենալ ինչպես դրական, այնպես էլ բացասական ազդեցություն։

Նատրիումի բիկարբոնատը՝ սոդան, լայնորեն կիրառվում է առօրյա կյանքում և արդյունաբերության մեջ՝ ներառյալ դեղագործությունը, բժշկությունը և շատ այլ ոլորտներ։ Սոդայի օգտագործումը խոհարարության և սննդի մեջ բացատրվում է ալկալիի՝ տաքացնելիս ածխաթթու գազ արտազատելու ունակությամբ։

Այս միացությունը վաղուց օգտագործվել է բուժական նպատակներով՝ շնորհիվ իր հակասեպտիկ, ալկալային, խորխաբեր և փափկեցնող հատկությունների։ Սոդայի լուծույթը օգտագործվում է որպես առողջության ամրապնդման համալիրի մաս՝ վերականգնելու արյան pH-ը զանգվածային այրվածքների, ծանր թունավորման, դիաբետիկ կոմայի և այլնի հետևանքով առաջացած նյութափոխանակության խախտման դեպքում։

Այլընտրանքային բժշկության մեջ սոդան օգտագործվում է բերանի խոռոչի հակասեպտիկ բուժման, տհաճ հոտի չեզոքացման և ատամների սպիտակեցման համար, խորհուրդ է տրվում կիրառել կոկորդի բորբոքման, մրսածության ժամանակ խորխի վատ արտանետման պարագայում։

Ստամոքսի թթվայնությունը նորմալացնելու համար այս միջոցի կիրառումը բժշկությունը խիստ հավանություն չի տալիս կողմնակի ազդեցությունների մեծ հավանականության պատճառով: Մասնագետները հորդորում են զգուշանալ և բացառել սոդայի կիրառումը՝ որպես ստամոքսի ցավերից ազատվելու միջոց։ Առաջին հայացքից այն կարող է արդարացնել իրեն՝ որպես այրոցի և ստամոքսի ցավի թթվայնության կարգավորիչ, սակայն հետագայում նկատելի կլինեն մի շարք բացասական հետևանքներ։

Սոդան լայն կիրառություն ունի նաև արտաքին օգտագործամ մեջ.

փափկեցնում է արմունկի կարծրացած հատվածները, վերացնում չոր կոշտուկներն ու հարթեցնում մաշկը,

կանխում է մոծակների և այլ միջատների խայթոցով պայմանավորված մաշկի գրգռվածությունը,

օգտակար է միկոտիկ վնասվածքներով եղունգների և մաշկի բուժման համար:

Նատրիումի բիկարբոնատը ունի ալկալային մի շարք հատկություններ, որոնք կարող են հակառակ ազդեցությունն ունենալ։ Ուստի պետք է զգույշ լինել՝ ինչպես ներքին, այնպես էլ արտաքին օգտագործման ժամանակ:

Սոդայի չոր փոշին գրգռում է լորձաթաղանթները. դրա պատահական ներշնչումը կամ աչքերի հետ շփումը առաջացնում է համապատասխան ռեակցիա (հազ, արցունքաբերություն) և կարող է հանգեցնել քիմիական այրվածքների:

Գրանցվել են նաև սոդայից թունավորման մի շարք դեպքեր. Հիմնական ախտանիշները ներառում են՝

սրտխառնոց և փսխում,

սրտի գործունեության խախտում, արյան ճնշման բարձրացում,

այտուցվածություն,

գլխապտույտ, ասթենիա,

փքվածության երկարատև զգացում,

փորկապություն,

մկանային սպազմ,

ալերգիկ դրսևորումներ և այլն։

Այս նյութի հաճախակի և անկանոն օգտագործումը հանգեցնում է մարմնի ալկալիզացմանը և ալկալոզի նյութափոխանակության զարգացմանը: Սա վտանգավոր պաթոլոգիական վիճակ է, որի դեպքում խախտվում է աղիքների աշխատանքը, վատանում է օրգանների արյունամատակարարումը և առաջանում են ցնցումներ։ Եթե ​​արյան pH-ը գերազանցում է 7.7-ը, ապա մահվան հավանականությունը մեծ է։

Մասնագետները խորհուրդ են տալիս սոդան օգտագործել հիմնականում այն նպատակներով, որոնք չունեն երկակի ազդեցության վտանգ և հաստատված են ժամանակի և կիրառության մեջ։

«ԿՅԱՆՔԻ ՈՐԱԿ» բաժնի գործընկեր՝ «ԴԵՐԺԱՎԱ-Ս» ընկերություն։