Աղային կուտակումներ պարանոցում. Խնդրի վերացման եղանակները

Օրգանիզմում աղերի կուտակումը կարող է հանգեցնել մի շարք տհաճ հիվանդությունների։ Աղերի կուտակման հիմնական տարածքը մարդու ոսկրային համակարգն է, և խնդիրը  ժամանակին չբուժելու դեպքում, կարող է հանգեցնել օստեոխոնդրոզի։

Աղերը կարող են կուտակվել նյութափոխանակության խանգարումների արդյունքում, որոնք առաջանում են սխալ սննդակարգի, ժառանգականության և անառողջ ապրելակերպի պատճառով։ Նախկինում այս հիվանդությունները բացատրվում էին աղի չափից ավելի ընդունմամբ։ Սակայն այսօր պարզվել է, որ աղերի կուտակումն առաջանում է սպիտակուցային սնուցման ավելցուկի արդյունքում։

Աղի նստվածքի համար հատկապես վտանգավոր տարածք է պարանոցը: Պարանոցի միջով անցնում են շատ կարևոր նյարդեր և արյունատար անոթներ, իսկ ելուստի հայտնվելը կարող է հանգեցնել նյարդային վերջավորությունների սեղմման։

Այս խնդրի հիմնական պատճառները ողնաշարի հիվանդության ավանդական նախադրյալներն են՝ թերսնման հետ մեկտեղ նաև նստակյաց ապրելակերպը։ Ամենից հաճախ խնդիրը առաջանում է աշխատանքը երկար ժամանակ իջեցված պարանոցով կատարելիս։  Պարանոցի մկանները կորցնում են իրենց հատկությունները և սկսում դանդաղ թուլանալ:

Այս հիվանդության ախտանշաններն այնքան էլ ընդգծված չեն։ Ամենից հաճախ սկզբնական խնդիրների նշան է վզի հատվածի թեթև ճռճռոցն այն շրջելիս: Այնուամենայնիվ, մարդը ցավի բացակայությամբ պայմանավորված, հաճախ անտեսում է խնդիրը: Հենց այս ժամանակահատվածում է, որ խիստ նպատակահարմար է դիմել բժշկի օգնությանը, որպեսզի վաղ փուլում առանց հետևանքների առաջացման հնարավոր լինի լուծել խնդիրը։

Հիվանդության հիմնական ախտանշանները ներառում են անկայունություն շարժումներում, գլխապտույտ, ականջներում զնգոց։ Ցավը կարող է առաջանալ, երբ անհրաժեշտ է ձեռքերը վեր բարձրացնել կամ վիզը շրջել: Այս նշաններն արդեն տագնապալի են և վկայում են օստեոխոնդրոզի զարգացման մասին։

Վզի շրջանում օստեոխոնդրոզը հանգեցնում է ողնաշարի և ճողվածքի ելուստների առաջացման, նյարդային արմատի բորբոքման և այտուցի: Արդյունքում առաջանում են ցավային սինդրոմներ և մի շարք անհարմարություններ։

Աղերի կուտակման խնդիրները բացառելու համար,պետք է ձեռնարկել մի շարք կանխարգելիչ միջոցներ։ Աղը օրգանիզմի մեջ կուտակվում է սպիտակուցային մթերքների ավելցուկի արդյունքում՝ չկարողանալով դրանք ամբողջությամբ յուրացնել։

Այդ իսկ պատճառով կարևոր է վերահսկել սպառվող սպիտակուցի քանակը, ինչպես նաև պայմաններ ստեղծել, որպեսզի սպիտակուցային սնունդն ավելի լավ մարսվի։

Ցանկալի է սահմանափակել համեմունքների, սոուսների, տոմատի մածուկի, խմորեղենի ընդունումը։ Անհրաժեշտ է վերահսկել մարինադների, թթու և կծու պարունակող նախուտեստների օգտագործումը։

Բուժման տեսակը մեծապես կախված է հիվանդության աստիճանից: Սկզբնական փուլում առավել հաճախ նշանակվում է ֆիզիոթերապիա։ Միջին փուլում, երբ ցավը զգացվում է, բուժումը կարող է ներառել՝

դեղագործական ցավային թերապիա՝ օփիատների, մկանային հանգստացնող միջոցների օգտագործում,

ֆիզիոթերապիա՝ ուլտրաձայնային, էլեկտրաթերապիա, ջերմային բուժում,

ներարկման բուժում,

միջողային սկավառակի փոխպատվաստում։

Վերջին տարբերակը վիրաբուժական բուժումն է՝ սկավառակի ճողվածքի դեպքում։

Հիվանդության սկզբնական փուլում արդյունավետ միջոց է մերսումը, որը պետք է զուգակցվի ապրելակերպի փոփոխության հետ։

Ավելի ծանր դեպքերում նկատվում են մատների շարժունակության խախտումներ, ինչը հանգեցնում է դրանց ֆունկցիոնալության կորստին։ Այս ախտանշանները կարող են զգալիորեն նվազեցնել մարդու առողջությունը, սակայն օստեոխոնդրոզի դեպքում էլ ավելի մեծ վտանգ կա՝ ուղեղային շրջանառության խախտում:

«ԿՅԱՆՔԻ ՈՐԱԿ» բաժնի գործընկեր՝ «ԴԵՐԺԱՎԱ-Ս» ընկերություն։