Մյունհաուզենի համախտանիշ. Բուժման արդյունավետ մեթոդը կոգնիտիվ-վարքային հոգեթերապիան է

Մյունհաուզենի համախտանիշը շինծու խանգարում է, երբ մարդը կրկնօրինակում է իրական հիվանդությունների ախտանիշները և դիմում բժշկական օգնության, որն իրականում իրեն պետք չէ:

Մյունհաուզենի համախտանիշը դասվում է հոգեկան խանգարումների շարքին և կրում իմիտացիոն բնույթ:

Այս սինդրոմը հիպոքոնդրիա երևույթից տարբերվում է նրանով, որ հիպոքոնդրիաները կարող են իրականում զգալ այն հիվանդությունների դրսևորումները, որոնց մասին խոսում են և տառապում են իրական հիվանդություններից, մինչդեռ կեղծ խանգարումներով մարդիկ փորձում են միայն արհեստականորեն առաջացնել դրանք:

Մյունհաուզենի համախտանիշը մանիպուլյացիա չէ, այլ սիմուլյացիա։ Այս հիվանդությամբ մարդը չի փնտրում ինչ-որ նյութական օգուտ, նա միայն իր առջեւ նպատակ է դնում ստանալ ուշադրություն և խնամք, սեր, դրական հույզեր, և հենց Մյունհաուզենի համախտանիշի հետևում կարող է լինել իրական լուրջ հոգեկան հիվանդություն՝ շիզոֆրենիա կամ նույնիսկ։ սահմանային անհատականության խանգարում։

Կարող են լինել մի քանի կոնկրետ նշաններ՝ ամեն ինչ կախված է նրանից, թե ինչպես է հիվանդն իրեն պահում և ինչի է փորձում հասնել:

Ընդհանուր առմամբ, հոգեբաններն առանձնացնում են խանգարման հետևյալ նշանները՝

հիվանդությունների մեծ թվով ախտանիշներ, որոնք կարող են կապված չլինել կամ նույնիսկ հակասել միմյանց,

փորձեր համոզել բժիշկներին և շրջակա միջավայրին վիրահատության կամ ինվազիվ ընթացակարգերի անհրաժեշտության մասին,

ուսումնասիրությունների և թեստերի արդյունքները կեղծելու փորձեր,

ինքն իրեն թունավորելու փորձեր՝ ցավ պատճառելու համար։

Այս կեղծ խանգարման բուժման մեջ գլխավորը այն սոմատիկ ախտանշաններից առաջացած իրավիճակը վերահսկելն ու բուժելն է, որը հիվանդը դիտավորյալ է առաջացրել։

Որից հետո, հիմքում ընկած հիվանդության բուժումը սկսվում է հակադեպրեսանտների, հակահոգեբուժական միջոցների, հոգեֆարմակոլոգիական թերապիայի և սովորական հոգեթերապիայի ընդունմամբ: Այնուամենայնիվ, վերջինս հաճախ կարող է անարդյունավետ լինել, քանի որ այս սինդրոմով մարդիկ հաճախ պատշաճ չեն վերաբերվում իրենց վիճակին, հիվանդությունը չեն ընկալում որպես խնդիր և բուժման անհրաժեշտություն, կամ հակված են հետաձգելու բուժումն այնքան, որքան հնարավոր է։

Մասնագետներն ընդգծում են, որ բժիշկների կողմից նշանակված դեղամիջոցները չեն կարողանա մարդուն բուժել բուն սինդրոմից։ Նրանց նպատակն է միայն օգնել հաղթահարել հիմքում ընկած խանգարումը, ինչպիսին է դեպրեսիան, որը հնարավոր է դարձրել սինդրոմի առաջացումը և զարգացումը: Բուժման ամենաարդյունավետ մեթոդը հոգեթերապիան կամ խորհրդատվությունն է, մասնագետի հետ անմիջական շփման գործընթացը՝ հիմնված կոգնիտիվ-վարքային մոտեցման վրա։

«ԿՅԱՆՔԻ ՈՐԱԿ» բաժնի գործընկեր՝ «ԴԵՐԺԱՎԱ-Ս» ընկերություն։