Ես՝ որպես արցախցի, եթե իմանամ, որ հարվածը մեր վրա վերցնելով՝ կփրկենք Մայր Հայաստանը, այդպես էլ կանեմ, բայց պարզ է, որ մենք դոմինոյի առաջին քարն ենք. Տեր Ներսես քահանա Ասրյան

Արցախում մարդկանց կամքը բավարար է ստեղծված իրավիճակին դիմադրելու համար. կա գիտակցում՝ մենք մեր տանն ենք, մեր տանն էլ ուզում ենք մնալ, Aysor.am-ի հետ զրույցում նշել է Արցախի Շոշկավանքի ու շրջակա գյուղերի հոգևոր հովիվ Տեր Ներսես քահանա Ասրյանը։

«Ցանկացած մտածող մարդու համար կանխատեսելի էր, որ իրավիճակն առավել բարդանալու է, թշնամու նպատակները պարզորոշ են, նա զինանոցում եղած գործիքակազմը կիրառում է՝ համարելով, որ ժամանակը բարենպաստ է՝ խնդիրը իրենց օգտին լուծելու համար։ Իհարկե, այդպես մտածելու հիմքեր ունեն. ստեղծված աշխարհաքաղաքական իրավիճակում թշնամին բավական գրագետ է աշխատում, բայց միաժամանակ պետք է ընդգծել՝ եթե ամեն ինչ այդքան հեշտ լիներ, հարցը վաղուց որոշված կլիներ։ Հարցը լուծված չի կարելի համարել, քանի դեռ մենք այստեղ ենք ապրում. դրանով է պայմանավորված Ադրբեջանի վայրագ քաղաքականությունը՝ զրկելու Արցախում ապրողներիս բոլոր մարդկային պայմաններից՝ այդպիսով ստիպելու հեռանալ Արցախից»։

Տեր Ներսես քահանա Ասրյանն ընդգծում է՝ իրավիճակը շատ բարդ է, շատ ծնողներ իրենք իրենց հարց են տալիս՝ իրենք վա՞տ ծնող են, թե՞ լավ հայ։ Հասկանալի է՝ բոլորն են անհանգիստ, բայց ակնհայտ է, որ առաջնահերթ ցանկությունն է մնալ, ապրել հայրենիքում։

«Երևանից որքան էլ Արցախում կատարվողը փորձեն պատկերացնել, միևնույն է, լիարժեք չեն կարող, եթե մաշկի  վրա չեն զգում։ Շատերի համար Արցախում կատարվողը լրահոսի մաս է, տխուր վիճակագրություն, մարդիկ կարող են բավարարվել միայն սոցիալական ցանցերում ափսոսանքի խոսքեր գրելով, ոմանք ընդհանրապես անհաղորդ են։ Ցավոք, շատ են եսասիրական, ներխմբային շահերով առաջնորդվող մարդիկ։ Պարզապես ակնհայտ է՝ իրավիճակը միայն մեզնով չի սահմանափակվելու, ուղղակի մենք դոմինոյի առաջին քարն ենք, որն իր վրա է կրելու ճնշման գերակշիռ մասը, բայց ալիքը կանգ չի առնելու։ Որպես ապացույց՝ 44-օրյա պատերազմից հետո ՀՀ-ի հանդեպ թշնամու ոտնձգությունները։ Փաստ է, որ ալիքը չշրջանցեց նաև Սփյուռքում ապրող մեր հայրենակիցներին. շատերը հիմա գլխահակ են ապրում։ Հասկանալի է, որ եթե, Աստված մի արասցե, Արցախն ընկնի, փլուզման ալիքն իր տակ է առնելու ամբողջ հայությանը»։

Տեր Ներսես քահանա Ասրյանի գնահատմամբ՝ միասնության հարցն ամենաբարդն է. տարիներով «ռմբակոծվել» են մեր նվիրական արժեքները, որոնք կարող էին այս կամ այն կերպ համախմբվածություն ապահովել։

«Այս իրավիճակում գոնե ինքնապահպանական բնազդը պետք է ազդակ հաղորդի միաբանվելու, թեև ինքս լիարժեք միասնականությունը քիչ հավանական եմ համարում՝ հաշվի առնելով պատմական փորձն ու ներկա իրավիճակը։ Հանրության գիտակից մասը, որ մեր հաջողությունների հեղինակն է, պետք է կողք կողքի կանգնելու ջանքեր գործադրի՝ միասնաբար լուծումներ գտնելու համար։ Մենք անընդհատ գայթակղվում ենք օտարամոլությամբ, խմբային շահերով, բայց ես տեսնում եմ՝ մեր ազգը հիմար ազգ չէ, տեսնում եմ՝ ինչպես են շատերն այս իրավիճակում արգելքներ շրջանցելու ելքեր և բարդ իրավիճակներում լուծումներ գտնում, մեր խնդիրն այն է, որ առանձին մարդկանց բնորոշ այդ ունակությունները մեկ հունի մեջ չենք դնում՝ ազգային գործելաոճ չենք դարձնում։ Եթե այդպես անեինք, վստահ եմ՝ հրեաներն անգամ կնախանձեին մեզ»։

Տեր Ներսես քահանա Ասրյանն ընդգծում է՝ Արցախում կատարվողը համազգային հարց պետք է դառնա։

«Ես՝ որպես արցախցի, վստահ կարող եմ ասել, որ եթե ինձ՝ Արցախում ծնված, ապրած մարդուս ընտրություն առաջարկվի՝ հարվածը միայն ինձ վրա վերցնել, եթե կարողանալու ենք դրանով փրկել Մայր հայրենիքը, թե բոլորս մտնենք հարվածի տակ, ես, բնականաբար, կընտրեմ առաջինը, բայց գիտեմ, որ այդպես չի վերջանալու, միայն մեզնով չի ավարտվելու, կիզակետում գտնվելով՝ ասում եմ՝ յուրաքանչյուրը ջանք պիտի գործադրի, որ բոլորիս պատվարը՝ Արցախը, վերջնականպես չփլուզվի»։

Տեր Ներսես քահանա Ասրյանի գնահատմամբ՝ մեր ընտրությունը չէ այդպիսի թշնամի ունենալը, բայց մեր ընտրությունն է մեր սխալները խմբագրելը, ինչը, ցավոք, գրեթե երբեք չենք անում։ «Մենք անգամ նոր սխալներ չենք գործում, կրկնում ենք նախկինում գործածները։ Հիմա մեզնից կախվածը պետք է անենք, որ սխալներ չկրկնենք, դրանց պատճառով խոցելի շերտեր չստեղծենք՝ հիմքը չթուլացնենք»։