«Փաստ». Տեսնել է պետք, թե որքան լավ են ցնցուղներով ջրում անապատները

«Փաստ» թերթը գրում է. «Դժվար է ասել, թե Մոսկվայում կամ Կրեմլում՝ ինչպես, բայց անցած շաբաթավերջին Ռուսաստանում ծավալված իրադարձությունները Հայաստանում ու սոցիալական ցանցերի հայագիր տիրույթում վերստին բացահայտեցին հազարավոր «փորձագետների», «քաղաքագետների», անգամ՝ փորձանքագետների: Երևույթը նոր չէ: Մինչև այս ամենատարբեր առիթներով դիտարկվել է պայթեցման մասնագետների, քրեական իրավունքի խորը գիտակների, կրիմինալիստիկայի, հողագործության, ռազմագիտության, օդագնացության, մի խոսքով՝ ամեն ինչի (դե, ֆուտբոլի մասին չենք խոսում) բազմահազարավոր «էքսպերտների» հանկարծակի բռնկում: Հա, ու հիմնականում դրանք գրեթե նույն մարդիկ են: Եվ իսկապես էլ՝ շատ են «բազմագետները»: Տեսնել է պետք, թե որքան լավ են ցնցուղներով ջրում անապատները...

Իսկ եթե, այնուամենայնիվ, մի քիչ ավելի լուրջ, ապա օրումեջ «Ռուսաստանի անկում» փողհարողները միանգամից աշխուժացան, թե՝ «հեսա, տեսեք՝ Պրիգոժինն ինչ է անելու-ու-ու-ո՜ւ...», «բա որ ասում էի՝ հեսա քանդվում է կայսրությունը» և այլն: Ռուսաստանի ու Պուտինի «բալելշիկներն» էլ հետ չմնացին՝ առաջիններին հորդորելով ախորժակները քացախոտել: Ու կանխատեսել էին կանխատեսում: Վանգան կնախանձեր: Երեք կանխատեսում՝ 2 վայրկյանում: Ու հենց երկու վայրկյանանոց «կանխատեսումներ», այսինքն՝ այդ «կանխատեսումների» մի ահռելի մասի կյանքը վայրկյանից մինչև 15 րոպե էր, հազվադեպ՝ մինչև 2 ժամ, է՛լ ավելի հազվադեպ՝ 4-5 ժամ: Նայած, թե ռուսաստանյան զարգացումների վերաբերյալ լրահոսում ինչ լուր «կբռնեին»: Ու ինչն է հետաքրքրական. այդ մարդկանց մի ոչ պակաս հոծ բազմություն լրիվ «մոռացել» էր, որ, ախր, ինքը «քաղաքականությամբ չէր հետաքրքրվում», «քաղաքականությամբ չէր զբաղվում», որ «սաղ էն գլխից ծրագրված» էր:

Ինքնամոռաց մեկնաբանում ու կանխատեսում էին: Մինչդեռ, երբ ինքնուս-կանխատեսող ես (իսկ մեծ մասը հենց այդպիսին է, իրական մասնագետներն ավելի զգուշավոր էին), պիտի մի կարևոր կանոն հիշես, այն է՝ կանխատեսել ոչ թե 2-3 ժամվա կամ թեկուզ 10 ժամվա կտրվածքով, այլ ժամանակի ավելի մեծ տիրույթ վերցնելով, ասենք՝ մի 5-6, կամ ավելի լավ է՝ 1015 տարվա հեռանկարով: Իհարկե, այս դեպքում ևս շատ ավելի հավանական է, որ այդ «կանխատեսումը» չիրականանա, բայց կարող եք չկասկածել, որ այդ դեպքում, 5-6, առավել ևս՝ 10-15 տարի հետո ոչ մեկը ձեր կանխատեսումը չի էլ հիշելու: Շատ-շատ՝ «Ֆեյսբուքը» հիշեցնի, կարդաք, ծիծաղեք, եթե հումորի զգացում ունեք, կամ՝ ջնջեք, որպեսզի... նոր կանխատեսման համար տեղ ազատվի: Հա, իսկ այդ արանքներում մեկ-մեկ գուցե կարելի է սեփական երկրի մասին էլ մտածել, սեփական երկրի շահերն էլ հաշվի առնել...»։