Մեզ զրկել եք Արցախ գնալու հնարավորությունից, երջանիկ մանկությունից. ծնողները երեխաների մեղադրանքներին դժվարանում են պատասխանել

«Վերականգնեք կրթության իրավունքն Արցախում». ՄԱԿ-ի հայաստանյան գրասենյակի առջև բողոքի ակցիայի կազմակերպիչներից Նարե Սիմոնյանն Aysor.am-ի հետ զրույցում ասում է՝ օրը պատահական չէ ընտրված. սեպտեմբերի մեկին ամբողջ աշխարհում երեխաները վերադառնում են դպրոց, մինչդեռ Արցախում հազարավոր երեխաներ զրկված են կրթության իրավունքը լիարժեքորեն իրացնելու հնարավորությունից։

«Բողոքի ակցիան նախաձեռնել ենք հայրենիքի ճակատագրով անհանգիստ ընկերների հետ միասին։ Արցախում օրհասական վիճակ է. երեխաները թերսնված են, զրկված են ազատ տեղաշարժի հնարավորությունից, տրանսպորտի բացակայության պատճառով ստիպված են մի քանի կիլոմետր քայլել դպրոց հասնելու համար, չկան նաև դպրոցական համապատասխան պարագաներ, գրենական պիտույքներ։

ՄԱԿ-ի հովանու ներքո գործող ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ի գործունեությունը նկարագրող տեքստում ընդգծվում է՝ հիմնադրամը հոգում է ամբողջ աշխարհում երեխաների իրավունքների պաշտպանությունը, մեր այս ակցիայով իրազեկում, հիշեցնում  ենք ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ին Արցախում ապրող 30000 երեխաների ոտնահարված իրավունքների մասին»։

Նարե Սիմոնյանն ընդգծում է՝ ՄԱԿ-ի գրասենյակից պահանջելու են օգոստոսի 16-ին ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի նիստին հնչեցրած հայտարարությունների հիման վրա ընդունել Ադրբեջանի գործողությունները դատապարտող բանաձև։ Դե իսկ Յունիսեֆ-ից անկալում են մինչև միջանցքի բացվելը սնունդ և համապատասխան պարագաներ հասցնել Արցախի երեխաներին։

Արմինե Բաբայանը, որ բողոքի ակցիային մասնակցում է որդու՝ 6-րդ դասարանում սովորող Արմանի հետ, ասում է՝ չի կարող համակերպվել իրողությանը, որ Արցախում իր երեխայի տարիքի հազարավոր երեխաներ զրկված են կյանքի տարրական իրավունքներից։

«Ցավոք, տպավորություն է, որ Մայր Հայաստանում շատերը չեն պատկերացնում՝ ինչ է կատարվում Արցախում, դա գուցե նաև պայմանավորված է արցախցիների բնավորությամբ, դիմադրողականությամբ, արժանապատվության բարձր զգացմամբ, եթե արցախցիները չեն աղաղակում անմարդկային պայմանների մասին, չի նշանակում, թե դրանք չկան։ Կուզեմ, որ ՀՀ-ում ապրող մեծահասկաները մի պահ պատկերացնեին Արցախում ապրող ծնողների հոգեվիճակը, վստահ եմ՝ պատկերացնելուց հետո անտարբեր չեն մնա կատարվողին»։

Արմինեն ընդգծում է՝ թեև իր որդին Երևանում ունի դպրոց գնալու հնարավորություն, բայց հաճախ մեղադրում է, թե իրեն զրկել են երջանիկ մանկությունից, Արցախ գնալու հնարավորությունից, քույրերին-եղբայրներին, ընկերներին տեսնելու հնարավորությունից։

Արմինե Բաբայանը հույս ունի, որ շուտով կկարողանա որդու մեղադրանք-հարցերին պատասխանել՝ հենց Արցախ գնալու ճանապարհին, բայց մինչ այդ պետք է բոլոր հնարավոր միջոցներով պայքարել։

«Ես նաև այն համոզմանն եմ, որ մեր երեխաներին պիտի դաստիարակենք գիտակցմամբ՝ տարածաշրջանում, հայրենիքում արժանապատիվ ապրելու իրավունքը պետք է վաստակել ամենօրյա պայքարով, եթե պետք լինի ատամներով պիտի պահել հայրենիքը»։