25/09/2023 18:30
Ազգային նսեմացման ողբերգական ծիրից՝ համազգային պայքարի ու արժանապատվության վերականգնման փուլ. Կամո Աթայան
Այն, ինչ վերջին օրերին տեղի է ունենում Արցախում ու Հայոց աշխարհում, 2020-ի շարունակությունն է և իր մեջ բացի պարտությունից, նսեմացումից, ինչու ոչ, հերթական ցեղասպանությունից, հայրենազրկումից այլ բան չի պարունակում: Արժանին հատուցելով Արցախի 120 000 աննկուն հայերին, նրանց պայքարին հանուն ֆիզիկական գոյության ու միաժամանակ ցավակցելով ու խոնարհվելով բոլոր զոհերի հիշատակի առջև, այնուհանդերձ, ազգովին պետք է կարողանանք գլուխներս բարձրացնել, սթափ գնահատել ստեղծված եզակի բարդ ու ողբերգական վիճակը ու ինչքան էլ դժվար լինի փորձել նրանից դուրս գալու ուղիներ փնտրել…
Նախ պետք է գնահատել սեփական հնարավորությունները՝ բոլորս գիտենք որ համայն հայության կազմակերպողը և պայքարի կոչողը պետք է լինի ՀՀ-ն: Այս կարևոր թեզը չի իրականանում, քանզի թավիշով իշխանության եկածները չեն արտահայտում հայության իղձերը, հետևաբար չեն կարող լինել հայկական բարդագույն հարցերի լուծման ջատագովն ու պահանջատերը:
Հայեր, խնդրում եմ, աղաչում եմ սթափվեք, գլուխներտ բարձրացրեք, խորը շնչեք ու արտաշնչեք… դե հիմա կրկին լսեք՝ Արցախը, մեր բոլորի սիրած հայկական հնամենի հողը, համայն հայության հայրենիքը, նրա հպարտության խորհրդանիշը կորցնում ենք, և այս անգամ կորցնում ենք հավիտյան, անվերադարձ…
Կա հիմնարար կարծիք, որ դրանից հետո հերթով կորցնելու ենք սերունդների արյամբ դարերով պաշտպանված հայոց մնացյալ հողերը և դա շարունակվելու է այնքան, մինչև թուրքը լուրջ հայկական հակահարված չստանա, այնպես ինչպես 1992-94-ին էր…
Հայեր, եկեք պարզ խոսենք, օրինակ ասենք, որ այդպես էլ մենք չունեցանք հզոր, նվիրված բարեկամ պետություն, որը իր դաշնակցային պարտավորությունները կկատարեր լիովին ու ամենայն պատասխանատվությամբ…
Դեռ ավելին ինչ կազմակերպության, միության, ընկերակցության մոտեցել,անդամակցել ենք, վերջում կամ ընթացքում պարզվել է, որ թուրքերը առանց իրավական անդամակցության, հենց այնպես, դրսից, թուրքավարի ավելի մեծ կապեր,լծակներ և հնարավորություններ ունեն դրա ներսում, քան լիիրավ անդամ ՀՀ-ն…
Ուրեմն անհրաժեշտ է գտնել դաշնակից, բարեկամ, գործընկեր այնպիսի պետություններ, որոնք նաև մեր անվտանգության համակարգի կարևոր մասերը կդառնան, քանզի ոնց էլ մտածենք, ինչքան էլ ուժեղանանք, այնուհանդերձ շրջապատված ենք թուրքական երկու գիշատիչ պետություններով, որոնց բնակչությունը մոտ 100 միլիոն է և աճի բարձ տեմպեր ունի….
Մի քանի օր առաջ ուշադիր հետևում էի ՄԱԿ-ի ԱԽ նիստին/ճիշտն ասած թույլ սպասելիքներ ունեի/, բայց լիովին հիսթափվեցի, և ձևից , և բովանդակությունից…
Ցեղասպանվող Արցախի հանդեպ ոչ մեկը չհնչեցրեց նրա փրկության այն միակ հույսի եզրույթը, որին բոլորովս միս ու արյուն պիտի տանք, դա ազգերի ինքնորոշման անքակտելի իրավունքն է, որը ՀՀ ղեկավարներին թուրքերը արգելել են այլևս արտաբերել…
Ովքեր հիշում են ԽՍՀՄ գորբաչովյան շրջանի դեպուտատների համագումարները, այդ ժամերին երևի շատ նմանություններ տեսան վերոնշյալ նիստի ու դրանց միջև….
Ճշմարտության հետ պետք է այնուհանդերձ առերեսվել՝ Արցախը և հայկական հարցը մենք տանուլ ենք տալիս ու դրա թիվ մեկ մեղավորը և պատասխանատում մենք ենք…
Ադրբեջանը աշխարհի աչքի առաջ և նրա լուռ համաձայնությամբ ցանկանում է ծնկի բերել Արցախին, նախ 2020-ի 44-օրյա ագրեսիայով, այնուհետև հիբրիդային պատերազմով, իսկ անցած տարվա դեկտեմբերի 12-ից շրջափակմամբ, սովով, էներգիակիրների անջատմամբ ազգաբնակչությանը հասցնելով մարմնական հյուսվածության սահմանին, կրկին դիմեց ռազմական ագրեսիայի՝ վերջնականապես կոտրելով մարդ բանական էակի դիմադրելու կարողությունը…
Անցած երեք տարիների ընթացքում արցախցիների նկատմամբ Ադրբեջանը փորձարկեց մարդկության պատմության մեջ ինչպես հայտնի, այնպես էլ նոր՝ ֆիզիկական, բարոյական, մարմնային, հոգեկան նվաստացման բոլոր միջոցները և գործիքակազմերը ու դա անում էր քանզի ՀՀ-ն՝ Արցախի անվտանգության երկարամյա հիմնական և միակ երաշխավորը դարձել է ընդամենը այստեղ այնտեղ ,,ԼՂ ժողովրդի իրավունքների ու անվտանգության,, վախվորված կոչերի հնչեցնող…
Ինչ ձևով էլ իրավիճակին նայենք, որ դիրքից էլ այն վերլուծենք, միևնույն է մեր բարդագույն խնդիրների լուծման ճանապարհին թիվ մեկ արգելքը ՀՀ ներկա անկարող,աղետաբեր ,հողատու իշխանություններն են, հետևաբար նրանից հնարավորինս արագ անհրաժեշտ է ազատվել ու նոր իշխանություններով կազմել ազգային խորը ճգնաժամից դուրս գալու ծրագիր և ճանապահային քարտեզ, որն անխտիր բոլորիս թափած ջանքերով ու մասնակցությամբ մեզ կհանի անպատվության, ամոթի, ընկճվածության,նսեմության,անտարբերության ահասառսուռ ծիրից ու աստիճանաբար կբացվի արժանապատվության, նամուսի, հույսի և հաղթանակի պատուհանը…
Հ.Գ.1.Պետք է հաշվի առնել՝ Թուրքիան հոխորտում է:Մեծ իմաստով կարելի է ասել Ադրբեջան առանձին անկախ պետություն այժմ չկա, կա մի մեծ Թուրքիա պետություն, որի ձեռքին ՄԱԿ-ի անդամ հանդիսացող Ադրբեջանը ընդամենը հարվածային բութ գործիք է ու անհրաժեշտ դեպքում նրան պետականություն վերագրելիս ստանում են լրացուցիչ ձայն ու ուղեկցող շատ առավելություններ, ինչպես նաև օգտվում են վերջինիս ընդերքի անսպառ պաշարներից…
Ի վերջո, նրանք ի տես ամենքի ասում են «մի ազգ, երկու պետություն», «երկու պետություն, մի բանակ» ու նման ձևակերպումներ…
Հ.Գ.2. Արնածոր Արցախը ի լուր, ի տես, բոլորի ՀՀ-ի մոտ ապագայի մասին է ահազանգում…
Հ.Գ.3.Հինգ տարի դեմոկրատիայով ու նման սին արժեքներով հայ ժողովրդին կերակրողները, մեծ իմաստով նրան խաբողները, իշխանություն զավթողներն այսօր փաստում են, որ ՀՀ-ն մենակ է աշխարհում, տոտալիտար, հայասպան Ադրբեջանը /Թուրքիան/ քաղաքակիրթ աշխարհի համար բոլոր առումներով ավելին է…
