Սոցիալական աշխատողների դերը՝ պատերազմական և հետպատերազմական իրավիճակներում

Հակամարտությունները և պատերազմները ֆիզիկական և հոգեկան զգալի կորուստներ են պատճառում բոլորին. մարդիկ միաժամանակ զգում են կորուստ, ցավ և խնդիրներ կյանքի տարբեր մակարդակներում: Նրանք, ովքեր գտնվել են հակամարտության և մարտական գոտում, տառապում են լուրջ ֆիզիկական վնասվածքներից, կորցնում են ընկերներին և ընտանիքի անդամներին, կորցնում են իրենց աջակցության համակարգը և ապահովության զգացումը:

Նրանք, ովքեր գոյատևում են, աջակցության կարիք ունեն՝ հաղթահարելու տրավմատիկ սթրեսի և անձնական, ընտանեկան կյանքի վերակազմակերպման ժամանակաշրջանները:

Այս շրջանում ահա շատ է կարևորվում սոցաշխատողների գործնական միջամտությունն ու առաքելությունը՝ ինչպես երեխաների, այնպես էլ մեծահասակների աջակցության հարցերում։ Սոցիալական աշխատողների հաղորդած փորձառությունները՝ կապված հակամարտության և պատերազմի մեջ իրենց մասնագիտական միջամտության հետ, ընդգծում են զոհերին և նրանց ընտանիքներին տրամադրվող աջակցության ըմբռնման անհրաժեշտությունը, ինչպես նաև այն աջակցությունը, որն անհրաժեշտ է սոցիալական աշխատողներին՝ աշխատելու համար նման ծայրահեղ տրավմատիկ աշխատանքային պայմաններում:

Անկախ նրանից՝ աշխատելով հիվանդանոցներում, թե համայնքում, սոցիալական աշխատողների միջամտությունը բացարձակապես անհրաժեշտ է հակամարտությունների և պատերազմների հետևանքով առաջացած տրավմայի միջով անցնող մարդկանց համար:

Սոցիալական աշխատողները ապաստան, սոցիալական խորհրդատվություն են տրամադրում տուժածներին,  ներքին տեղահանված մարդկանց կամ փախստականներին օգնելու համար, մոբիլիզացնում են ռեսուրսները, ապահովում են երեխաների և այլ խոցելի բնակչության պաշտպանությունը, որոնք կորցրել են իրենց ընտանիքների պաշտպանությունը, աջակցություն են տրամադրում ընտանիքի վերամիավորմանը և նպաստում են նրանց տեղափոխելու ռազմավարությանը՝ հիվանդանոցներ կամ անվտանգության այլ գոտի։

Այն սոցիալական աշխատողները, որոնք ակտիվ են հիվանդանոցներում, սերտորեն աշխատում են բուժանձնակազմի հետ՝ աջակցելու այն ընտանիքներին, որոնք ունեն կորուստ, կամ հարազատը գտնվում է վատթար առողջական վիճակում, կամ ոստիկանության հետ՝ աջակցելու զոհերի ընտանիքներին:

Սոցիալական աշխատողները մարդկանց հետ քայլում են այնպիսի գործընթացների միջով, որոնք չափազանց տրավմատիկ են:

Հակամարտության և մարտական գործողությունների գոտում սոցիալական աշխատողները պետք է ներառվեն հիվանդանոցների արտակարգ իրավիճակների պլանում, կամ մշակեն արտակարգ իրավիճակների ծրագիր՝ համայնքներում կամ ներքին տեղահանվածների ճամբարներում սոցիալական ծառայությունների համար:

Բայց սոցիալական աշխատողի կողմից տրամադրվող աջակցության մասին քննարկմանը զուգահեռ անհրաժեշտ է քննարկել սոցիալական աշխատողների կողմից ստացվող աջակցությունը, որպեսզի պահպանեն իրենց ճկունությունը՝ նման դժվարին պահերին: Բնական է, որ նրանց վրա նույնպես ազդում են տրավմատիկ իրադարձությունները։

Սոցիալական աշխատողները չեն կարող ազդել հակամարտության կամ պատերազմի ընթացքի վրա, բայց նրանք կարող են ազդել ռեսուրսների վրա, որոնք մոբիլիզացվում են տուժած մարդկանց աջակցության համար, և նրանք կարող են խնդրել կառավարություններին ակտիվանալ տուժած մարդկանց աջակցելու համար:

Կարևոր է, որ սոցիալական աշխատողները մեծացնեն ծառայությունների և ռեսուրսների կարիքների տեսանելիությունը:

Քիչ չեն նաև այն ռիսկերը, որոնց բախվում են սոցիալական աշխատողները նման արտասովոր պայմաններում, ինչպես նաև այն մասնագիտության ուժեղ կողմերը, որոնք նրանք կարող են օգտագործել մարդկանց օգնելու համար՝ միաժամանակ դիմակայելով հակամարտություններին և պատերազմներին: