Ինչպե՞ս խուսափել կրկնակի վիժումից և ամրապնդել առողջությունը

Երեխային կորցնելու ողբերգությունից հետո որոշ ծնողներ ցանկանում են կրկին փորձել երեխա ունենալ, բայց նաև վախենում են, որ ամեն ինչ նորից կկրկնվի։ Այս դեպքում ինքնուրույն որոշումներ կայացնելու փոխարեն անհրաժեշտ է անպայման խորհրդակցել բժշկի հետ։ Առաջին հերթին պետք է բացահայտել պատճառը, որը հանգեցրել է վիժման, ուստի ապագա մայրը պետք է հնարավորինս մանրակրկիտ հետազոտություն անցնի:

Եթե ​​ակնհայտ պատճառ չի հայտնաբերվել, ապա, ամենայն հավանականությամբ, կա պտղի քրոմոսոմային աննորմալություն: Այս դեպքում չպետք է անհանգստանալ, քանի որ հաջորդ բեղմնավորումը տեղի կունենա քրոմոսոմների այլ հավաքածուով, ինչը նշանակում է, որ կրկնվող վիժում չի լինի: Եթե ​​վիժումը կրկնվել է, ապա անհրաժեշտ է դիմել գենեկոլոգի և կատարել հետազոտություն՝ երկու ծնողների քրոմոսոմների հավաքածուի վերաբերյալ։ Եթե ​​պարզվում է, որ պատճառը վարակն է եղել, ապա պետք է լիովին բուժվել։ Եթե ​​խոսքը սեռական ճանապարհով փոխանցվող վարակների մասին է, ապա երկու ծնողներն էլ պետք է թերապիա անցնեն։ Պետք է անցնել թեստեր հորմոնալ հետազոտությունների, հեմոստատիկ համակարգերի համար և որոշել իմունային կարգավիճակը:

Անհրաժեշտության դեպքում պետք է իրականացվի բուժում, իսկ բեղմնավորումների միջև պետք է դադար տալ: Հղիության ընթացքում պետք չէ դեղեր ընդունել, որոնք կանխում են կրկնվող պաթոլոգիական վիժումը: Հետևաբար, ցանկալի է հղիանալ միայն բուժման կուրսն ավարտելուց հետո: Եթե ​​պատճառը հորմոնալ անոմալիաներն էին, ապա ապագա մայրը պետք է հատուկ դեղամիջոցներ ընդունի ֆոնը կայունացնելու համար, և ոչ մի դեպքում չպետք է հղիանա տվյալ պահին: Դադարի ընթացքում պետք է բժշկի օգնությամբ ընտրել հակաբեղմնավորիչները։

Վիժումից հետո առաջին շաբաթվա ընթացքում կանայք հաճախ ցավեր են ունենում որովայնի ստորին հատվածում և առատ արյունահոսություն, ուստի նրանք պետք է ձեռնպահ մնան սեռական հարաբերությունից։

Եթե ​​կա արյունահոսություն, սուր ցավ որովայնի ստորին հատվածում, ջղաձգումներ, բարձր ջերմություն, սրտխառնոց, փսխում, ապա պետք է անհապաղ դիմել բժշկի՝ պարզելու այդ վիճակի պատճառը: Անհրաժեշտ է հաջորդ հղիությունը պլանավորել տվյալ իրավիճակից ոչ շուտ, քան երեք ամիս հետո, իսկ գերադասելի է վեց ամիս հետո: Մինչ այդ, արժե վերանայել կյանքի նկատմամբ մոտեցումը, հրաժարվել ծանր աշխատանքից, ճիշտ և խելամտորեն սնվել, վիտամիններ ընդունել, ֆիզիկական վարժություններ կատարել, ավելորդ քաշի դեպքում նիհարել, թողնել ծխելը, ալկոհոլ չօգտագործել և ճիշտ պլանավորել առօրյան։

Վերականգնման շրջանում շատ կարևոր է ունենալ դրական վերաբերմունք և վստահություն, որ հաջորդ փորձը հաջող կլինի։ Դա անելն ավելի դժվար է, քան ասելը, քանի որ վիժումից հետո կինը ընկճված է և վախենում է իրավիճակի կրկնությունից։ Հոգեկան ապրումները չխորացնելու համար ավելի լավ է անել այն, ինչ սիրում եք․ հանգստանալ, փոխել շրջապատը, ճանապարհորդել, ավելի հաճախ լինել բնության գրկում։

Մեծ դեր ունեն նաև կնոջ հարազատները, առաջին հերթին՝ ամուսինը, ով կարող է հոգատարությամբ և ուշադրությամբ շրջապատել նրան՝ ստեղծելով պաշտպանվածության զգացողություն։

Հնարավոր է  անհրաժեշտ լինի դիմել հոգեբանի կամ հոգեթերապևտի: Յոգայի դասերը, ինքնակրթությունը, թատրոններ, մշակութային օջախներ այցելելը նույնպես բարենպաստ ազդեցություն են ունենում կնոջ հոգեկանի վրա։

Պետք է հիշել, որ մարդու օրգանիզմը ինքնաբուժվող համակարգ է, պարզապես մի փոքր օգնության կարիք ունի։

«ԿՅԱՆՔԻ ՈՐԱԿ» բաժնի գործընկեր՝ «ԴԵՐԺԱՎԱ-Ս» ընկերություն