Գործընթացները մեզ այնքան մոտ են, որ կարող է այնպես տուժենք, որ էլ որպես պետություն ոտքի չկանգնենք. Արմեն Մինասյան (Տեսանյութ)

Նոր աշխարհակարգի հաստատմանը որպես կանոն նախորդում են բավականին աղետալի իրադարձություններ, որ խլում են տասնյակ միլիոնավոր մարդկանց կյանքեր, պատճառ դառնում ավերածությունների։

Մենք հիմա մասնակից ենք նոր աշխարհակարգի ձևավորման գործընթացին, ենթադրվում է, որ ակտիվ փուլն առավելագույն մակարդակին չի հասել, ուր մնաց թե ավարտվի, «Օբյեկտիվ» հաղորդմանն ասել է քաղաքագետ, «Պրոֆիլ» հրատարակչության հիմնադիր Արմեն Մինասյանը։

«Խաչմերուկը երկու փողոց կապում է իրար, իսկ Հայաստանին հարակից փողոցները խաղա՞ղ են։ Հայաստանը կապում է Մերձավոր Արևելքը Հյուսիսի հետ, Եվրոպան՝ Արևելքի հետ: Ամեն տեղ խաղա՞ղ է, մենք էլ խաչմերու՞կ պիտի դառնանք: Որպեսզի Հայաստանը դառնա, այպես կոչված, խաղաղության խաչմերուկ, Չինաստանից մինչև Պորտուգալիա պիտի խաղաղ լինի: Իսկ մենք տեսնում ենք, որ աշխարհը պատերազմում է հերիք չէ, պատրաստվում է էլ ավելի մեծ պատերազմի։ Հիմա մենք ակնկալում ենք, որ պատերազմների միջև մենք պիտի դառնանք խաչմերո՞ւկ»։

Արմեն Մինասյանի գնահատմամբ, գլոբալ մրցակցության առանցքային հարցերից մեկը վերաբերում է լոգիստիկային՝ գլոբալ տրանսպորտային համակարգին։ Հայաստանի միակ պոտենցիալը լոգիստիկ համակարգերից որևէ մեկի մեջ ներգրավված լինելն է: Այսինքն՝ կոնկրետ ոլորտում կա սուր մրցակցություն, մենք գտնվում ենք այդ մրցակցության առաջնային գծում ու, փաստորեն, համարում ենք, որ պիտի դառնանք խաղաղության խաչմերուկ։

«Արդյո՞ք խաղաղությունը մի գործընթաց է, որ կարող ես միայնակ հռչակել ու իրականություն դարձնել: Եթե ջունգլիներում նապաստակը հռչակի, որ այլևս պետք է ապրել խաղաղ, գայլը պիտի հետևի՞ դրան։ Պատերազմը քաղաքականության շարունակությունն է՝ այլ գործիքներով։ Ուժի կիրառություն կա միշտ, չկա առանց ուժի քաղաքականություն և չկա հասարակություն՝ առանց քաղաքականության»:

Քաղաքագետն ընդգծում է՝ խաղաղությունը մեծ դիալոգի արդյունք է՝ հիմնված առաջին հերթին ուժերի բալանսի վրա։

«Մենք Մերձավոր Արևելքում ենք, որը մշտապես եղել է կրիտիկական տարածաշրջան: Մենք սահմանային գոտում ենք և հասկանալի է, որ կոնֆլիկտները սահմաններին շատ ավելի սուր են արտահայտվում, քան մշակութային արեալների ներսում։ Եթե նայենք մեր շուրջը՝ կտեսնենք, որ հսկայական լարվածություն կա բոլոր ուղղություններով՝ Հյուսիս-Հարավ, Արևելք-Արևմուտք, Իրան-Ադրբեջան, Թուրքիա-Իրան, Իսրայել-Արաբական աշխարհ ու այդ ամենը Երևանից ընդամենը մինչև 500 կմ  հեռավորությամբ։ Արդյո՞ք մենք ընկալում ենք, որ այդ գործընթացների օջախում ենք: Այդ գործընթացները մեզ այնքան մոտ են, որ դրանց ընթացքում կարող ենք տուժել այնպես, որ էլ ոտքի չկանգնենք։ Պատկերացրեք Իրանի դեմ ռազմական գործողություն, 80 միլիոնանոց Իրանում ցանկացած ապակայունացում հանգեցնելու է զանգվածային միգրացիայի, հասկանալի է, որ մենք ուղղություններից մեկն ենք լինելու, մեր երկիրը պատրաս՞տ է միգրանտների մեծ հոսքի: Վերջին ժամանակներում Հարավային Ասիայից մի քանի տասնյակ հազար միգրանտներ են եկել, մենք պատկերացնու՞մ ենք, որ մեզնից ընդամենը հազար կմ հեռու ապրում է 2.5 միլիարդ նման մարդ ու այդ մարդկանցից մի քանի միլիոնը մի օր կարող է որոշել, որ ուզում է լավ ապրել»:

Արմեն Մինասյանը հիշեցնում է՝ պետության առաջնային խնդիրն անվտանգության ապահովումն է, ինչը շատ ավելի լայն հասկացություն է, քան միայն բանակ ունենալը։ Անվտանգությունը բազային է պետության համար. եթե չկա անվտանգություն, խաղաղություն չի կարող լինել:

Զրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում։