Ո՞ւմ են պետք ԵՄ դիտորդները, որոնք թքած ունեն, երբ ականատես են լինում մեր ժողովրդի ցեղասպանությանը. Արթուր Խաչիկյան

Քաղաքագիտության դոկտոր Արթուր Խաչիկյանը գրել է․

«Իմ ուշադրությանն է արժանացել, որ այսպես կոչված «փաստերի ստուգման» կազմակերպությունների կողմից որոշ թարմ դրամաշնորհներ են ստացվել՝ շարունակելու իրենց նողկալի քարոզչությունը մեր ժողովրդի շահերի դեմ։

Մասնավորապես, հրահանգ է ստացվել «ստուգել փաստերը» եվրոպացի դիտորդների գործունեության վերաբերյալ։ Եկեք ամփոփենք այն միասին:

1) Ի՞նչ են արել ԵՄ դիտորդները, երբ Ջերմուկում, Սոթքում և այլ շրջաններում հարձակում է եղել հայկական տարածքի վրա։ Արձանագրե՞լ են այս խախտումը, և ԵՄ-ն արձագանքե՞լ է։

2) Ի՞նչ արեցին ԵՄ դիտորդները, երբ հանձնված մեր վիրավոր զինվորները դաժանաբար սպանվեցին ադրբեջանական բանակի կողմից։

3) Ի՞նչ արեցին ԵՄ դիտորդները, երբ ականատես եղան Ղարաբաղից Գորիսով 120 հազար հայերի էթնիկ զտումների: Գրանտակերները պատասխանում են, որ Ղարաբաղն իրենց պատասխանատվության ոլորտը չէ։

4) Հարց. ո՞ւմ են պետք եվրոպացի դիտորդները, երբ նրանք ուշադրություն չեն դարձնում  մեր ժողովրդի ցեղասպանությանը, անկախ նրանից, թե որ տարածքում է դա տեղի ունենում: Արդյոք միջազգային իրավունքը թու՞յլ է տալիս ցեղասպանություն, եթե այն տեղի է ունենում այլ պետության տարածքում: Իսկ միջազգային հանրությունը միջամտելու պարտավորություն ունի՞։ («Պաշտպանության պատասխանատվություն»)

5) Կա՞ աշխարհում մեկ այլ երկիր, որը թույլ է տալիս օտարերկրյա կառավարությունների կողմից ֆինանսավորվող օտարերկրյա գործակալներին գործել իրենց տարածքում, գործակալներին, ովքեր թքած ունեն իրենց ժողովրդի կյանքի, իրենց զինվորների մահվան, իրենց հայրենիքի էթնիկ զտումների վրա, բայց դրդված զուտ դոլարով և եվրոյով, որ նրանք ստանում են:

Եվ վերջապես, էթնիկ զտումները դատապարտելու «մանդատ չունենալու» հարցով ... Ծիծաղելի փաստարկն այն մասին, որ ԵՄ դիտորդները «մանդատ» չունեին զեկուցելու 120.000 հայերի տեղահանության մասին։ Հերթական «փաստերի ստուգման» մեդիաալիքից՝ կրկին արտասահմանյան փողերով ֆինանսավորվող. Եկեք ստուգենք փաստերը։

Եթե   ԵՄ դիտորդները չունեին բավական հզոր հեռադիտակ՝ տեսնելու Ղարաբաղի վրա հարձակումը, որի ժամանակ սպանվեց 1,000 մարդ, չէին տեսե՞լ Գորիսով և Հայաստանի մնացած տարածքով անցնող 120,000 փախստականներին։ Նրանք այնտե՞ղ չէին։ Թե՞ կարծում էին, որ այս մարդիկ Հայաստան են գալիս ռոք համերգի կամ ճամբարային ճամփորդության։

Բա Մինսկի խումբը հայերի տեղահանությունը չի տեսե՞լ։ Ի՞նչ արեց Եվրոպան՝ ի պատասխան.

ո՞ւմ են պետք այս տեսակ դիտորդները, որոնք թքած ունեն, երբ ականատես են լինում մեր ժողովրդի ցեղասպանությանը։

Եթե   որևէ մեկին «մանդատ» է պետք՝ հաղորդելու, որ ցեղասպանություն է իրականացվում, ինչո՞ւ է աշխարհը քննարկում 1939-1945 թվականներին հրեաների ցեղասպանությունը: Արդյոք աշխարհը դրա մասին հայտնելու մանդատ ունե՞ր։ Իսկ Բոսնիան, Կրախինան, Կոսովոն, Ռուանդան, Հարավային Սուդանը: Այն ժամանակ աշխարհը մանդատ ուներ այդ մասին հայտնելու:

1915 թվականին Թուրքիայում Ամերիկայի դեսպան Հենրի Մորգենթաուն «մանդատ» ուներ հայտնելու, որ հայեր են սպանվում։ Երբ Մորգենթաուն միջամտեց՝ հորդորել Թալեաթ փաշային դադարեցնել Ցեղասպանությունը, նա ունե՞ր դա անելու «մանդատ»:

Լորդ Բրայսը, Ռաֆայել Լեմկինը, Յոհաննես Լեփսիուսը, Առնոլդ Թոյնբին, Ֆրիտյոֆ Նանսենը, Անատոլ Ֆրանսը, Ռոմեն Ռոլանը ունե՞ին «մանդատ» խոսելու Հայոց ցեղասպանության մասին։ Արդյոք նրանք դրամաշնորհնե՞ր են վերցրել Օսմանյան կառավարությունից, որպեսզի փակեն իրենց աչքերը ողջ ժողովրդի ցեղասպանության վրա:

Հենց հիմա մեր աչքի առաջ Իսրայելն ու ԱՄՆ-ը ցեղասպանություն են իրականացնում պաղեստինցիների նկատմամբ։ Միավորված ազգերի կազմակերպությունը բանաձև է ընդունել, որը դատապարտում է այն որպես ցեղասպանություն։ Արդյոք Հարավային Աֆրիկան, Բրազիլիան և Իռլանդիան «մանդատ» ունեի՞ն ցեղասպանության հարցը ՄԱԿ-ում և Եվրախորհրդարանում բարձրացնելու համար.

Արդյոք ՄԱԿ-ի «Ցեղասպանության հանցագործությունը կանխելու և պատժելու մասին» կոնվենցիան 1951 թվականի ցեղասպանությունն ասում են, որ ցեղասպանությունն ընդունելի՞ է, եթե այն կատարվել է ինքնիշխան պետության տարածքում: Իսկ այդ մեկին դատապարտելու «մանդատ» է պետք։

Մեկ այլ «կարևոր» միջազգային իրավական փաստաթուղթ և սկզբունք՝ «Պաշտպանելու պատասխանատվություն» այն խմբերին, որոնք ենթարկվում են էթնիկ զտումների և ցեղասպանության (“Responsibility To Protect”, 2001.

UN OFFICE ON GENOCIDE PREVENTION AND THE RESPONSIBILITY TO PROTECT)

Արդյոք այս փաստաթղթում ասվո՞ւմ է, որ պետք է «մանդատ» ունենալ էթնիկ մաքրման մասին հայտնելու կամ վտանգի տակ գտնվող բնակչությանը պաշտպանելու համար։

Եվ վերջին հարցը՝ կա՞ աշխարհում որևէ տեղ, աշխարհի որևէ երկրում օտարերկրյա գրանտներով վճարվող քարոզիչների խումբ, որոնք արդարացումներ են գտնում սեփական ժողովրդին կոտորելու և տեղահանելու համար»: