Ինչպե՞ս խուսափել կրկնակի վիժումից

Երեխային կորցնելու ողբերգությունից հետո որոշ ծնողներ ցանկանում են կրկին փորձել երեխա ունենալ, բայց նաև վախենում են, որ ամեն ինչ նորից կկրկնվի։ Այս դեպքում ինքնուրույն որոշումներ կայացնելու փոխարեն անհրաժեշտ է անպայման խորհրդակցել բժշկի հետ։ Առաջին հերթին պետք է բացահայտել պատճառը, որը հանգեցրել է վիժման, ուստի ապագա մայրը պետք է հնարավորինս մանրակրկիտ հետազոտություն անցնի:

Եթե ​​ակնհայտ պատճառ չի հայտնաբերվել, ապա, ամենայն հավանականությամբ, կա պտղի քրոմոսոմային աննորմալություն: Այս դեպքում չպետք է անհանգստանալ, քանի որ հաջորդ բեղմնավորումը տեղի կունենա քրոմոսոմների այլ հավաքածուով, ինչը նշանակում է, որ կրկնվող վիժում չի լինի: Եթե ​​վիժումը կրկնվել է, ապա անհրաժեշտ է դիմել գենեկոլոգի և կատարել հետազոտություն՝ երկու ծնողների քրոմոսոմների հավաքածուի վերաբերյալ։ Եթե ​​պարզվում է, որ պատճառը վարակն է եղել, ապա պետք է լիովին բուժվել։ Եթե ​​խոսքը սեռական ճանապարհով փոխանցվող վարակների մասին է, ապա երկու ծնողներն էլ պետք է թերապիա անցնեն։ Պետք է անցնել թեստեր հորմոնալ հետազոտությունների, հեմոստատիկ համակարգերի համար և որոշել իմունային կարգավիճակը:

Անհրաժեշտության դեպքում պետք է իրականացվի բուժում, իսկ բեղմնավորումների միջև պետք է դադար տալ: Հղիության ընթացքում պետք չէ դեղեր ընդունել, որոնք կանխում են կրկնվող պաթոլոգիական վիժումը: Հետևաբար, ցանկալի է հղիանալ միայն բուժման կուրսն ավարտելուց հետո: Եթե ​​պատճառը հորմոնալ անոմալիաներն էին, ապա ապագա մայրը պետք է հատուկ դեղամիջոցներ ընդունի ֆոնը կայունացնելու համար, և ոչ մի դեպքում չպետք է հղիանա տվյալ պահին: Դադարի ընթացքում պետք է բժշկի օգնությամբ ընտրել հակաբեղմնավորիչները։

Վիժումից հետո առաջին շաբաթվա ընթացքում կանայք հաճախ ցավեր են ունենում որովայնի ստորին հատվածում և առատ արյունահոսություն, ուստի նրանք պետք է ձեռնպահ մնան սեռական հարաբերությունից։

Եթե ​​կա արյունահոսություն, սուր ցավ որովայնի ստորին հատվածում, ջղաձգումներ, բարձր ջերմություն, սրտխառնոց, փսխում, ապա պետք է անհապաղ դիմել բժշկի՝ պարզելու այդ վիճակի պատճառը: Անհրաժեշտ է հաջորդ հղիությունը պլանավորել տվյալ իրավիճակից ոչ շուտ, քան երեք ամիս հետո, իսկ գերադասելի է վեց ամիս հետո: Մինչ այդ, արժե վերանայել կյանքի նկատմամբ մոտեցումը, հրաժարվել ծանր աշխատանքից, ճիշտ և խելամտորեն սնվել, վիտամիններ ընդունել, ֆիզիկական վարժություններ կատարել, ավելորդ քաշի դեպքում նիհարել, թողնել ծխելը, ալկոհոլ չօգտագործել և ճիշտ պլանավորել առօրյան։

Վերականգնման շրջանում շատ կարևոր է ունենալ դրական վերաբերմունք և վստահություն, որ հաջորդ փորձը հաջող կլինի։ Դա անելն ավելի դժվար է, քան ասելը, քանի որ վիժումից հետո կինը ընկճված է և վախենում է իրավիճակի կրկնությունից։ Հոգեկան ապրումները չխորացնելու համար ավելի լավ է անել այն, ինչ սիրում եք․ հանգստանալ, փոխել շրջապատը, ճանապարհորդել, ավելի հաճախ լինել բնության գրկում։

Մեծ դեր ունեն նաև կնոջ հարազատները, առաջին հերթին՝ ամուսինը, ով կարող է հոգատարությամբ և ուշադրությամբ շրջապատել նրան՝ ստեղծելով պաշտպանվածության զգացողություն։

Հնարավոր է  անհրաժեշտ լինի դիմել հոգեբանի կամ հոգեթերապևտի: Յոգայի դասերը, ինքնակրթությունը, թատրոններ, մշակութային օջախներ այցելելը նույնպես բարենպաստ ազդեցություն են ունենում կնոջ հոգեկանի վրա։

Պետք է հիշել, որ մարդու օրգանիզմը ինքնաբուժվող համակարգ է, պարզապես մի փոքր օգնության կարիք ունի։

«ԿՅԱՆՔԻ ՈՐԱԿ» բաժնի գործընկեր՝ «ԴԵՐԺԱՎԱ-Ս» ընկերություն