Ինչպե՞ս է տարածվում լեշմանիոզը

Լեշմանիոզը վարակիչ հիվանդություն է, որն այժմ այդքան էլ սուր տարածում չունի, սակայն ժամանակ առ ժամանակ հանդիպում են հիվանդացության դեպքեր։ Լեյշմանիոզի երեք հիմնական ձև կա՝ վիսցերալ (առավել լուրջ ձևը, որը գրեթե միշտ մահացու է, եթե չբուժվի), մաշկային (ամենատարածված ձևը, որը սովորաբար մաշկային խոցեր է առաջացնում) և լորձաթաղանթը ախտահարող (ազդում է քթի, բերանի և կոկորդի լորձաթաղանթների վրա):

Լեյշմանիոզի հարուցիչը լեյշմանիա ցեղի մակաբույծ նախակենդանի է, որն ունի ավելի քան 20 տեսակ։ Պարզվել է, որ մոծակների ավելի քան 90 տեսակներ կարող են լինել Լեյշմանիա մակաբույծների կրողներ։

Հիվանդությունը ազդում է աշխարհի ամենաաղքատ մարդկանց վրա և հաճախ հանդիպում է թերսնման, բնակչության տեղահանման, վատ բնակարանների, թուլացած իմունային համակարգերի և ֆինանսական անապահովության համատեքստում:

Լեյշմանիայի մակաբույծները փոխանցվում են վարակված էգ մոծակների խայթոցներով, որոնք սնվում են արյունով։

Լեյշմանիայի և ՄԻԱՎ-ի համակցված վարակով հիվանդների շրջանում ավելի հաճախ նշվում է հիվանդության ընդգծված կլինիկական ձևի զարգացումը, հիվանդության ռեցիդիվները և բարձր մահացությունը:

Հակառետրովիրուսային թերապիան հետաձգում է հիվանդության առաջընթացը, հետաձգում է ռեցիդիվների առաջացումը և բարելավում այդ հիվանդների գոյատևումը:

Հիվանդության առաջացման ռիսկի գործոններից են՝

Սոցիալ-տնտեսական պայմաններն ու աղքատությունը լեյշմանիոզի համար մեկ ռիսկի գործոնն  է. Մոծակներին գրավում է մարդաշատ կենսապայմանները, որոնք բարենպաստ են մարդու արյունով սնվելու համար։ Մարդկանց վարքագծային առանձնահատկությունները, ինչպիսիք են դրսում կամ գետնի վրա քնելու սովորությունը, կարող են մեծացնել վարակվելու վտանգը:

Թերսնուցում. Սպիտակուցային էներգիայի թերսնումը և սննդային երկաթի, վիտամին A-ի և ցինկի պակասը մեծացնում են վարակի դեպքում հիվանդության կլինիկական ձևի զարգացման ռիսկը:

Բնակչության տեղաշարժ. Լեյշմանիոզի համաճարակները հաճախ ներառում են ոչ իմունային մարդկանց տեղափոխումը ակտիվ փոխանցման վայրեր:

Շրջակա միջավայրի և կլիմայի փոփոխություն. Լեյշմանիոզի առաջացման գործոնները կարող են լինել ուրբանիզացիան, անտառահատումները և անտառային տարածքներում տնտեսական ակտիվության ինտենսիվության բարձրացումը:

Վիսցերալ լեյշմանիոզի կասկածի դեպքում պետք է անհապաղ դիմել բժշկական օգնություն: Վիսցերալ լեյշմանիոզի ախտորոշումը կատարվում է կլինիկական պատկերի հիման վրա՝ մակաբուծաբանական կամ շճաբանական հետազոտությունների հետ համատեղ:

Մաշկի և լորձաթաղանթային լեյշմանիոզի ախտորոշման համար շճաբանական թեստերը քիչ նշանակություն ունեն. Այս դեպքերում ախտորոշումը կատարվում է կլինիկական պատկերի և մակաբուծաբանական հետազոտության արդյունքների հիման վրա։

Լեյշմանիոզի բուժման մեթոդի ընտրությունը կախված է մի շարք գործոններից, ինչպիսիք են կլինիկական ձևը, համակցված հիվանդությունների առկայությունը, մակաբույծի տեսակը և աշխարհագրական տարածքը: Լեյշմանիոզը ենթակա է դեղորայքային թերապիայի և լիովին բուժելի է, սակայն դեղերի արդյունավետությունը կախված է հիվանդի իմունային համակարգի վիճակից, և թուլացած իմունային համակարգի դեպքում ռեցիդիվները չեն բացառվում:

Լեյշմանիոզի տարածման կանխարգելումն ու վերահսկումը, որը ներառում է վաղ ախտորոշում  և արդյունավետ բուժում, օգնում են նվազեցնել հիվանդության տարածվածությունը և կանխել հիվանդների հաշմանդամությունը և մահը: Սա օգնում է նվազեցնել փոխանցման տեմպերը և հետևել հիվանդության տարածմանը և ծանրությանը:

Վեկտորի հսկողությունը օգնում է նվազեցնել հիվանդությունը կամ ընդհատել փոխանցումը՝ նվազեցնելով մոծակների պոպուլյացիան: Վեկտորները վերահսկելու համար օգտագործվում են միջատասպաններով ցողում, միջատասպաններով մշակված ցանցեր, բնապահպանական ինժեներական միջոցառումներ և անձնական պաշտպանիչ սարքավորումներ:

Արդյունավետ հսկողությունը էական է, որպեսզի հնարավոր լինի արագ մոնիտորինգ և գործողություն իրականացնել համաճարակների և բուժման մեջ գտնվող հիվանդների բարձր մահացության ժամանակ:

Առաջնահերթ է նաև սոցիալական մոբիլիզացիան և գործընկերության ամրապնդումը։ Տեղական բնակչության մոբիլիզացումը և առողջապահական կրթությունը և վարքագծի փոփոխությանն ուղղված արդյունավետ միջամտությունների իրականացումը միշտ պետք է իրականացվեն տեղական համատեքստում: